![ตัวอย่าง ภาพหน้าปก:[นิยายวาย] The Merman Idol - Chapter 6](https://sistacafe-assets.sgp1.cdn.digitaloceanspaces.com/c/87188/thumbnail.jpeg?v=20240313170909)
[นิยายวาย] The Merman Idol - Chapter 6
ฮิโรชิ เด็กชายผู้เกิดมาพร้อมกับท่อนล่างเป็นหางปลาโลมา เขาเติบโตที่เมืองไทยโดยการเลี้ยงดูของป้ามายูมิ และมีเจมส์ เพื่อนข้างบ้านที่รับจ็อบคอยดูแลเขาเวลาไปโรงเรียน เมื่อโตขึ้นเขาก็ค้นพบตัวเองว่าอยากจะเป็นไอดอล แต่ด้วยอุปสรรคของตัวเองที่ไม่มีขา เขาจะทำอย่างไร
เผยแพร่: 16 ต.ค. 2564 20:00 น.
Views: 7,318
รหัสบทความ: 87188
Chapter 6
Freak Like Me
สตูดิโอถ่ายรายการ Thailand Strange Idol, ปี 2014
ผู้ชมที่นั่งอยู่บนแสตนด์ส่งเสียงกรี๊ดและปรบมือหลังจากเห็นทีมงานชูป้าย “ปรบมือ” เครนกล้องตัวใหญ่สวิงไปมา ไฟสปอตไลต์สาดแสงพรึ่บพั่บ มีคอมเมนต์เตเตอร์ 4 คนนั่งอยู่ที่โต๊ะ โบกไม้โบกมือให้กล้อง 2 พี่แพท พิธีกรที่อยู่ตรงกลางเวทียิ้มแย้มแล้วพูดกับกล้อง 1
“กลับเข้าสู่รายการ Thailand Strange Idol กันต่อนะครับ ตอนนี้เรายังอยู่ในรอบออดิชันนะครับ ผม ตั้ม วราวุธ และคณะกรรมการทั้ง 4 ท่าน หนูรัตน์ แรปเอก มาดามมด และเบบี้มายด์ ยังอยู่กับเรานะครับ ก่อนที่เราจะมาออดิชันผู้เข้าแข่งขันคนต่อไป ผมบอกเลยว่าผมตื่นเต้นมากตอนที่เจอเค้าหลังเวที เพราะเค้าเป็นคนแค่ท่อนบน!” ตั้มกล่าว
คนเริ่มฮือฮา
“เราไปพบกับเค้าเลยดีกว่าครับ เงือกหนุ่มสุดหล่อ คุณ ฮิโรชิ อิชิกาว่า!” พี่ตั้มเน้นเสียงดัง
ไฟเวทีวิ่งพรึ่บพั่บ แล้วสาดไปที่ฮิโรชิที่อยู่บนวีลแชร์ มีทีมงานเข็นออกมา คนดูกรี๊ดลั่น กรรมการ 4 คนยืนขึ้นพร้อมกับสีหน้าแปลกใจ ฮิโรชิยกมือไหว้ทุกคนในสตูดิโอ
“มาเอาไร!” หนูรัตน์ถาม
“เฮ้ยยยย” ตั้มห้าม คนดูหัวเราะ
“อุ๊ย ตายจริง อปป้าเป็นเงือกจริงๆ ด้วยอ่ะ” เบบี้มายล์ส่งเสียงหวานแล้วบิดตัวไปมา
“คุณน้องขา ชื่อญี่ปุ่นเลย พูดไทยได้มั้ยค้าาา” มาดามมดถาม แล้วกระพริบตาถี่ ขนตาชิ้นยักษ์สะบัดไปมา
“ได้ครับผม” ฮิโรชิตอบ
“ตอนนี้น้องเรียนอยู่ไหนครับ” แรปเอกถาม
“ดุริยางค์ศิลป์ เอกขับร้อง มหาวิทยาลัยไทยญี่ปุ่นดินแดงครับ” ฮิโรชิตอบ
ทุกคนร้องโอ้โห
“เป็นเงือกตั้งแต่เมื่อไหร่ค้าาา” มาดามมดถาม
“ตั้งแต่เกิดเลยครับ” ฮิโรชิตอบ
“จะมาร้องเพลงอะไรค้า” หนูรัตน์ถาม
“เพลง Craving ครับ เป็นเพลง R&B ออกแนวเซ็กซี่ๆ นิดนึงนะครับ” ฮิโรชิตอบ
