กาลครั้งหนึ่ง...เมื่อการเป็นผู้ใหญ่มันน่าเบื่อ ถึงเวลาแล้วที่เราจะแบ่งเวลาสักนิดเพื่อใช้ชีวิตให้
' ยังเป็นเด็ก 'บทความที่จะพาทุกคนไปฉุกคิด นึกถึงเรื่องราวเล็กๆ ฉบับคนไม่รู้จักโต :]☁ ☁ ☁ ☁ ☁
[ ระหว่างที่อ่านบทความนี้เราอยากให้เธอคิดไปพร้อม ๆ กัน เอาละ เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลย! ]
ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ …เธอคิดว่าตัวเองทำอะไรหายไประหว่างทางบ้าง?
ไม่ว่าจะเป็นแค่ยางลบสักก้อนที่กลิ้งตกพื้น ปากกาแดงสักแท่งที่ให้เพื่อนยืมไปขีดเส้นใต้ หรือใครสักคนที่เข้ามาในชีวิตเพื่อพบกันและสุดท้ายก็จากไป เราเชื่อว่าอย่างน้อยทุกคนก็คงเคยทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งหายไปบ้างแหละ และสิ่งที่ถือเป็นหนึ่งในของหายยอดฮิตที่หลายคนอาจรู้สึกว่ามันหายไปคือสิ่งที่เรียกว่า‘ ความเป็นเด็ก ’
เพราะในวันที่เราโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ ความสนุกสนานถูกแทนที่ด้วยความรับผิดชอบ ความใสซื่อถูกแทนที่ด้วยความรู้เท่าทัน และความใฝ่ฝันถูกแทนที่ด้วยความเป็นจริง มองไปทางไหนก็ดูเหมือนว่าสีสันที่เคยแต่งแต้มไว้ในวัยเยาว์จะค่อยๆ จางหายไปตามเลขอายุที่มากขึ้น จึงไม่แปลกเลยหากเธอจะเกิดความรู้สึกขึ้นว่า“ฉันในวัย 7 ขวบ เด็กคนนั้นคงหายไปแล้วละมั้ง“ / "ตอนเป็นเด็กเคยมีความสุขกว่านี้" / "ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะตั้งใจนอนกลางวัน"ฉะนั้นในบทความนี้ เราเลยอยากพาทุกคนค้นหาความเป็นเด็กที่หล่นหายไปด้วยกัน
เอ๊ะ...หรือจริงๆ แล้วพวกเราไม่ได้ทำหาย แต่แค่หาไม่เจอกันแน่นะ
❝ To Do List When I was young : กินขนม ดูการ์ตูน นอนกลางวัน ตื่นมาเล่น
จริงๆ ตอนนั้น ( ที่ยังเป็นเด็ก ) ก็ดีนะ :] ❞
ก่อนอื่นเรามาดูกันดีกว่าว่าคำว่า 'เด็ก' ของเธอกับเรามีความหมายหรือคำนิยามเหมือนกันรึเปล่า?ใครล่ะเป็นคนกำหนดว่าอายุเท่าไหร่ถึงจะหมดช่วงเวลาแห่งการเป็นวัยเยาว์?
✎ถ้าเราอิงคำนิยามตามพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ ๒๕๔๖ มาตราที่ ๔ กำหนดว่า "“ เด็ก” หมายความว่าบุคคลซึ่งมีอายุต่ำกว่าสิบแปดปีบริบูรณ์ แต่ไม่รวมถึงผู้ที่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรส"
✎อิงจากประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตราที่ 19 กำหนดว่า "เมื่อมีอายุยี่สิบปีบริบูรณ์ บุคคลย่อมพ้นจากภาวะผู้เยาว์และบรรลุนิติภาวะ"
✎อิงความหมายจากสำนักงานราชบัณฑิตยสภา “เด็ก” หมายถึง “คนที่มีอายุยังน้อย, ยังเล็ก, อ่อนวัยกว่า ในคำว่า เด็กกว่า”
✎หรือหากอิงตามการแบ่งกลุ่มประชากรตามข้อมูลจากสำนักงานราชบัณฑิตยสภาจะได้ว่า "กลุ่มประชากรวัยเยาว์ หรือประชากรเด็ก (young-age population) คือ ประชากรตั้งแต่อายุ ๐ ปี จนถึง ๑๔ ปี หรือประชากรที่มีอายุต่ำกว่า ๑๕ ปี ทั้งหมด"
จากทั้งสี่การอ้างอิง ถึงแม้จะมีขอบเขตการสิ้นสุดวัยเด็กที่ต่างกัน แต่เมื่อเราเอาข้อมูลมารวมกันก็สามารถประมาณตัวเลขได้ในลักษณะช่วงอายุพร้อมสรุปได้ว่า‘เด็ก’คือบุคคลที่ยังมีอายุน้อยและยังไม่บรรลุนิติภาวะ โดยมีอายุน้อยสุดเป็นไปได้อยู่ที่ 0 ปีและเป็นไปได้มากสุดถึง 19 ปีหากจะใช้อายุเป็นเกณฑ์ในการหาคำตอบสำหรับคำถามของเรา ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่า ความเป็นเด็กสามารถวัดกันได้ง่ายๆ แค่ดูจากอายุของผู้คน ใครที่อายุมากกว่า 19 จะไม่สามารถมีความเป็นเด็กได้อีกต่อไปแล้ว….จริงหรือ?
