นำเรื่อง

ใบแก้วหญิงสาวพนักงานบริษัทประกันชีวิต ขาดแม่และมีพี่สาวที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่ใบแก้วเป็นสาวที่มั่นใจในตัวเองและยังไม่มีแฟน ทำให้พี่สาวเป็นห่วงเรื่องที่น้องสาวไม่มีวี่แววว่าจะได้แต่งงานจนอายุจะสามสิบแล้ว โดยพี่สาวมีเพื่อนชายที่แสนดีคือคุณสมเกียรติผู้ชายเรียบร้อยขี้อาย รักครอบครัว ขยันทำงานและยังไม่ได้แต่งงานเช่นกัน จึงมีแผนการร่วมกับแม่ของเพื่อนชายจัดทริปไปเที่ยวที่เกาหลี เป็นครอบครัว เพื่อให้ทั้งสองได้มีโอกาสใกล้ชิดกัน แต่ด้วยอุปสรรควุ่นวายต่างๆ นานา เพราะเป็นการเดินทางร่วมกับผู้สูงอายุ และเด็กเล็กในวัยซนของทั้งสองครอบครัว แม้ว่าจะเป็นการเที่ยวเกาหลี ในบรรยากาศที่โรแมนติก แต่ไม่ได้ทำให้แผนการที่จะให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันได้ผลนัก และในทริปนี้ได้มีผู้ร่วมทริปเป็นชายหนุ่มอีกคนคือคุณหมอใบบุญ คุณหมอหนุ่มมาดเซอร์ ที่เข้ามาทำความรู้จักกับใบแก้วโดยบังเอิญ รวมทั้งสนิทสนมกับหลานๆของใบแก้ว จึงเป็นคนที่ทำให้เกิดความสนใจแก่ใบแก้วมากมาย จากการแอบเป็นแม่สื่อของเด็กหญิงทำให้ทริป สื่อรักเกาหลีรอบนี้เกิดการผิดฝาผิดตัว และที่สุดใบแก้วก็ได้แต่งงานกับคนที่ชอบและคนที่ใช่ อย่างมีความสุข...


ตอนที่ 1 : ครอบครัวตัววุ่น...วุ่นวาย

"ช่วงปลายปีก่อนจะขึ้นปีใหม่ พี่ซื้อทริปทัวร์เกาหลีไว้นะ เผื่อแก้วด้วยให้ไปนอนกะหลาน อิอิ"

พี่สาววัย42ของใบแก้วไลน์มาจากลำปางบอกในวันที่ใบแก้วกำลังยุ่งกับงาน

"โอ้ย...ไม่ไป๊" หล่อน กรี๊ดลงไปพร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ No No No ไปหลายๆอัน

"ไม่ได้จ้า ชั้นซื้อมาแล้ว แกนอนกะหลาน ชั้นจาฮันนี่มูน" พี่สาวไลน์ตอบมาแล้วส่งสติ๊กเกอร์ รักนะจุ๊บ จุ๊บ และให้หัวใจมาอีก ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง

"โอย... ให้หนูไปดูแลไอ้จอมแสบสองตัวนั่นอ่ะนะ" ส่งสติ๊กเกอร์ส่ายหน้า ร้องให้ ไปอีก ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง เฮ้อ... ใบแก้วรู้ว่าปฏิเสธไปคงยาก...พี่กิ่งไผ่คงไม่ยอมและพี่สาวหล่อนชอบมัดมือชกหล่อน อย่างนี้เสมอ ช่วงปลายปีงานจะเยอะมาก ต้องกลับมาเคลียร์ตอนต้นปี อึ๋ย... แล้วเมื่อไรจะเสร็จ...เดี๋ยวต้องไปหาลูกค้าก่อนละ

ตึ่ง ตึ๊ง ตึ๊ง เสียงไลน์เข้ามาอีก พี่สาวส่งภาพเจ้าจอมแสบ ใบอ้อกับกอหญ้า ในท่าต่าง ๆ ทั้งอ้อน ทั้งกวักมือ ทั้งจุ๊บปากจู๋ ทั้งชูสองนิ้วให้ จนหล่อนอดยิ้มไม่ได้

