ปานหยาดน้ำผึ้ง - Milk and honey...หนังสือดีดีที่อ่านแล้วจะทำให้คุณรักตัวเองมากขึ้น
ชื่อหนังสือMilk and honey-ปานหยาดน้ำผึ้ง
ผู้แต่งRupi Kuar
แปลพลากร เจียมธีรนาถ
หากให้แนะนำหนังสือที่เป็นบทกวีที่อ่านเข้าในง่ายโดยไม่ต้องนั่งเปิดพจนานุกรมภาษาไทยเพื่อตีความและไม่น่าเบื่อ...ก็คงจะขอแนะนำเป็นเล่มนี้...ผลงานวรรณกรรมของกวีสาวชาวอินเดียแต่มีสัญชาติแคนาดาเธออายุ..26..ปี...มีชื่อว่า..รูปี..กอร์...(Rupi..Kuar)...ปานหยาดน้ำผึ้ง...หรือ..Milk..and..honey...
หนังสือเล่มนี้ของเธอเป็นที่นิยมเป็นอย่างมากและได้รับการแปลไปแล้วกว่า...30...ภาษาทั่วโลก...เนื้อหาภายเป็นร้อยแก้วความเรียง...อุปมาอุปไมย...กึ่งรัก..กึ่งประชด...ที่ผสมความอีโรติกอย่างตรงไปตรงมาแต่ไม่น่าเกลียดจนเกิดไป...และยังแอบแฝงกลิ่นอายของความเป็นเฟมินิสต์เล็กๆอยู่บ้าง...ที่อ่านแล้วสุดแสนจะเนิบนาบสะกด...สะกิดอารมณ์...กวีบางบทบางตอนนั้นเมื่ออ่านแล้วก็ทำสั่นสะเทือนความรู้สึกไม่น้อยเลย...และแม้ว่าจะไม่ใช่บทกวีจ๋า...ที่มีสัมผัสภาษาหรือคำที่ใช้ซับซ้อนนักแต่จะออกไปในทางแนวกลอนเปล่าซะส่วนใหญ่...ซึ่งทำให้อ่านเข้าใจง่าย...ตีความง่าย...รับรู้ถึงสิ่งที่ผู้เขียนจะสื่อได้เร็ว...รู้สึกเร็ว...นับว่าผู้เขียนค่อนข้างประสบความสำเร็จพอสมควรในข้อที่ว่าหนังสือเล่มนี้สามารถเล่นกับอารมณ์ของผู้อ่านได้ดีไม่ว่าจะเป็นความรู้สึก...สะเทือนใจ หวาบหวิว ปวดร้าวและซึ้งกินใจในบทสุดท้าย...ในหนังสือยังมีภาพประกอบที่วาดอย่างง่ายๆแต่ก็สื่ออกกมาได้ดี ทำให้หนังงสือไม่ดูโล่งจนเกินไป
สำหรับคอกวีที่ชื่นชอบกวีแบบไทยๆแบบกวีจ๋า...ก็อาจจะไม่ถูกใจสักเท่าไหร่ เนื่องจากสัมผัสคลองจองนั้นไม่ค่อยสละสลวย....บทกวีเล่มนี้น่าจเหมาะกับกับวัยรุ่นหนุ่มสาว...หรือผู้อ่านทั่วไปที่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องสัมผัสคล้องจองซะมากกว่า...แต่ส่วนตัวชอบมากๆเลยค่ะ
หนังสือเล่มนี้แบ่งออกเป็น...4...หมวดหลักๆ...รวดร้าว...หลงรัก...เลิกรา...และเยียวยา...ในหมวดของความรวดร้าวหรือ..the..hurting...ออกจะเป็นบทกวี...ที่ไม่ใช่กวีจ๋าซึ่งมีความกลอนเปล่ามากโขเช่นกัน...และความเรียงที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องราวความรัก...รวดร้าวเปิดฉากมาด้วยกวีกลอนเปล่าที่สื่อถึงความเจ็บปวดและความรุนแรงภายในครอบครัว...ไม่ใช่แค่เพียงความรุแรงที่เกิดขึ้นกับร่างกายเท่านั้น...แต่รวมไปถึงการถูกล่วงละเมิดทางเพศอีกด้วย...ที่ส่งผลให้เกิดบาดแผลทางใจที่แม้มองไม่เห็นแต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าทำให้รู้สึก
1.The hurting รวดร้าว
เปิดฉากมาในหน้าที่...18...มาด้วยความร้าวราน...ที่อ่านไปแล้วสุดจะจุกร้าวสะเทือนใจ...กวีสาวบอกกล่าวถึงรอยจูบแรกของเธอเมื่อตอนเยาวัยด้วยความฉงนสงสัยว่าการเกิดเป็นผู้หญิงนั้นต้องคอยรองรับสิ่งที่เป็นความต้องการของผู้ชายโดยไม่เลือกช่วงวัยอย่างงั้นเหรอ...
