[นิยาย] เรื่องลึกลับของเมืองอาโอบะ ตอนที่ 0 : บทนำสู่เมืองอาโอบะ

รวมลิงค์นิยาย : [ เรื่องลึกลับของเมืองอาโอบะ ]https://sistacafe.com/search?q=%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%9A%E0%B8%B0

ตอนที่ 0

โอเค...ก่อนที่จะรู้จักกับเมืองอาโอบะแห่งนี้ก็ต้องรู้จักฉันก่อนล่ะนะ....

ชื่อของฉันคือ..."อาโอกิ นามิคาเสะ" ดูผ่านๆก็เป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายธรรมด๊าธรรมดา ก็แหมใส่แว่น มัดผมห่างม้า ตอนนี้ก็ยังใส่ชุดนักเรียนอีกนะ แต่ช่างมันเถอะ....อันที่จริงฉันทำงานเป็นมิโกะที่ศาลเจ้าอาโอกิ ซึ่งเป็นศาลเจ้าเก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่น ซึ่งเป็นศาลเจ้าประจำเมืองอาโอบะแห่งนี้ อ้อจริงสิ....ตระกูลของฉัน ตระกูลอาโอกิน่ะ....เป็นตระกูลเก่าแก่ประจำเมืองน่ะนะ....

ที่ๆทุกคนอยู่ตอนนี้ก็คือ...ศาลเจ้าอาโอกินั้นเอง ที่นี่ก็คือบ้านของฉันเองล่ะ...งานมิโกะน่ะเหรอ ก็เหมือนกับงานมิโกะทั่วไปนี่แหละ.... การดูแลความเรียบร้อยภายในศาลเจ้า การรำบูชาเทพเจ้าในงานเทศกาล หรือการช่วยงานนักบวชในพิธีกรรมทางศาสนา.....อะไรประมาณนี้ ซึ่งเป็นงานทั่วไปที่ทุกคนต่างรู้ๆกันอยู่นะ ที่นี่ไม่ค่อยมีมิโกะหรือนักบวชประจำของศาลเจ้าหรอกนะ ส่วนมากก็แค่คนที่มาช่วยงานตอนหลังเลิกเรียน ไม่ก็วันหยุดซะมากกว่านะ...

อันที่จริง....ฉันเป็นผู้สืบทอดศาลเจ้าอาโอกิแห่งนี้น่ะ ลำดับก็.....ประมาณลำดับที่104มั้งนะ? แต่ก็ไม่ได้สำคัญนักหรอกนะ

ที่นี่น่ะ...ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ มีคุณปู่ เอ่อ....ไม่สิ.....ปู่ทวดมากกว่านะ ถ้าท่านมีชีวิตอายุคงราวๆ170ปีนี่แหละ......ที่บอกว่ามีชีวิตน่ะเข้าใจถูกแล้วล่ะ ปู่ของฉันเป็นวิญญาณนะ แต่ไม่ต้องตกใจหรอก ปู่ของฉันไม่คิดจะหลอกใครหรอกนะ มันไร้สาระน่ะ ส่วนมากก็จะวนเวียนไปมาแถวศาลเจ้านี่แหละ....ส่วนอีกตัวนึงก็.....

"อะไรของเธอ!!?? ใครเป็นตัวกันเล่า!!??"

อื้อหื้อ....มองไปที่ด้านบนนั้นซิ นั้นแหละต้นเสียงที่ได้ยินล่ะ....ผู้หญิงใส่ชุดมิโกะนั่งอยู่บนกิ่งไม้ได้หน้าตาเฉย พร้อมกับกินขนมดังโงะแล้วมองลงมาด้วยสายตาที่แสนจะเอือมระอาแบบนี้ แถมยังมานั่งเท้าคางใส่อีก เฮ้อ...ถึงดูภายนอกจะเหมือนคนทั่วไปนะ แต่ที่จริง....เป็นภูติปีศาจ อย่าตกใจกลัวซิ ไม่ภูติปีศาจแบบในหนังสักหน่อย ยูจังออกจะเป็นคนดี๊ดี อ้อใช่...ยูจัง หรือ "ยูคาริ" เป็นเท็งงูน่ะ

"นี่นามิจิ..." จู่ๆยูคาริก็โดดลงมาจากต้นไม้แล้วรีบตรงมาที่ฉันเฉย....อะไรของยูจังเนี้ย

"วันนี้ข้าวเย็นของเป็นไอติมได้มั้ยน่ะ??" แล้วยูคาริก็เริ่มทำการอ้อนเป็นลูกแมวน้อยโดยทันที

"นี่จะบ้าเหรอ...ไอติมมันอาหารหลักที่ไหนกันเล่า??"

"โธ่...ไม่ใช่สักหน่อย แค่ของกินสำหรับตบท้ายข้าวเย็นตังหากเล่า"

"ยูจัง ไม่ได้ก็ไม่ได้"

"ชิ..." และแล้วยูคาริก็เดินง้อจากไป...

โอเคหลังจากที่แนะนำเรื่องราวเกี่ยวกับตัวฉันแล้ว....ต่อไปก็มาเข้าเรียนเรื่องของเราดีกว่านะ ก่อนอื่นเลย...ฉันต้องขอพูดก่อนเลยนะว่า....