พี่กิ่งไผ่กับหล่อนอายุห่างกันเกือบรอบ เอ๊ะ หรือรอบกว่านะ เค้าเรียกกันไงล่ะ ห่างกัน 13 ปี พี่กิ่งแทบจะเป็นแม่ของเธอก็ว่าได้ ตั้งแต่แม่ เสียชีวิตในวัยที่หล่อนอายุ 10 ขวบ และพ่อแต่งงานใหม่ไปอยู่กับเมียที่ต่างอำเภอ พี่กิ่งจบมีงานทำพอดีจึงเป็นผู้ดูแลส่งเสียเธอเรียนมาโดยตลอดจนในที่สุดได้งานทำและมาทำงานอยู่ต่างจังหวัด แต่ก็ต้องไปเยี่ยมพี่สาวสม่ำเสมอ ด้วย วิธีการที่แสนน่ารักของเธอ เช่นพาเที่ยว หรือชวนกินฉลองเทศกาลต่างๆ แต่รอบนี้เริ่มรู้สึกว่าไม่น่ารักละ รู้สึกคล้ายๆ กับถูกบังคับพิกล

พี่กิ่งเป็นพยาบาลที่มีสามีทำธุรกิจส่วนตัว ที่สำคัญอารมณ์ศิลปินทั้งคู่...และมีลูกสาวที่ยังเล็กเนื่องจาก มีลูกยาก อายุ11 ขวบและ 7 ขวบ พี่กิ่งเป็นติ่งเกาหลีมาก ชอบดูซีรีย์เกาหลี นั่งร้องให้หน้าจอในวันหยุด โดยเฉพาะ ถ้าวันไหน ที่ใบแก้วกลับบ้าน แทบจะเป็นวันพักผ่อนที่พี่สาวหล่อนจะต้องดูซีรีย์เกาหลีที่โหลด ไว้จนตาแฉะ ไม่สนใจลูกและสามี ดีว่าพี่สุดที่รัก สามีแกเป็นคนใจดี ไม่เคยดุหรือบ่นเมียให้เห็นนะ เป็นคนอบอุ่น และในบางครั้ง ก็ทำอาหารให้ และที่บอกว่าบางครั้งเพราะถ้าวันไหนพ่อไม่มีอารมณ์ขึ้นมา จะไม่เอาอะไรเลยนอกจากนั่งประดิษฐ์ เครื่องบินสำหรับเล่น หรือค้นหาอุปกรณ์สนับสนุนการเล่นตามเวปไซท์ต่างๆ หรือเล่นเกมส์ออนไลน์ซึ่งใครกวนใจไม่ได้ อาจโดนขวางเอาง่ายๆ ดังนั้น ทั้งเรื่องอาหาร ของว่าง และการบ้านของเจ้าจอมแสบ ก็จะเป็นของใบแก้วอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ 'ก้อวันพักผ่อนของช้านนนน' พี่กิ่งบอกงั้น แล้วนี่คงเป็นหนึ่งในความฝันของพี่กิ่งเธอ การได้ไปเที่ยวเกาหลี ตามรอยซีรีย์เกาหลี ตามที่เธอประกาศเจตนารมณ์ไว้เมื่อสามปีก่อน   อืมมม ถ้าใครรู้จักพี่สาวของหล่อนก็จะรู้ว่าทำไมต้อง สามปี เพราะพี่สาวเป็นคนรอบคอบเรื่องการเงิน หรือเรียกอีกอย่างว่า ขี้เหนียวนี่แหละ ถ้าไม่อยากได้จัดๆจริงๆไม่มีทาง ที่เงินจะกระเด็น เช็คความรู้สึกว่าอยากได้ ปีที่หนึ่ง ยังอยากอยู่ยังไม่ตัดสินใจ จนครบสามปีพบว่าอยากจริงๆ จึงตัดสินใจ ซื้อ และคอนเซ็ปของเธอคือ ‘ไม่ลด ไม่ซื้อ’ ทริปเกาหลีนี้คงต้องเป็นทริปลดราคาแน่ๆ  ใบแก้วฟันธง!!

วันนี้ใบแก้วนัดลูกค้าที่ตัวเมืองเชียงใหม่เป็นลูกค้าที่เข้าถึงยากพอสมควร เนื่องจากเป็นเจ้าของร้านขายส่งในตัวเมือง...ที่ว่าเข้าถึงยากนี้ เพราะพี่แกจะยุ่งตลอดกับการขายของส่งที่ประหนึ่งแจกฟรี ดูจากสถานการณ์การขายแล้วก็น่าจะเป็นเศรษฐีในเมืองเชียงใหม่เชียวล่ะ อ้อลืมบอกใบแก้ว ทำงานเป็นลูกจ้างบริษัทประกันชีวิตที่มีสาขาอยู่ที่เชียงใหม่ และหล่อนก็จะต้องหาลูกค้าให้ได้ตามเป้า และสำหรับเดือนนี้หล่อนยังไม่ถึงเป้าเลย จึงคาดหวังกับลูกค้ารายนี้มากพอสมควร และการนัดครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ 5 และ หล่อนคิดว่าคงจะปิดการขายให้ได้...แต่ การที่จะเข้าถึงตัวเค้าได้ ไม่ใช่ง่ายๆ จริงๆ

