[ Novel ] สามีพันธกาลรัก : บทที่ 29

บทที่ 29

“ฉันไม่ได้อยากกินค่ะ แต่อยากทำ” มิราวดีตอบและพูดต่อไป“ฉันทำเกือบเสร็จแล้วค่ะ คุณพ่อบ้านช่วยฉันทำด้วยนะคะ”

“งั้นเหรอ” เขาเพียงขานรับและเบือนสายตาไปทางอื่น

มิราวดีเหลือบมองนัยน์ตาคมที่หลบสายตาของเธอ บางทีก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าที่เขาไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวอะไรให้ฟังเป็นเพราะสาเหตุอะไร เธอไม่ใช่ภรรยาในครอบครัวเขา ไมใช่ภรรยาที่เขารักและไว้ใจจะเล่าเรื่องในครอบครัวให้ฟัง งั้นหรอกเหรอ ทั้งที่ผ่านมาก็มีความคิดว่าเขานั้นรักเธอจริง ๆ จากการกระทำและคำพูด แต่ทว่าพอมาอยู่ด้วยกันนานวันเข้า คำตอบในใจก็ชัดเจนมากขึ้น เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้แม้แต่นิดเดียว

“คุณอยากลองชิมไหมคะ ถ้าเสร็จแล้วฉันจะยกไปให้ค่ะ” เธอถามเสียงใสพลางส่งสายตามอง

“ไม่ละ ผมไม่ค่อยชอบของหวาน”

“งั้นเหรอคะ ถ้าอย่างงั้นก็ตามใจคุณค่ะ” มิราวดียิ้มตอบและพูดต่อไปว่า “อาโปอยู่ไหนคะ ฉันคิดว่าเขาต้องชอบแน่ ๆ เลย”

“หมอนั่นไม่อยู่หรอก จะมาเฉพาะตอนกินข้าวเท่านั้น” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

“ว้า น่าเสียดายจัง”

มิราวดีมองขนมเค้กที่ทำและคิดว่ากินคนเดียวก็คงไม่หมด ทีแรกตั้งใจจะทำมาให้ชายหนุ่มแต่เขาบอกว่าไม่ชอบ ถ้าทิ้งก็เสียดายนี่น่า

“กลิ่นหอม ๆ ”

ยังพูดไม่ทันขาดคำเสียงของอาโปก็ดังขึ้นมาก่อนตัวซะอีก

“เธอทำอะไรน่ะ ทำให้ฉันใช่ไหม ฉันชอบของหวานมากที่สุด”

อาโปพูดด้วยน้ำเสียงมีความสุขพลางขยับปีกและส่งสายตามองขนมที่กำลังจะเข้าเตาอบ

“คุณไปสนิทกับเจ้าไก่บ้าตั้งแต่เมื่อไหร่”

“หมายถึงสนิทกับอาโปเหรอคะ” หญิงสาวยิ้มขณะที่นำขนมเค้กเข้าเตาอบ “ก็ตอนที่อาบน้ำด้วยกันมั้งคะ วันที่คุณกลับดึก ๆ ฉันว่าอาบด้วยกันไม่เหงาดีค่ะ”

อาโปได้ยินก็มีท่าทีลนลานและเตรียมขยับปีกเดินหนีไปทันที ตาย...ซวยแล้ว ทว่าสายตาของชายหนุ่มจ้องมองและสาวเท้าเดินมาอย่างไว มือข้างหนึ่งคว้าเข้าที่คอของอาโปและหันไปถามหญิงสาวอีกครั้งหนึ่ง

“คุณหมายถึงอาบน้ำกับเจ้าไก่ตัวเมียนี่น่ะเหรอ” รชตเอ่ยถามขณะที่ส่งยิ้มให้เธอ ทว่ามือที่ควบคุมแรงไม่ได้นั้นแทบจะบีบเจ้าไก่ตัวนี้ให้ตายคามือ

ไอ้หมอนี่ ถึงไก่ตัวนี้จะตายแล้ว แต่ฉันยังอยู่ในร่างนี้โว้ย !

