[ Novel ] หนีรักมาพบคุณ : บทที่ 21

บทที่ 21

“ขอบคุณสำหรับอาหารวันนี้ค่ะ” ลฎาภากล่าวขอบคุณขณะที่เดินออกจากห้างสรรพสินค้าพร้อมกับอวิ่นเยว่เเละเจ้าตัวกลม ทั้งที่ตั้งใจว่าจะลากลับหลังมื้อเย็นแต่สุดท้ายก็ลากยาวเดินมาซื้อของกับสองพ่อลูกคู่นี่อีกจนได้

“เออ...ถ้างั้นฉันขอลากกลับตรงนี้เลยนะคะ เดี๋ยวรถหมดเที่ยวก่อน”

อวิ่นเยว่ทำหน้านิ่งก่อนพูดขึ้นว่า “คืนนี้ค้างที่บ้านฉันก็ได้ นี่ก็เกือบสามทุ่มแล้ว”

“คะ?”

หญิงสาวกะพริบตามองแบบไม่ทันตั้งตัว

“งั้นก็ไปกันเถอะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเช่นเดิม ก่อนที่จะเดินนำไป

ทางด้านลฎาภายืนอึ้งอยู่ตัดสินใจไม่ถูกแต่เมื่อมือน้อย ๆ ของเด็กชายกระตุกชายเสื้อทำให้เธอสะดุ้งจากภวังค์และหันมองมือเล็กของเด็กชายที่เอื้อมจับกับมือเหมือนพยายามจะลากให้เดินตามไป ถึงกับปฏิเสธไม่ลงเดินตามแรงลากของเด็กชายมาจนถึงลานจอดรถ

เธอต้องรีบพูดปฏิเสธเขาแล้วกลับทันที...!

ลฎาภาเดินเข้ามาหาชายหนุ่มขณะที่แกะมือของเด็กชายออก

“เออ...ฉันลาเลยนะคะ” เธอพูดตัดบทหวังเพียงว่าเขาจะพยักหน้าตอบเท่านั้น ทว่าเกินคาดที่เธอคิดเมื่ออวิ่นเยว่เดินเข้ามาหาแล้วเลื่อนใบหน้ามาใกล้ จนทำให้เธอสะดุ้งเอนตัวถอยออกห่าง

“ขึ้นรถสิ”

ดวงตากลมกะพริบมองชายหนุ่มที่เดินอ้อมไปยังฝังคนขับ ลฎาภาทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกเขาพูดออกมาแบบนั้น ทั้งการกระทำที่ชวนสับสนจนหัวใจเต้นแบบนี้แล้วก็ยิ่งไปต่อไม่เป็น นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ก็ว่าได้ที่ถูกผู้ชายรุกล้ำเข้ามาในหัวใจเร็วขนาดนี้ !

“ขึ้นรถ” อาหยูพูดย้ำหลายครั้งพลางเอื้อมมือดึงชายเสื้อของเธอ

“เด็กดีวันนี้พี่สาวต้องกลับแล้ว”

ลฎาภาพูดพร้อมกับเอื้อมมือลูกที่ศีรษะของอาหยูทว่าเจ้าตัวกลับเบี่ยงหลบทั้งยังใช้แรงอันน้อยนิดพยายามลากให้เธอเดินมาที่รถ

ฮือ...!! เธอยอมทำตามก็เพราะแพ้ความน่ารักของเด็กคนนี้นี่แหละ !

ท้ายสุดแล้วคืนนี้ก็นอนค้างที่บ้านเขาจนได้ ทั้งที่จริงเธอตั้งใจว่าถ้าเขาขับรถมาถึงบ้านจะรีบลาเเละกลับในทันที แต่ทุกอย่างก็ผิดพลาดไปซะหมด อวิ่นเยว่จงใจขับรถให้ช้าเเละอ้อมเส้นทางจนเลยสี่ทุ่มไปแล้ว

แน่นอนว่ารถสายที่ผ่านอะพาร์ตเมนต์ของเธอเที่ยวสุดท้ายจะมาตอนประมาณสี่ทุ่ม ซึ่งเลยไปจนไม่มีรถกลับเว้นกลับรถแท็กซี่ แล้วยังมีหน้ามาพูดอีกว่า “นี่ก็ดึกแล้ว คืนนี้ค้างที่นี่เถอะ”

เขาจงใจชัด ๆ เลย

เมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไม่สามารถปฏิเสธได้อีก ถึงจะบอกว่าค้างที่นี่ก็ตามแต่เวลานี้เธอทำตัวไม่ถูกเลย

ลฎาภาเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในห้องนอน ดวงตากลมกลอกมองไปรอบ ๆ ห้องของเขา ห้องนี้เธอยังไม่เคยเข้ามาทำความสะอาด แต่ก็ดูเรียบร้อยเป็นระเบียบมาก

อวิ่นเยว่เดินเข้ามาหากระแอมเบา ๆ ก่อนส่งเสื้อผ้าให้กับหญิงสาว

“ตัวนี้ผมยังไม่เคยใส่ คืนนี้คุณเปลี่ยนใส่นอนไปก่อน”

“คะ ?” ลฎาภากะพริบตามองเสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่เขาส่งยื่นให้ ก่อนรีบยกมือขึ้นปฏิเสธ “เออ…ไม่เป็นไรคะ”

อวิ่นเยว่มองพลางส่งสายตาเป็นเชิงบอกว่า 'รับไปซะ'

เมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไม่สามารถปฏิเสธได้อีก ถึงจะบอกว่าค้างที่นี่ก็ตามแต่เวลานี้เธอทำตัวไม่ถูกเลย

ลฎาภาเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในห้องนอน ดวงตากลมกลอกมองไปรอบ ๆ ห้องของเขา ห้องนี้เธอยังไม่เคยเข้ามาทำความสะอาด แต่ก็ดูเรียบร้อยเป็นระเบียบมาก

อวิ่นเยว่เดินเข้ามาหากระแอมเบา ๆ ก่อนส่งเสื้อผ้าให้กับหญิงสาว

“ตัวนี้ผมยังไม่เคยใส่ คืนนี้คุณเปลี่ยนใส่นอนไปก่อน”

“คะ ?” ลฎาภากะพริบตามองเสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่เขาส่งยื่นให้ ก่อนรีบยกมือขึ้นปฏิเสธ “เออ…ไม่เป็นไรคะ”

อวิ่นเยว่มองพลางส่งสายตาเป็นเชิงบอกว่า 'รับไปซะ'

โปรดติดตามตอนต่อไป...

หากชอบฝากกดไลค์ กดแชร์ ส่งกำลังใจให้กันได้นะคะ