"อาหนูแก้ว มา มา มา" เสียง อาม่า แม่ของลูกค้าคนนี้ ซึ่งปราณีหล่อนเป็นพิเศษ และทำตัวเป็นเลขา นัดหมายคุณสมเกียรติให้หล่อน แต่เวลาหล่อนมาหาคุณสมเกียรติก็จะได้แต่ ส่งยิ้ม อายๆ ท่าทางไม่มั่นใจ อยู่เคาท์เตอร์คิดเงิน และใบแก้วจะได้คุยแต่กับอาม่าของเขา

"อาเกียก หนูแก้ว อี..." อาม่าเตรียมเรียกลูกชายที่ส่งยิ้มมารอจะมาหาอยู่"คุณเกียรติครับ..ลูกค้าถามว่าของที่สั่งนี้มารึยังครับ..."เสียงขัดจังหวะ จากหนึ่งในลูกน้องหลายๆ คนในร้าน ...

"อ๋อ ๆ อาเกียกไปดูของให้ลูกค้าก่องไป"หันมาทางหล่อนที่ปรับสีหน้าจาก จ๋อยเป็นยิ้มแทบจะไม่ทัน "อาแก้วรอก่องน้า อียุ่งจิงๆ...มา มา วันนี้ม่า ทดลองทำขนม เค้กสูตรมะพร้าวอ่อน อร่อยมากๆ มาชิมเร็ว" และในวันนั้นก้อผ่านไปแบบที่ใบแก้วไม่ได้ปิดการขาย แต่อาม่าปิดการขายได้ขายอุปกรณ์ ทำเค้ก อุปกรณ์ แต่งหน้าเค้ก ให้ใบแก้วเอาไปฝาก...พี่กิ่ง...เฮ้อ...

"เออ หนูแก้วว่าจะมาชวนอาเกียรติทำ ประกันใช่ป่ะ เค้าสนใจ อยู่นะ อาเกียก เอ้ย...""เฮียไปส่งของครับ" เสียงตอบมา จากทิศใดทิศหนึ่งของร้าน"อ้าว ทำไมไปเอง" อาม่าถาม

"ก้อไอ้ รงค์ มันลาอ่ะ อาม่า อาม่าก้อรู้ละนิ" เสียงลูกสาวอาม่าที่อยู่เคาท์เตอร์ คิดเงินตอบอย่างรำคาญ"อ้อ อ้อ อ้อ" แล้วอาม่าก็ยิ้มให้อย่างเขินๆ "เฮ้อ งานที่ร้านมันเยอะจริงๆ หนูแก้วเอ้ย""นั่นสิคะ สงสัย หนูมาสมัครงานที่นี่น่าจะดีได้เปล่าคะ อาม่า" ใบแก้วปากพล่อยคุยไป"ดี ดี ดี ได้ได้ อย่างหนูม่ารับเลย" ด้วยหางตาเห็นลูกสาวอาม่าค้อนมาควักใหญ่ เอ...แปลกๆ นิ"สงสัยวันนี้หนูคงต้องขอตัวก่อนคะ อาม่า"

"ได้ ได้ วันหลังม่านัดให้ใหม่" ครั้งที่หกเหรอ? ใบแก้วท้อใจ แต่ก้อยิ้มสู้"เออ อาแก้ว เค้กนี่อร่อยปะ""อร่อยสุดยอด ฝีมือไม่มีตกค่ะ ม่า" ใบแก้วชมอย่างจริงใจ

"งั้นลื้อเอาไปไม๊ สองปอนด์นี้ม้า คิดเท่าทุน สามร้อยบาทนะ รวมกับอุปกรณ์ไปหัดทำนี่อีก เป็น พันห้าร้อยบาท ราคากันเองนะเป็นคนอื่นไม่ได้นะนี่"