“โอ้โห งั้นเรายกเวทีให้น้องฮิโรชิเลยดีกว่าครับ” ตั้มส่งเข้าเพลง
คนดูปรบมือ ไฟสปอตไลต์มืดลง ฮิโรชิย้ายตัวลงจากวีลแชร์ลงไปนอนที่พื้น ทีมงานรีบมาเก็บวีลแชร์อย่างรวดเร็ว พอไฟสว่างสาดลงไปที่ฮิโรชิ อินโทรเพลงขึ้น เขาก็เริ่มร้องเพลง
มองตาฉัน บอกมาซิ
เธอชอบฉัน ใช่รึเปล่า
สบตาฉัน บอกมาซิ
เธอรักฉัน ใช่รึเปล่า
เธอจะรออีกนานเท่าไร
หรือว่าเธอจะรอรักใคร
เธอลองบอกฉันหน่อยได้มั้ย
ว่าคนนั้นคือฉันรึเปล่า
พูดมาเลยถ้าเธอรักกัน
จะเป็นไงจะยอมรับมัน
หากว่าคนนั้นไม่ใช่ฉัน
ก็ไม่ต้องฝืนดีรึเปล่า
ฮิโรชิทำท่าบอดี้เวฟจากหัวไปถึงหางในท่อนบริดจ์ เอามือที่ไม่ได้จับไมค์ลูบไปตามตัว คนดูกรี๊ดกร๊าดถูกอกถูกใจ
I don’t know why do you keep this from me
I don’t know what is your feelin' 'bout me
พอเขาท่อนฮุก เขายันตัวเองขึ้นมาเหมือนนั่งคุกเข่า แต่มันไม่มีเข่า เอามือล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ต พยายามทำให้เซ็กซี่ที่สุด
Tell me now, If you love me
Tell me now, If you still care
Tell me now, If I’m the one
Tell me now, I need to know
I am craving your love
I am craving your touch
I am dying for your love
Please stop torturing me
เพลงจบทุกคนลุกขึ้นปรบมือ ทีมงานมาช่วยย้ายฮิโรชิขึ้นวีลแชร์ แล้วกรรมการทั้ง 4 ก็นั่งลง
“โอ้โห ใครจะคิดเนอะ มาแบบนี้จะได้เสียงแบบนี้ มาถามความเห็นของกรรมการทั้ง 4 ท่านดีกว่า เริ่มที่มาดามมดครับ” ตั้มส่งให้มาดามมด
“คือ...ดิชั้นแทบไม่ได้ฟังเพลงเลยค่ะ ดิชั้นมองข้างล่างอย่างเดียวเลยค่ะ” มาดามมดตอบ
“เฮ้ยยยย เค้าให้มาฟังเพลง ไม่ใช่มาจ้องหางเค้า” ตั้มสวน คนดูหัวเราะ
“โอเคๆ ขอตั้งสติแป๊บ” มาดามมดเอามือทาบอกแล้วสูดหายใจลึกๆ “ก็...มดว่าน้องเค้าลูกเล่นแพรวพราวดีค่ะ เค้ามาแนว R&B นิดๆได้โอเคเลยนะคะ แต่เพลงนี้มันออกแนวเซ็กซี่ น้องอาจจะต้องถอดเสื้อร้องเพลงนะคะ”
“เฮ้ยยย ไม่ได้!” ตั้มห้าม
“ไม่ได้เหรอ ว้าาา แย่จังงง” มาดามมดเขกหัวตัวเอง
ตั้มส่ายหัว “มาที่กรรมการท่านต่อไปดีกว่า เบบี้มายล์ครับ”
เบบี้มายล์เอามือเท้าค้าง ส่งยิ้มหวาน พร้อมกับเสียงหวานๆ เหมือนนางเอกพากย์พันธมิตร “คุณน้องคะ พี่เห็นด้วยกับมาดามมดนะคะ คือเพลงนี้มันเป็นเพลงออกเซ็กซี่ เทคนิคน้องดี เซ็กส์แอปเปิลของน้อง…”
“แอพพีล!” ตั้มช่วยแก้