อาโปด่าในใจด้วยท่าทางทรมาน

“เอ่อ ใช่ค่ะ” มิราวดีมองและรีบพูดขึ้น “คุณทำแบบนั้นกับสัตว์เลี้ยงไม่ได้นะคะ”

ว่าแล้วเธอก็เดินเข้ามาคว้าที่มือของชายหนุ่มให้ปล่อยไก่ตัวนี้ออก

“สัตว์เลี้ยง” รชตส่งสายตามองราวกับปีศาจ ถ้าเขาต้องมาเลี้ยงไก่ปากเสียแบบนี้เขาคงเอาไปทำไก่ตุ๋นสมุนไพรนานแล้ว

“มันเป็นเพื่อนผมน่ะ และผมอยากจะลงโทษหน่อย”

“อ้อ ! ผมอยากลองชิมขนมที่คุณทำ ถ้าเสร็จแล้วยกขึ้นมาให้ผมที่ห้องทำงานก็ได้นะ”

ชายหนุ่มพูดแล้วรีบเดินออกไปจากห้องครัวทันทีทิ้งหญิงสาวให้งงกับคำพูดไม่หาย

ทางด้านรชตเดินเข้ามาในห้องหนังสือและเหวี่ยงเจ้าไก่ลงที่พื้นด้วยความขุ่นเคือง

“นายจะฆ่าฉันหรือไง เจ้าบ้า !”

“นายอาบน้ำกับเธองั้นเหรอ” รชตกัดฟันยิ้มถามด้วยเสียงเข้ม

อาโปสังเกตสีหน้าและแววตาของชายหนุ่มที่ดูโกรธและขุ่นเคืองมากกว่าปกติ ก็คิดแต่แรกว่าต้องโมโห แต่คิดไม่ถึงว่าจะรุนแรงขนาดนี้

“ก็วันนั้นเป็นคืนเดือนดับไง และเธอก็ไปเจอแฟนเก่ามาน่ะ”

อาโปพูดพลางถอนหายใจออกมาและส่งสายตามองชายหนุ่ม

“นายกำลังหึงที่ฉันอาบน้ำกับเธองั้นเหรอ”

หึงงั้นเหรอ รชตไม่เข้าใจตัวเองแต่รู้สึกใจไม่สงบมาสักพักแล้ว แต่แค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเธอก็เท่านั้น

“นายกำลังพูดเรื่องอะไร”

อาโปหัวเราะออกมา

“นายยังไม่อยากยอมรับตัวเองว่ากำลังหลงรักเธอ แต่ที่นายจะฆ่าฉันเมื่อกี้ ! มันคืออาการหึงที่มนุษย์ทุกคนควรมี หรือแม้กระทั่งนายที่อยู่มานานหลายร้อยปีแล้วก็ตาม”

รชตมองด้วยแววตาสับสนไม่กล้ายอมรับความจริง เขากลัวว่าหากจะต้องแก้คำสาปแล้วการหลงรักเธอมันเป็นยิ่งกว่าคำสาปเสียอีก

“นายลืมไปอย่างหนึ่งนะ เธอเป็นมนุษย์ที่ไม่ได้อยู่มานานแบบนาย การที่นายแต่งงานใช้ชีวิตคู่กับเธอ โดยที่ไม่มีความรักเลย นายเฝ้ารอการแก้ คำสาปในขณะที่บางทีเธออาจจะเฝ้ารอความรักจากนาย”

อาโปเดินเข้ามาใกล้และจิกตามองใส่ชายหนุ่มที่เกือบจะทำเขาหลุดออกจากร่างไก่

“นั่นมันเป็นสิ่งที่นายต้องการจริง ๆ งั้นเหรอ”

“นายกำลังพูดอะไร ที่ฉันทำก็กำลังให้ความรักเธอ ไม่เหมือนในอดีตที่ฉันไม่เคยให้ความรักเธอเลย”โปรดติดตามตอนต่อไป...พบคุณเทียดสายมึนหนึ่งอัตราค่ะ 555555+++ ปากแข็งจริงงงงง แกงน้องไก่อีกเเล้ววววววววววววววขอบคุณที่ติดตามนะคะ หากชอบฝากกดไลก์ กดเเชร์ กดติดตามได้นะคะMamaya Writer