และใบแก้วก้อได้อุปกรณ์เหล่านี้มาอย่างมึนๆ แถมมีเค้กฝากพี่ทำงาน อีกสองปอนด์ ก่อนกลับอาม่า ยังตามมาเล่าให้ฟังว่าปลายปีคุณสมเกียรติ จะพาไปเที่ยวเกาหลี ’เกาหลีอีกละ!!!’ใบแก้วอุทานในใจ  หล่อนถืออุปกรณ์ทำเค้ก พร้อมเค้กสองปอนด์ พะรุงพะรัง ยิ้มให้อาม่า อย่างพยายามให้สดชื่นเหมือนตอนขามา เรื่องของปลายปีและเกาหลีกวนใจอีกครั้ง...และที่สำคัญใบแก้วไม่มีเวลาคิดนอกจากจะหนักใจว่าชั้นยังปิดการขายไม่ได้ทำไงดี

ที่จริงคุณสมเกียรติที่ว่านี้เป็นเพื่อนพี่กิ่งนะแหละ พี่กิ่งแนะนำให้มาเสนอเรื่องประกัน ชีวิต ซึ่งแกบอกว่าสนใจจะทำ แต่ไม่รู้จะทำแบบใหน พี่กิ่งว่า พี่สมเกียรติเป็นคนดี รักครอบครัว รักแม่มาก เลยยังไม่ได้แต่งงาน ที่จริงพี่กิ่งคงสนใจจะให้จีบใบแก้วนะแหละ...แต่ก็บอกไม่ถูกเอาเป็นว่าตั้งแต่ว่าเหมือนจะรู้จักกันแต่ละครั้งนี้ ใบแก้วน่าจะได้พูดกับเค้านับคำได้ 'เค้าเป็นคนขี้อายแต่นิสัยดี' พี่กิ่งบอก อือออ แต่ดูจากตัวเค้าและสถานการณ์ที่เห็น ใบแก้วอยากสรุปว่าเค้าน่าจะ 'ขี้อายปนขี้เหนียวปนยุ่งปนงก' อะไรประมาณนั้นมากกว่า