ความรุนแรงทางเพศและการล่วงละเมิดนั้น...เรารณรงค์กันในที่แจ้ง...แต่ถูกกระทำในที่ลับ...และโดนทำให้ต้องปิดปากเพราะศาสนาบอกว่าเป็นเรื่องต้องห้ามและน่าอับอาย
การเกิดมาเป็นผู้หญิง...ด้วยกายภาพที่ดูอ่อนแอมากกว่าผู้ชาย...ตำแหน่งผู้นำและอำนาจการตัดสินใจล้วนแล้วแต่เป็นของผู้ชายทั้งสิ้น...ทำให้เราต้องสวมบทผู้ตามอยู่ร่ำไป....ทั้งนี้ก็อาจจะเพราะความปลอดภัยของตัวเองด้วย...และถึงแม้ว่าในปัจจุบันจะมีองค์กรสิทธิสตรีแต่ในบางพื้นที่ก็ทำราวกับว่า...ไม่ได้ยิน..ไม่ฟัง...และมองไม่เห็นสิ่งที่โลกเป็นไป....ในบทนี้ค่อนข้างสะเทือนใจผู้อ่านก็อ่านไปหยุด...พักใจ...ทิ่มแทง...เสียดแทงหัวใจเหลือเกิน...ผู้เขียนสื่อมันออกมาได้ประสบความสำเร็จเป็นที่สุด
2.The loving หลงรัก
ในบทของความรัก...ผู้เขียนได้สื่อออกมาถึงความหลงในความรักของความสัมพันธ์รูปแบบต่างๆ อาทิเช่น...ความรักจากแม่ที่มีให้ลูก....รักแบบหนุ่มสาวที่โรแมนติก...และการรักตัวเอง...ผ่านกลอนเปล่าและความเรียง...บทนี้เนิบนาบ..ชวนหลงใหล...และมีความอีโรติกพอสมควร
ความรักของแม่
ความลุ่มหลงในความรักแบบหนุ่มสาว
เซ็กซ์ ความใคร่ ได้กลิ่นอายอีโรติกแบบโจ้งๆ
3. The breaking เลิกรา
เนื่องจากความรักทั้งหมดที่มีอาจถูกสูบกลืนจากใครบางคน จนแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงไว้รักตนเอง
บทที่พรรณนาถึงความเจ็บปวดที่เกิดจากความผิดหวัง...หลังจากที่ใครบางคนได้ทุ่มเทไปแล้วอย่างเต็มที่...บทนี้ผู้เขียนน่าจะจงใจสอดเนื้อหาความแสบสันของการถูกคนรักตีจาก...อารมณ์ประมาณว่า...อยู่ในห้วงกึ่งรัก...กึ่งประชดประชัดที่อยากจะตัดให้ขาด...แต่ก็ไม่ขาดสักที
เธอสื่อผ่านบทกวีออกมาได้อย่างเจ็บแสบ...ทิ่มแทงใจเป็นที่สุด...อ่านบทนี้แล้วเหมือนกับว่าถูกบทกวีฉุดขึ้นมาจากหลุมดำแห่งความโง่เขลา..ฮ่าๆๆ
4. the healing เยียวยา
ในบทส่งท้ายนี้เปรียบเสมือนการคลี่คลายให้เข้าใจว่าทุกๆความสัมพันธุ์มีความเจ็บปวดเสมอ แต่ไม่คงงอยู่ตลอดไป...การหันกลับมาเข้าใจในตัวเองและเรียนรู้จากความเจ็บที่ผูื่นมอบให้...ก็เป็นการเยียวยาอย่างหนึ่ง
แผลสดทางกายยังต้องใช้เวลาสมานและเครื่องมือการปฐมพยาบาลในตอนที่มันยังสดใหม่...แผลทางใจก็เช่นกัน...และแม้ว่าจะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น...แต่บาดแผลทางใจก็ทำให้สัมผัสและรู้สึกได้ผ่านพฤติกรรมบางอย่าง
the...healing..เยียวยา...พูดถึงการรักษาและเยียวยาบาดแผลทางใจที่ยุ่งเหยิง...วุ่นวาย..และเจ็บปวดของตัวเอง...นั่นคือการเริ่มที่จะรักและเข้าใจตัวเองก่อนเป็นอันดับแรกและบทกวียังสื่อไปถึงการเข้าใจและรักคนอื่นแม้ว่า...เขาจะไม่ได้รักเรา...ส่วนตัวชอบบทนี้ที่สุดค่ะ
รูปี...กอร์...
งานเขียนของเธอเล่มนี้ค่อนข้างมีความตรงไปตรงมาในเรื่องเพศ...เซ็กซ์...ความปรารถนา ความใคร่...บทกวีที่แฝง
ความอีโรติก
ที่ดูไม่น่าเกลียดจนเกินไป...
ปลดเปลื้องความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งชนิดที่ว่าหมดไส้หมดพุงเลยทีเดียว
...สำหรับบางคนที่ไม่ชอบอ่านงานที่อีโรติกก็อาจจะคิดว่าเนื้อหาตรงทื่อ...รุนแรง...จี้จุดจนเกินไป...แต่ส่วนตัวของผู้อ่านชอบค่ะ...อยากแนะนำให้ไปซื้อมาติดบ้านไว้สักเล่ม...อ่านแล้วเจ็บดีค่ะ...ฮ่าๆๆ....ที่สำคัญ
ทำให้รักตัวเองมากขึ้นอีกด้วย
...ซึ่งก็คงจะเป็นเจตจำนงค์ของผู้เขียนหนังสือเล่มนี้
ติดตามรีวิวหนังสือได้ที่นี่นะคะPinky_Bonbonsพร้อมบทความที่นานาไปด้วยสาระและความรู้มากมายให้เพื่อนๆได้อ่านเพลินๆแล้วพบกันค่ะ :D