"ยินดีต้อนรับ...สู่เมืองอาโอบะแห่งนี้นะ"

เมืองอาโอบะ เป็นเมืองทางตอนใต้ของจังหวัดชิซุโอกะ เป็นแค่เมืองเล็กๆติดทะเล ไม่ค่อยมีอะไรมากมายเหมือนเมืองอื่นๆหรอกนะ สภาพแวดล้อมก็โอเค ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ร่มรื่นดีนะ แถมยังมีลมเย็นๆที่พัดมาจากชายฝั่งทะเลด้วย มีร้านค้า ร้านสะดวกซื้อ ท่าเรือประมง ที่นี่น่ะ...ขึ้นชื่อเรื่องอาหารทะเลสดเลยนะ แล้วก็...โรงเรียนก็มีแค่โรงเรียนอิวาโอะมีทั้งแผนกประถม มัธยมต้นและมัธยมปลาย เป็นแค่โรงเรียนสหศึกษาทั่วไป ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก เมื่อเทียบกันแล้ว...เมืองอาโอบะแห่งนี้กับเมืองอื่นๆในชิซุโอกะแล้ว นับว่าค่อยข้างบ้านนอกนิดนึงนะ....

โอเค...สิ่งที่จะเล่าต่อไป...อาจทำให้ขนลุกได้นะ ดังนั้น...อย่าตกใจกลัวล่ะ...ที่อาโอบะแห่งนี้ มีภูตผีปีศาจอาศัยอยู่ แน่นอนว่าพวกเขาไม่คิดจะทำลายหรือหลอกหลอนอะไรหรอกนะ ก็แค่...เฉพาะบางตนน่ะ บางตนที่ยังมีความแค้นฝังหุ่นก็มักจะทำเหตุการณ์ที่เรียกกันว่า...ปรากฎการณ์เหนือธรรมชาติ เช่น..เอาเบาๆเลยก็แค่เคลื่อนย้ายสิ่งของ ทำของตก อะไรประมาณนี้น่ะ จะถือว่าเป็นของดีประจำเมืองดีมั้ยล่ะเนี้ย??

แต่ไม่ต้องกลัวหรอก...ที่นี่ยังมีฉันอยู่นะ ทำไมเหรอ?? ก็เพราะฉันทำหน้าที่เป็นมิโกะดูแลปกป้องเมืองนี้จากปรากฎการณ์ธรรมชาติพวกนี้อย่างไงล่ะ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่งานที่ไม่ได้ค่าตอบแทนใดๆก็เถอะนะ...

ตัวฉันได้รับการฝึกฝนจากตัวคุณปู่ทวดให้ใช้วิชาที่ได้รับสืบต่อกันมาที่เรียกว่า "องเมียว" ซึ่งฉันก็ไม่ได้อยากจะเป็นมิโกะหรือองเมียวจิหรืออะไรก็เถอะนะ พูดอีกก็รู้สึกเซ็งชีวิต...ฉันถูกฝึกตั้งแต่...เอ่อ...ราวๆ5ขวบ ออกปฏิบัติงานจริงตอนอายุ7ขวบ จนตอนนี้ก็ขึ้นชั้นมัธยมปลายปี2แล้วแท้ๆ เฮ้อ...รู้สึกเซ็งชะมัด....ถามว่ารู้สึกกลัวมั้ยเหรอ? ใช้คำว่าเซ็งมากกว่านะ ถึงแม้จะเป็นงานที่ไม่เจอพวกภูติทุกวันก็เถอะนะ แต่ก็ต้องมาฝึกวิชาองเมียวกับคุณปู่ทวดแล้วก็ยูจังอีก พูดถึงยูจัง...ยูจังก็ช่วยฉันตอนทำงานนะ ก็เหมือนเป็นพาร์ทเนอร์ที่ดีเลยล่ะ แต่ข้อเสียของยูจังคือ....ชอบมาว่าฉันว่าทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย ตัวอย่างก็....."นามิจิ หัดรู้ตัวให้มันเร็วกว่านี้ซิ" "โธ่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่น่ะ" "นามิจิ...บลาๆ" เฮ้อ.......

ทำอย่างไงพวกภูติปีศาจถึงจะหมดไปเหรอ คุณปู่ทวดเคยพูดไว้ว่าน่ะ..."ตราบใดที่ยังมีความแค้นอยู่ ความชั่วร้ายจะไม่หมดสิ้น" ดังนั้นไม่ต้องกลัวนะ....ถึงมันจะน่าเบื่อ แต่ฉันอาโอกิ นามิคาเสะ จะปกป้องเมืองนี้เอง สบายใจได้เลย!!

#โปรดติดตามตอนต่อไป

สวัสดีค่ะ ไรท์เตอร์ใหม่แห่งเว็บไซต์SistaCafeแห่งนี้ ไอซ์เซชุนค่ะ นี่ก็เป็นนิยายเปิดตัวเว็บนี้เลย ซึ่งเรื่องนี้จะเป็นออกแนวแฟนตาซี ผสมคอมเมดี้ อาจจะมีเรื่องความรักปะปนมานิดนึงนะคะ ถ้าชอบหรือว่าอย่างไงก็สามารถคอมเม้นบอกไรท์ได้เลยนะคะ > <สุดท้ายก็อย่าลืมกดแชร์และคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้าาาา ขอบคุณค่ะ m (_ _) m