[ Novel ] หนีรักมาพบคุณ : บทที่ 34

บทที่ 34

“ป๊ะป๋า อาหยูอยากไปเที่ยวต่อ” อาหยูพูดแทรกขึ้นทำลายความเงียบ เด็กชายส่งยิ้มไร้เดียงสาให้แล้วพูดต่อไปว่า “ได้ไหม ?”

อวิ่นเยว่มองพลางถอนหายใจออกมา จริงอยู่ว่ายังมีเวลาเหลืออยู่แต่ในช่วงนี้ส่วนมากสถานที่เที่ยวจะไม่ค่อยเปิด ถึงเปิดก็ไม่สวยเท่ากับช่วงฤดูหนาวมากนัก

“ไว้คราวหลังแล้วกัน”

“แต่ว่า...” เจ้าตัวกลมทำสีหน้าผิดหวัง

“ไปตลาดใหม่ไหมคะ อยู่ไม่ไกลจากบ้านพักด้วย ฉันเห็นว่ามีงานเทศกาล” ลฎาภาเสนอขึ้นมา

“อาหยูหยักปาย !” เด็กชายพูดขึ้นน้ำเสียงร่าเริง

อวิ่นเยว่พยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นรถไปในทันที ส่วนอาหยูก็หัวเราะออกมาเสียงดังอย่างมีความสุข ลฎาภามองในสายตาที่เธอเป็นคนนอกแล้ว เขาก็เป็นพ่อที่ดีคนหนึ่งเลยเหมือนกัน แม้จะเย็นชาไปหน่อยก็ตาม

งานเทศกาลในตลาดใหม่ของจังหวัด R ที่เพิ่งถูกจัดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้จะถูกจัดขึ้นทุกเดือน ในค่ำคืนนี้มีคนมากเป็นพิเศษเพราะจากข่าวออนไลน์ รวมถึงการเป็นสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัดได้แพร่ออกไป ทำให้มีนักท่องเที่ยวมาเป็นจำนวนมาก

ทันทีที่อาหยูเดินเข้ามาในงานดวงตาก็เป็นประกาย เด็กชายหันมองแสงสีและผู้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างมีความสุข ก่อนจะเอื้อมมือดึงชายเสื้อของอวิ่นเยว่

“ป๊ะป๋าอาหยูอยากกิน ขนมฟู ๆ” อาหยูพูดพลางชี้ไปที่ร้านแล้วออกแรงดึงให้ป๊ะป๋าตามมา หลังจากได้ตามต้องการก็กินอย่างมีความสุข

“คุณป้า ๆ อ้าม”

ลฎาภามองอาหยูที่ฉีกสายไหมส่งให้ “ให้ฉันเหรอ ?”

เจ้าตัวกลมพยักหน้าพลางส่งยิ้มหวานให้ หญิงสาวมองก่อนจะโน้มตัวลงแต่ดูท่าจะช้าไปซะแล้วเพราะถูกอวิ่นเยว่ตัดหน้า สายไหมเต็มปากกับใบหน้านิ่งที่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อาหยูมองป๊ะป๋าด้วยสีหน้าไม่พอใจหันหน้าหนีงอนใส่

“อาหยูจะให้คุณป้านะ !”

อวิ่นเยว่เดินไปสั่งซื้อสายไหมเพิ่มอีกอันแล้วฉีกยื่นส่งให้เธอ “อ้าม”

ลฎาภากะพริบตามองอย่างงุนงง สายไหมที่ถูกยื่นมาให้กับสีหน้านิ่ง ๆ ที่เดาอะไรไม่ออก ทำให้เผลอหลุดหัวเราะออกมา

อวิ่นเยว่เบือนหน้าหนีเพราะอายและเขิน ครั้นหันมาก็เห็นว่าหญิงสาวกินสายไหมในมือแล้ว

“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวพร้อมกับส่งยิ้มให้

“อืม” ชายหนุ่มขานรับในลำคอแล้วมองสายไหมที่เหลืออยู่ในมือ เขาไม่ชอบกินของหวานซะด้วย จะทิ้งดีไหมนะ ? แต่... “ผมให้คุณ”

อวิ่นเยว่ยื่นให้กับหญิงสาวด้วยสีหน้านิ่ง

“ไม่เป็นไร ฉันเกรงใจค่ะ” เธอยกมือโบกปฏิเสธ

“ผมไม่ชอบของหวาน” อวิ่นเยว่พูดหน้านิ่ง “ผมซื้อให้คุณ”

ทุกอย่างเริ่มแสดงออกมา ใบหน้าที่นิ่งสงบของเขาค่อย ๆ ผ่าวร้อนมากขึ้นจนแทบควบคุมไม่อยู่ อวิ่นเยว่ยกมืออีกข้างที่ว่างปิดปากเพื่อกลบเกลื่อนก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง

เขากำลังเขินอยู่ ?

“ขอบคุณค่ะ” ลฎาภาไม่อยากปฏิเสธอีกครั้งเพราะคิดว่าถ้าไม่รับ สายไหมนี้อาจจะได้ลงไปอยู่ในถังขยะแบบสร้อยอีกแน่ ๆ

อวิ่นเยว่มองอย่างมีความสุข แม้จะไม่แสดงผ่านสีหน้าก็ตาม

อาหยูเดินเข้ามาเอื้อมจับมือของหญิงสาวแล้วพูดขึ้น “จับมือไว้ เดี๋ยวอาหยูจะหาย”

โปรดติดตามตอนต่อไป...

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ หากชอบน้องอาหยูสามารถสนับสนุนนักเขียนได้น๊า เพียง ! พิมพ์ชื่อเรื่องนิยาย "หนีรักมาพบคุณ" ในกูเกิ้ล เเล้วเลือกเปย์แบบ e-novel ได้เลย

ต้องขอบคุณนะคะที่เฝ้ารอเเละติดตาม น้อนยังคงอ้อนเเละน่ารักไปจนจบเรื่องเลยค่า

ติดตามนักเขียนและทวงอัปงานได้ที่ Facebook : Mamaya Writer นะคะ