“อ่าาา แอพพีล มันก็อ๊อก ๆ ๆ ” เบบี้มายด์เล่นมุกทะลึ่ง
“เฮ้ยยยย” ตั้มห้าม
โทษค่ะ มันก็ออก แต่พี่ว่าสไตล์การร้องของน้องมันน่าจะไปได้อีก ขอบคุณค่าาาา” เบบี้มายล์พูดต่อ
“มาที่กรรมการท่านต่อไป แรปเอก ว่าไงครับ”
“โจ้ว! จงสู้ต่อไป สักวันจะมีชัย ไม่ว่าคู่แข่งจะเป็นใคร เราจะฟาดมันเข้าไป สู้ตาย สู้ตาย โจ้ว! โจ้ว!” แรปเอกคอมเมนต์
“หมดแล้วเหรอ?” ตั้มถาม
แรปเอกปัดมือทำท่าบอกว่าหมดแล้ว ตั้มส่ายหัว “เฮ้อออ อ่ะ กรรมท่านสุดท้ายครับ หนูรัตน์ครับ”
“เป็นนักร้องที่ดือ ไม่มีวันเรารักกันไม่ได้ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน กือว่าเป็นเงือกว่ายน้ำได้ จ๋อมลงไปเลย เป็นนักร้องก็ดือ ฟาดคนอื่นติ่งแหนด ป้าบ ๆ ๆ ๆ ขอบคุณค่าาา” หนูรัตน์คอมเมนต์
ตั้มเกาหัว “มันพูดว่าอะไรวะเนี่ย! อ่ะ มาดูผลโหวตจากผู้ชมกันดีกว่าว่าจะผ่านเข้าสู่รอบต่อไปรึเปล่านะครับ ขอผลโหวตด้วยครับ”
ไฟแสงสีที่พื้นเวทีสลับสีแดงกับน้ำเงิน พร้อมกับตัวหนังสือบน LED ด้านหลังว่า “IN” กับ “OUT” แล้วไปจบที่คำว่า “OUT” คนดูปรบมือให้กำลังใจ
“เสียใจด้วยนะครับ น้องฮิโรชิไม่ได้ไปต่อ เป็นกำลังใจให้ อย่าหยุดร้องเพลงนะครับ” ตั้มประกาศ
“ขอบคุณคร้าบ” ฮิโรชิไหว้ขอบคุณทุกคน
ทีมงานเข็นลงจากเวที แล้วก็เจอเจมส์ที่รออยู่ข้างหลัง เข้าเดินเข้ามาปลอบฮิโรชิ
“นายทำดีที่สุดแล้ว ไม่เป็นไรนะ” เจมส์จับไหล่ฮิโรชิ ฮิโรชิดูหงอยๆ “ไปกินติมกัน!”
“อื้อ!” ฮิโรชิพยักหน้า
………………………………
ร้านไอติม
เจมส์สั่งไอติมเซตใหญ่มากินกับฮิโรชิสองคน
“เมื่อกี๊ยอดวิวเท่าไหร่อ่ะ” ฮิโรชิถาม
“8 พัน” เจมส์ตอบ
“มีคนเข้ามาฟอล ig เพิ่มมั้ยอ่ะ” ฮิโรชิถามต่อ
“2 คน” เจมส์กดดูใน ig
ฮิโรชิถอนหายใจยาว แล้วเหยียดแขนไปบนโต๊ะ เอาคางเกยแบบหมดอาลัยตายอยาก
“ใจเย็นนนน ค่อยๆ บิวท์ไป กินไอติมก่อน เดี๋ยวมันละลายหมด” เจมส์ชวน
ฮิโรชิโงหัวขึ้นมา เอาช้อนตักไอติมกินด้วยท่าทางที่ไม่ได้เอนจอยอะไรเลย เจมส์มองเขาอย่างสงสาร แต่ตอนนี้เขาช่วยฮิโรชิได้แค่นี้ เสียงโทรศัพท์ของฮิโรชิดังขึ้น ชื่อป้ามายูมิปรากฎบนจอว่าวิดีโอคอล ฮิโรชิรับสาย
“ฮิโรชิ เก่งมาก ๆ ๆ ” ป้ามายูมิปรบมือ
“แต่ผมตกรอบนะครับป้า” ฮิโรชิพูดเซ็งๆ
“ฮิโรชิ ตอนจัสติน บีเบอร์ ร้องเพลงประกวด เค้าก็ตกรอบจ้ะ” ป้ามายูมิยกตัวอย่าง “จำที่ป้าเคยเล่าเรื่องลุงชาติของหลานได้มั้ย ลุงชาติน่ะ กว่าจะประสบความสำเร็จในวงการดนตรี เค้าใช้เวลาตั้ง 13 ปีแน่ะ”
