ร้านลับ ถอดวิญญาณ


ตอนที่ 1 : ผม


คุณๆ มองเห็นผมไหม ใช่ ๆ คุณนั่นแหละ เดินเข้ามาใกล้ ๆ ผมหน่อยสิ กลัวทำไม อุตส่าห์มาถึงนี่แล้วกลัวระวังเสียเวลาฟรีนะ นั่นแหละยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ แต่อย่าใกล้เกินไปนะครับ จอมันสว่างเดี๋ยวจะเสียสุขภาพตาเสียก่อน อย่ามัวกระพริบตาแบบนั้นสิครับ งงหรือครับ อย่างงไปเลย คุณมองไม่ผิดหรอก ผมมีตัวตนจริง ๆ ครับ กำลังพูดกับคุณอยู่นี่ คุณคงสงสัยสินะครับว่าผมเป็นอะไร

แหม่คุณลุงเจ้าของร้านนี่ก็ เดี๋ยวนี้ขี้เกียจเหลือเกิน ส่งคุณมาหาผมแบบไม่บอกอะไรเสียอย่างนี้เลย คุณตก็ต้องงงเป็นธรรมดาสินะครับ เอาละ ๆ คุณมีเวลาสักหน่อยไหม เรามาคุยกันสักหน่อยดีไหมครับ จะได้หายงงกันไปเลยทีเดียว

เอ้าเลิกทำหน้าสงสัยว่าผมพูดอะไรแบบนั้น แล้วมาฟังเรื่องของผมกันดีกว่าเพื่อไม่ให้เสียเวลาบอกตรงๆ เลยนะครับ


ผมเป็นวิญญาณเร่ร่อนครับ แต่เดี๋ยวก่อน ผมยังไม่ตายนะ อ้าว! แล้วทำไมผมถึงมาเป็นวิญญาณเร่ร่อนอยู่อย่างนี้นะหรือ ง่ายๆ ครับ

....ผม....ลาออกจากชีวิตตัวเองครับ

ส่วนลาออกจากชีวิตคืออะไร ลองฟังเรื่องของผมต่อไปนะครับ ว่าแต่คุณผู้อ่านครับโปรดอ่านเรื่องต่อไปนี้แล้วจินตนาการเสียงเย็น ๆ แบบวิญญาณของผมเอาเองนะครับ อย่าลืมว่าเรื่องต่อไปนี้จะเป็นเรื่องสลดหดหู่ ไม่ใช่เรื่องขำขัน