"นี่เราต้องเตรียมซื้อเสื้อผ้าไปด้วยนะแก้ว" พี่กิ่งไผ่ ไลน์มาหาในวันเสาร์เย็น ขณะที่ใบแก้วกำลังเพลียใจ กับการทำยอดได้ไม่ถึงเป้า"ช่วงที่เราไป อากาศหนาวจัด ติดลบเลยนะ"  พี่สาวไลน์มาเล่าซึ่งเธอน่าจะตื่นเต้น "พักสกีรีสอร์ทด้วย แก้วต้องชอบแน่ๆ"พี่กิ่งเล่าต่อ"อืออ ค่ะ" ใบแก้วตอบไป"ยังยุ่งอยู่เนี๊ยะยอดก้อไม่ถึงเป้า""อ้าวคุณสมเกียรติเพื่อนชั้นไง ที่ชั้นแนะนำแกไปไง รวยมากเลยนะ เป้าซักล้านยังไม่เกี่ยง"พี่กิ่งยังคงมั่นใจว่าน้องสาวจะต้องได้ลูกค้า"เหรอ!!!" ใบแก้วตอบได้แค่นี้ก็ขี้เกียจพิมพ์ต่อละ เดี๋ยวยาว พี่กิ่งก็ไม่ได้สนใจต่อนอกจากไลน์สั่งเสื้อกันหนาว ลองจอน ให้พี่กิ่ง หลานๆ และสามีของเธอ รวมทั้งของใบแก้วก็ได้โควต้าเผื่อแผ่ไปด้วย เดี๋ยวพี่โอนเงินมาให้ พี่ขี้เกียจไปซื้อเองขับรถไปก็เปลืองเพิ่มอีก บอกแล้วว่าพี่ของใบแก้วประหยัดและก็ไลน์บอกขนาดสี ที่ต้องการ ตามอีก ตึ่ง ตึ่ง พร้อมกับกำชับมาว่าร้านที่หล่อนควรไปซื้อมันจะมีเวลาช่วงนาทีทองที่ลดมากเป็นพิเศษ ถ้ารอช่วงนั้นได้ให้รอซื้อช่วงนั้นบอกช่วงเวลามาเสร็จ "คร้าาา รับแซบ" นี่ขนาดไม่ได้คิดว่าจะไปเองนะเนี๊ยะ!!!อีกสัปดาห์ก็สิ้นปีละ ใบแก้วได้ลูกค้าเป็น อาจารย์ ที่โรงเรียนเก่าที่พบใบแก้วโดยบังเอิญและสนใจทำประกันอยู่ช่างเป็นโชคดีที่ทำให้ได้ยอดเพิ่มขึ้นมาจนครบอย่างใจหายใจคว่ำ บางทีใบแก้วก็อยากจะนึกว่า หล่อนคงทำบุญมาดีที่มีผู้ใหญ่มาอุปการะยามฉุกเฉินตึดดดด ตึดดดด เสียงโทรศัพท์ระบบสั่นเข้ามา อ้อ เลขาคุณสมเกียรติ โทรมานี่เอง"สวัสดีคะ อาม่า""หนูแก้ว อาเกียกเค้าว่างแล้วนา วันนี้" อีกละ ครั้งที่ 6 แล้วนะ"ค่ะ แต่ม่าคะ แย่จังวันนี้หนูต้องกลับลำปางซะด้วยค่ะ ไม่เป็นไรคะ อาม่า ไว้ปีใหม่หนูจะไปพบคุณเกียก เอ้ยคุณเกียรติ อีกครั้งนะคะ"เผลอหลุดเรียกชื่อตามแม่เค้าซะงั้น แต่อาม่าก็ไม่ได้ถือหรือเคืองอะไร ยังคงพูดต่อ"เสียดายจัง วันนี้ม่ามีเครื่องทำไอศครีมแบบ โฮมเมด มา ว่าจะชวนหนูลองหัดทำด้วยกัน""หรือคะม่า หนูก็เสียดายไว้ ปีหน้านะคะ""คะ คะ คะ" อาม่าวางหูไป หือ...ใบแก้วเกือบจะได้ไปเปิดร้านไอติมอีกอย่าง หลังจากที่อาม่าขายเครื่องตีแป้งเค้ก เตาอบขนาดเล็ก เครื่องชงกาแฟ เครื่องปั่นผลไม้แยกกาก ที่ใบแก้วเตรียมกลับไปเป็นของฝากพี่สาวเต็มหลังรถ แล้วต้องโดนพี่สาวบ่นอีกเป็นกระบุง แต่ไม่เป็นไรชั้นสบายใจแล้วล่ะ เป้าถึงสิ้นปีนี้จะได้ไปลั้นลาอย่างไม่ต้องกังวล เผลอๆ บริษัทอาจมีคอมมิทชั่น ไว้เป็นพ๊อกเก็ทมันนี่เที่ยว แม้ว่าอย่างอื่นพี่กิ่งจะออกให้หมดแล้ว หล่อนก็ต้องมีค่าใช้จ่ายของตัวเองไว้บ้าง ว่าแล้ว...เดี๋ยวไปซื้อของเตรียมตัวดีกว่า พี่กิ่งไลน์มาบอกว่า โอนเงินมาแล้ว แต่หล่อนยังไม่มีอารมณ์ไปซื้อจนสบายใจเรื่องงานจึงมาวางแผนเรื่องเที่ยวต่อได้ ซื้อของเสร็จต้องกลับไปแพ็ค ให้เข้าที่เข้าทาง อีก ซึ่งพี่ๆเตรียมของกันมาเป็นเดือนแล้ว สำหรับทริปเห่อเกาหลีของพี่สาวทริปนี้ขณะที่ใบแก้ว กำลังเลือกเสื้อขนเป็ดราคาในนาทีทองซึ่งมีการลดราคา เฉพาะช่วงเวลานี้ถึง 50% และดึงเสื้อขนเป็ดผู้ชายตัวโต สำหรับพี่เขย