“ลุงชาติเค้าทำอะไรเหรอครับ” เจมส์ถาม
“แต่งเพลงจ้ะ ลุงชาติเค้าเป็นนักแต่งเพลงที่ดังในยุค 80 มีผลงานให้นักร้องดังๆหลายคนอย่าง…” ป้ามายูมิเล่า มีสายซ้อนโทรเข้ามา เป็นเบอร์แปลกๆ
“เดี๋ยวก่อนครับป้า มีสายโทรเข้าอ่ะครับ” ฮิโรชิบอก
“โอเค งั้นเจอกันที่บ้านนะ” ป้ามายูมิโบกมือบ๊ายบาย แล้วก็วางสายไป
ฮิโรชิรับสายที่ซ้อนเข้ามา
“ฮัลโหล”
“สวัสดีค่ะ คุณฮิโรชิ อิชิกาว่า รึเปล่าคะ” เสียงผู้หญิงดังออกมา
“ใช่ครับ”
“พี่ชื่อพี่ไก่ จากฝ่ายคัดเลือกศิลปิน บริษัท Bang Factory นะคะ” เธอแนะนำตัว
“โอ้ ครับ” ฮิโรชิตาโต
“พี่ขอโทษด้วยนะคะที่ไปเอาเบอร์น้องมาจากทางรายการ Strange Idol อะค่ะ คืองี้ค่ะ พอดีทางค่ายเราสนใจอยากชวนน้องฮิโรชิมาออดิชัน พอจะมีวันไหนสะดวกมั้ยคะ” พี่ไก่ถาม
“สะดวกทุกวันครับ ว่างมาก” ฮิโรชิตอบแบบไม่ลังเล
“เยี่ยมเลย งั้นพรุ่งนี้สะดวกมาออดิชันที่ออฟฟิศได้มั้ยคะ” พี่ไก่ถามต่อ
“ได้เลยครับ” ฮิโรชิตอบ
“งั้นรบกวนแอดไลน์เบอร์นี้ไว้นะคะ เดี๋ยวพี่จะส่งแผนที่ให้ น้องต้องมีคนติดตามรึเปล่าคะ” พี่ไก่ถามอีก
“มีครับ” ฮิโรชิตอบแล้วมองไปที่เจมส์ เจมส์ทำหน้างงๆ
“โอเค งั้นให้คนติดตามมาได้ 1 คนนะคะ แล้วก็รบกวนเอาบัตรประชาชนมาด้วยนะคะ” พี่ไก่บรีฟ
“โอ้ ผมถือสัญชาติญี่ปุ่นครับ ไม่มีบัตรประชาชนครับ” ฮิโรชิตอบ
“ไม่เป็นไร งั้นเตรียมพาสปอร์ตกับวีซ่ามาก็แล้วกันค่ะ เจอกันพรุ่งนี้ซัก…. บ่ายโมง ที่ล็อบบี้ออฟฟิศนะคะ ถึงละโทรหาพี่ เดี๋ยวพี่ลงไปรับค่ะ เดี๋ยวหลังวางสายแล้วทักไลน์พี่มา เดี๋ยวพี่ส่งแผนที่ให้นะคะ สวัสดีค่า” พี่ไก่วางสายไปอย่างรวดเร็ว
ฮิโรชิรีบกดโทรศัพท์แอดไลน์พี่ไก่อย่างเร็ว
“มีอะไรเหรอ” เจมส์ถามพร้อมกับตักไอติมเข้าปาก
“มีพี่คนนึง โทรมาจากบริษัทชื่อ Bang Factory อ่ะ เค้าชวนให้ไปออดิชัน เจมส์รู้จักป่ะ” ฮิโรชิถาม
“ไม่รู้จักอ่ะ ออดิชันอะไรอ่ะ” เจมส์ถามกลับ
“ไม่รู้เหมือนกัน เค้าไม่ได้บอก แต่เค้าบอกว่าเป็นฝ่ายจัดหาศิลปิน ก็น่าจะออดิชันร้องเพลงล่ะมั้ง ได้เบอร์มาจากรายการด้วย” ฮิโรชิตั้งข้อสังเกต
“ชื่อบริษัทอะไรนะ” เจมส์ถาม
“Bang Factory” ฮิโรชิตอบ
“ไม่ใช่ถ่ายหนังโป๊เหรอ ชื่อเหมือนค่ายหนังโป๊เลยอ่ะ” เจมส์แหย่
“ไอ้หื่นเอ๊ย” ฮิโรชิด่า
“เอ๊า ก็สงสัยเฉยๆ อ่าาา” เจมส์ค้อน
“ไปด้วยกันนะพรุ่งนี้” ฮิโรชิชวน
“เราไม่ไป ใครจะไปได้วะ” เจมส์ตักไอติมเข้าปาก ทำหน้าเหนือชั้น