หากมองในแง่ของคำนิยามตามหลักการต่างๆ ที่กำหนดขึ้นมาเพื่อวัตถุประสงค์ใดๆ ก็คงจะใช่ แต่เราว่านั่นคงไม่ใช่ความเป็นเด็กที่กำลังพูดถึงกันอยู่ตอนนี้อายุไม่ใช่ค่าชี้วัดความเป็นเด็กในตัวใคร ความเป็นเด็กไม่ได้หายไปเพราะเราอายุมากขึ้น แต่ความรู้สึกและวิธีคิดต่างหากที่สามารถบอกได้ว่าเธอยังเป็นเด็ก
❝ ไม่ได้ทำหาย แต่แค่ยังหาไม่เจอ เมื่อเราอาจหาความเป็นเด็กเจอได้ง่ายกว่าที่คิด!? ❞
สำหรับเราความเป็นเด็กหมายถึง การคิด การกระทำ และการแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา ไม่ซับซ้อน รวมถึงไม่คำนึงถึงข้อจำกัดต่างๆ เพียงแค่ซื่อตรงต่อตัวเอง
เพราะอย่างนั้นถึงบอกว่า อายุ ไม่ใช่ตัวชี้วัดความเป็นเด็กในตัวเราหรอก อายุไม่สามารถบอกได้ว่าเธอยังมีความเป็นเด็กอยู่ในตัวเองหรือเปล่า ไม่ใช่ทุกคนที่อายุน้อยจะมีความเป็นเด็ก และไม่ใช่ทุกคนที่อายุมากจะไม่มี ดังนั้นเป็นไปได้ไหม ว่าเราอาจหาความเป็นเด็กเจอได้ง่ายกว่าที่คิด!? และหนึ่งในวิธีที่เราจะพาทุกคนไปค้นหาความเป็นเด็ก นั่นก็คือ‘การปรับความเข้าใจกับตัวเอง’ผ่าน 3 ข้อที่ทำให้คนมักเข้าใจผิดคิดว่าความเป็นเด็กของตัวเองผูกติดไว้กับสิ่งนั้น และตัวเองกลายเป็นผู้ใหญ่ที่แสนจืดชืดไปซะแล้ว
① การเปลี่ยนแปลง ≠ สูญเสียตัวตน
เมื่อเราโตขึ้น หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนอย่างตอนที่เป็นเด็ก ไม่ว่าจะเป็นความชอบในแง่งานอดิเรกที่เคยชอบทำ สิ่งของที่เคยโปรดปราน ความคิดที่เคยยึดถือ หรือแม้แต่การแสดงออกของตัวเราเอง ทั้งหมดเป็นเพราะเมื่อเราโตขึ้น เราก็ได้รับรู้ข้อมูลที่มากขึ้น เราได้พบเจอกับสถานการณ์ที่หลากหลายมากขึ้น ซึ่งไม่เป็นไรเลย ไม่เป็นไรถ้าเราจะไม่เหมือนเดิม ไม่เป็นไรถ้าเราจะมีการเปลี่ยนแปลงเราไม่ได้สูญเสียตัวตนให้ใคร แต่ประสบการณ์ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันหล่อหลอมให้เราเป็นเราในทุกวันนี้อย่าผูกความเป็นเด็กไว้ที่รสนิยม แค่ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเอง...เธอก็มีความเป็นเด็กแล้ว
-- จงจริงใจให้ได้เหมือนเด็ก --
② จริงจังกับชีวิต ≠ หมดเวลาสนุกแล้วสิ
หากนึกย้อนไปตอนช่วงกำลังเรียนชั้นอนุบาลกิจวัตรประจำวันของพวกเราก็ไม่ได้มีอะไรมากนัก นอกจากเรียนการเขียนการอ่านนิดหน่อย แล้วก็ดูการ์ตูน เล่นกับเพื่อน นอนกลางวัน เยอะหน่อยก็เปลี่ยนชุดเพราะฉี่รดที่นอน #แหะๆ พอเริ่มโตเข้าสู่วัยเรียน เราก็เริ่มจริงจังกับการศึกษามากขึ้น มองหาเส้นทางเดินต่อของตัวเอง จนเมื่อเข้าสู่วัยทำงานเราก็จริงจังกับชีวิตมากขึ้น เรามีเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญมากมาย ทั้งการดูแลคนในครอบครัวในแง่ความสุข การเงิน และความปลอดภัย การเจริญเติบโตในหน้าที่การงานของตัวเอง หรือสำหรับบางคนก็มีเรื่องการสร้างครอบครัวเพิ่มเข้ามาอีกด้วย
แต่ทั้งหมดนั้นไม่ได้แปลว่าเราหรือเธอจะสนุกไม่ได้นี่นา เราสามารถปรับความเป็นเด็กเข้ากับชีวิตวัยทำงานได้อย่างเช่นแก้ปัญหาชีวิตด้วยมุมมองแบบเด็กๆเธออาจค้นพบว่าแท้จริงแล้ว ปัญหายากๆ ก็สามารถแก้ไขได้ด้วยวิธีธรรมดาซะอย่างนั้น หรือถ้าเธอลองคิดงานด้วยจินตนาการแบบเด็กๆไม่แน่เธออาจได้ไอเดียที่ทำให้ลูกค้าต้องว้าวก็ได้นะ