มืออวบๆ ของใครคนหนึ่งก็มาแย่งไปจากมือ "ผืนนี้ดิ หมวยเล็ก ให้อาเกียกมัน" ใบแก้วดึงกลับ แล้วมองหน้า มนุษย์ป้าคนนั้น"อาม่า" หล่อนปล่อยมือจากเสื้อที่ถือร่วมกัน อาม่ายิ้มแป้น "อ้าวหนูแก้ว เดี๋ยวๆ ม่าเอาเสื้อตัวนี้ไปคิดตังค์ก่อนนะ เดี๋ยวหมดเวลา เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน"แล้วมนุษย์อาม่าก็เอาเสื้อไปที่เคาท์เตอร์หน้าตาเฉย ใบแก้วเผลอหัวเราะ สบตาน้องหมวย ซึ่งทำหน้าเฉยนิ่งเหมือนไม่เคยเห็นกันมาก่อนในชีวิต จึงหุบยิ้ม แล้วมองไปทางอื่นเตรียมหาชุดใหม่ต่อไป แปลกคนพิลึก แฮะ"หนูแก้วมาหาซื้อเสื้อไปใหนเหรอ" มนุษย์อาม่า เอ้ย อาม่าของน้องหมวยหน้างอ ใบแก้วแอบเรียกเธออย่างนั้นในใจ กลับมาชวนคุย"พี่สาวค่ะ ฝากซื้อ"ใบแก้วตอบอย่างระวัง กับอาม่านี่ต้องระวังเพราะอะไรไม่รู้ซิ แต่คิดว่าถ้าไม่ระวังจะหลวมตัวให้แกอยู่เรื่อย"จะไปเกาหลีเปล่า...หนูแก้วไปด้วยไม๊...ม่าไปกับทัวร์ตอนปลายปีนี้นะ...ถ้าหนูแก้วไปด้วย เราจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน...ม่าว่าเที่ยวกับหนูต้องสนุกแน่ๆ"แค่นึกก็ลำบากแล้ว ใบแก้วบอกว่า"หนูยังไม่แน่ใจว่าจะไปเปล่าคะ งานหนูเยอะ""ไปนะ หนูแก้วจาได้เจอกันที่เกาหลีไง ม่าดูซีรีย์เกาหลีนะเมืองเค้าสวย คนเค้าสวย น่าไปเที่ยวมาก ม่าชอบ"เอาอีกละติ่งเกาหลี "ค่ะ ค่ะ อาจได้เจอกันค่ะ" "ดี ดี ดี ถามพี่สาวซิ อากิ่งน่ะว่าไปทัวร์ไรเผื่อทัวร์เดียวกัน ของม่าทัวร์...อะไรน้า...ลืม ไปช่วงปลายปีนี่แหละ" อุ้ย...อุทานในใจ...หนูว่าหนูคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกค่ะ...แล้วยิ้มตอบ..."ค่ะ ค่ะ แล้วหนูจะถามนะคะ ถ้าได้ไปด้วยกันคงสนุกค่ะม่า"ใบแก้วตอบยิ้มส่งๆไป "เดี๋ยวหนู ซื้อของก่อนนะคะม่า เดี๋ยวต้องรีบกลับลำปางอ่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"ขณะเลือกของเพลินๆ เกือบครบแล้วใบแก้วก็พบเรื่องเซอไพรส์ อีกจนได้ "โห... พี่แก้วซื้อเสื้อได้สวยๆ หลายตัวเลยนะคะ"เสียงทักสนิทสนม...น้องหมวยหน้างอนี่นา...ใบแก้วรู้สึกแปลกใจ"แม่บอกว่า พี่แก้วจะไปเที่ยวเกาหลีเหรอคะ... หมวยน่ะ อยากไป๊ อยากไป หมวยชอบคนเกาหลีนะคะ สวยๆ หล่อๆกันทั้งนั้น บรรยากาศก็ดูดี้ ดูดี ไม่นึกว่าพี่แก้ว ก็ชอบเกาหลีเหมือนกัน เราไปทริปเดียวกันเลยใช่ไม๊คะ ดีจัง"เราไปสนิทกับน้องหมวยนี่ตั้งแต่เมื่อไรเนี๊ยะ ยังงงกับท่าทางของเธอแต่จะงงนานก็กลัวเธอเสียกำลังใจ เธออุตส่าห์มีท่าทีเป็นมิตรมากเกินไปมาให้ "อ้อ เปล่าจ่ะ พี่ไม่น่าจะได้ไปหรอกซื้อให้พี่สาวน่ะค่ะ" สีหน้าน้องหมวยเปลี่ยนไปเมื่อรู้ว่าใบแก้วไม่ใช่ติ่งเกาหลีเหมือนเธอ"นึกแล้วว่าม่าต้องฟังผิด"แล้วเธอก็สะบัดหน้าจากไป... ช่างแปลกจริง น้องหมวยนี่...ใบแก้วงงจริงๆนะ


#โปรดติดตามตอนต่อไป


นิยาย เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกจากจินตนาการของผู้เขียนด้วยอารมณ์อยากเล่าเรื่องของ ครอบครัวในจินตนาการที่อบอุ่น น่ารักๆ สนุกๆ ในทริปท่องเที่ยวต่างแดนให้น่าประทับใจ...

ผู้อ่านสามารถคอมเม้นท์นะคะ เพื่อการพัฒนาการเขียนให้ดีต่อไป