-- จงคิดให้ง่ายและเล่นให้สนุกเหมือนเด็ก --
③ ทำตามฝันไม่ได้ หรือ ยังหาความฝันไม่เจอ ≠ คนที่ผิดพลาด
โตขึ้นมาอยากเป็นอะไรลูก?คำถามสุดฮิตที่เด็กทุกคนต้องเจอ ไม่เจอจากป้าข้างบ้าน ก็เจอจากชีตการบ้านของคุณครูแน่นอน ต่างคนก็ต่างคำตอบกันไปแต่จะมีสักกี่คนเชียวที่โตขึ้นแล้วทำได้อย่างที่เคยตอบ ตอนเป็นเด็กเราเขียนอะไรตอบไปก็ได้ให้มีส่งคุณครูตอนเช้า แต่ไม่ใช่กับตอนโต ปัจจัยในการประสบความสำเร็จมีมากเกินกว่าแค่แพชชั่นบวกกับความสามารถเราทำให้ทุกอย่างเป็นไปดั่งใจไม่ได้#พวกเราล้วนผิดหวัง ขนาดซินเดอเรลลามีนางฟ้าแม่ทูนหัวยังต้องลำบากเลย วิ่งหน้าตาตื่นจนรองเท้าหลุดตอนเที่ยงคืนอะ คิดดู! #bibbidi-bobbidi-booพวกเราไม่ผิดที่จะมีฝันแม้ยังทำไม่ได้ และเราก็ไม่ผิดที่ยังหาความฝันไม่เจอด้วยเช่นกันแค่อยากมีความฝันก็เก่งมากแล้วไม่ใช่เหรอ? ขอแค่เธอกล้าที่จะฝันต่อไป เราว่าก็เจ๋งจะตาย
-- จงฝันให้ไกลเหมือนเด็ก --
❝ พี่คือใคร? ฉันคือนายตอนโต ...เราไม่เหมือนเดิม เพราะพวกเราต่างก็โตขึ้น ❞
มาถึงตรงนี้แล้ว เป็นอย่างไรบ้าง?เธอเจอ 'ความเป็นเด็ก' ที่ตามหาอยู่หรือยัง?บางทีสิ่งที่เราคิดว่าทำหล่นหายไป สิ่งนั้นอาจไม่ได้หายไปไหน แต่ตัวพวกเราเองนี่แหละที่เก็บซ่อนมันไว้โดยไม่รู้ตัวเมื่อช่วงวัยเปลี่ยนไป เราสวมบทบาทที่หลากหลายขึ้น ไม่ใช่เพียงแค่เป็นลูก แต่ยังเป็นนักเรียนนักศึกษา คนทำงาน และประชาชน ด้วยภาระหน้าที่ เราไม่สามารถสนุกได้ตลอดเวลาได้เหมือนอย่างตอนยังเป็นเด็กแต่สิ่งที่เราทำได้คือ เก็บรักษาความเป็นเด็กไว้ในหัวใจ แล้วนำไปปรับใช้และแบ่งสักช่วงเวลานึงของวัน สัปดาห์ เดือน หรือปี เพื่อให้ตัวเอง'ยังเป็นเด็ก'
ปล่อยวางความคิดมากคิดอะไรแบบง่ายๆบ้าง มีเวลาให้ตัวเองได้สนุกกับสิ่งที่ชอบบ้างออกนอกกรอบเพื่อให้จินตนาการได้ทำงานของมันบ้าง และอย่าลืมซื่อสัตย์ต่อตัวเองให้มากขึ้น รู้สึกอย่างไรก็ยอมรับอย่างนั้น #ไม่ไหวบอกไหวไม่เอานะน้องนะ
☁ ☁ ☁ ☁ ☁
｡˚
☁ ☁ ☁ ☁ ☁
Designer :namoodongWriter :yes_iamfaeng
Cr. พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ ๒๕๔๖
https://dcy.go.th/webnew/upload/regulation/regulation_th_20170105023516_1.pdf
Cr. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
https://www.krisdika.go.th/librarian/getfile?sysid=300167&ext=htm
Cr. กลุ่มอายุ (๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๗) - สำนักงานราชบัณฑิตยสภา
http://legacy.orst.go.th/?knowledges=%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B8-%E0%B9%91%E0%B9%93-%E0%B8%9E%E0%B8%A4%E0%B8%A8%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%99-%E0%B9%92
Cr. เล่นพัฒนาความคิดเชิงซับซ้อน
https://www.rakluke.com/child-development-all/toddler-development/item/2020-03-21-13-20-10-2.html
