[ Novel ] สามีพันธกาลรัก : บทที่ 13

บทที่ 13

“ไปเร็ว พาตัวไป” อีกคนพูดสั่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของทั้งสามคนที่ตามมา ดวงตากลมเหลือบมองแต่ก็ไม่กล้ามองนาน ครั้นกำลังจะก้าวเดิน

ไปก็มีเสียงเรียกตะโกนจากทางด้านหลัง

“ผมบอกแล้วว่าเย็นนี้กลับด้วยกัน” น้ำเสียงที่คุ้นหูดังขึ้น แม้จะเคยสนทนาไม่กี่ครั้งแต่หญิงสาวก็จำได้ดี

รชตเดินเข้ามาทำท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับสถานการณ์ตรงหน้า เขาเพียงยิ้มให้อย่างสดใสและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“คุณจะพาแฟนผมไปไหนเหรอครับ”

ถูกเขาช่วยไว้อีกแล้วหญิงสาวคิดในใจเหลือบมองปลายเท้าที่กำลังก้าวเข้ามาใกล้ ถึงแม้จะปฏิเสธความใจดี และความบังเอิญทุกครั้งที่ได้รับการ

ช่วยเหลือ แต่ก็รู้สึกแปลกที่เขารู้ทุกอย่างราวกับอ่านใจได้

“คุณรู้จักพวกเขาเหรอ” รชตหันไปถามหญิงสาว

“ไม่ค่ะ ไม่รู้จัก”

ชายหนุ่มยิ้มแล้วหันไปมองก่อนจะกระซิบข้างหูของมิราวดี

“ถ้าคุณรับปากว่าจะแต่งงานกับผม ผมสัญญาว่าจะปกป้องคุณ”

ในโลกที่อำนาจเท่านั้นจึงจะทำอะไรได้อย่างใจคิด เวลานี้มิราวดีไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว ขอเพียงเขาช่วยเธอได้ แม้มีเงื่อนไขต้องแต่งงานใช้ร่างกายแลกก็ยอม ดีกว่าถูกจับตัวไปขายในตลาดมืด

“ฉันตกลงแต่งงานกับคุณค่ะ”

รชตเลิกคิ้วมองด้วยความแปลกใจทั้งที่หลายครั้งตื้อเธอแต่ไม่มีท่าทีจะยอมง่าย ๆ

“คุณจะรักษาสัญญาใช่ไหมคะ” เธอถามย้ำอีกครั้งเพราะกลัวใจหากต้องถูกหลอกลวงอีก

“แน่นอน ผมรักษาสัญญา” รชตพูดพลางเดินมาอยู่หน้าหญิงสาว หยิบผ้าขึ้นมาแล้วปิดตาของเธอไว้ เพราะไม่ควรให้มาเห็นภาพการต่อสู้ที่โหดร้าย และอาจทำให้ระยะห่างเป้าหมายของเขาไกลมากขึ้นกว่าเดิม

“คุณปิดตาเอาไว้ก่อนนะ”

“คะ” เธอไม่เข้าใจที่เขาพูดมากนัก ทั้งยังรีบยกมือดึงผ้าออก

“ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากปิด”

รชตนิ่งมองแล้วยิ้มออกมาก่อนเอ่ยต่อไปด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ถ้างั้น คุณหันหลังและเดินห่างจากผมไปสิบก้าว แบบนี้คุณทำได้ใช่ไหม”

มิราวดีพยักหน้าและทำตามที่ชายหนุ่มบอกโดยง่าย

“แบบนี้ได้ใช่ไหม...คะ”

เขาหายไปไหนแล้ว! ไม่สิ คนพวกนั้นหายไปไหนแล้ว

“พอดีเลยสินะ”

ชายหนุ่มมองผ่านออกไปข้างนอกดูเหมือนว่าหญิงสาวจะมองไม่เห็นเขาและชายทั้งสี่คนนี้แล้ว

รชตยืมพลังของท่านเทพพลางเหตุการณ์ทั้งหมดไว้ได้ในระยะที่พอดีไม่ให้มิราวดีมองเห็น เขามองหน้าและยิ้มให้ชายฉกรรจ์ทั้งสี่คนที่ยืมล้อมรอบซึ่งเตรียมหยิบปืนขึ้นมาแต่ช้ากว่าประสาทสัมผัสที่ไวกว่า ชายหนุ่มขยับอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเดียวจัดการคนทั้งสี่มอบลงพื้นเรียบร้อย

“อย่ามายุ่งกับเธออีกจะดีกว่า ผมเตือนเป็นครั้งที่สองแล้ว” รชตพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ยื่นเอกสารหนึ่งชุดส่งให้ “ถ้าไม่อยากโดนจัดการอีก เอานี่ไปให้นายของพวกคุณ”

ชายฉกรรจ์ทั้งสี่คนที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอม มองหน้ากันก่อนที่คนหนึ่งจะเอื้อมมือรับอย่างจำใจ และรีบวิ่งหนีไปทันที

ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ก็ไม่ได้อยากเข้ามายุ่งเพราะพวกนั้นไม่ใช่กลุ่มที่เขาจะก้าวเข้าไปจัดการได้ ในโลกนี้มีบางอย่างที่แม้แต่อำนาจก็ไม่อาจเข้าถึง และคนพวกนั้นก็อยู่เหนือทั้งหมด ทว่าการเตือนคราวนี้หวังว่าคราวนี้จะทำให้พวกนั้นเลิกยุ่งได้

รชตหันมองก่อนจะไปปรากฎอยู่ทางด้านหลังของหญิงสาว

“คุณกำลังมองหาผมอยู่ใช่ไหม”

มิราวดีสะดุ้งรีบหันมองรชตด้วยความแปลกใจ เมื่อไม่กี่นาทีก่อนเขายังอยู่ต่อหน้าของเธอเลย แต่ทำไมถึงมาปรากฏทางด้านหลังได้

“คุณมาได้ยังไงคะ”

เขายิ้มที่มุมปาก “ผมเหรอ ก็อยู่ตรงนี้ตลอด”

เป็นไปไม่ได้ทันทีที่เธอหันหลังกลับมาก็ไม่เห็นพวกนั้นแล้ว แล้วเขายังมาอยู่ข้างหลังอีก

“คุณตกลงแต่งงานกับผมแล้วสินะ” ชายหนุ่มย้ำ

“เอ่อ” มิราวดีอ้ำอึ้งแต่ก็พยักหน้าแทนคำพูด

รชตมองและไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับความรักจากเธอหรือเขาจะมอบความรักให้เธออยู่แล้ว ขอเพียงมีการแต่งงานและเวลาที่จะแก้คำสาปได้มาถึง ตอนนั้นทุกอย่างและชีวิตอมตะนี้จะได้จบสิ้นเสียที

“ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ตอนนี้ผมเริ่มหิวแล้ว”

“แต่ฉันไม่...”

“คุณจะไม่ให้รางวัลว่าที่สามีคุณเลยเหรอไง”

เธอสะอึกและหลบสายตา

“ก็ได้ค่ะ คุณอยากกินอะไรคะ มื้อนี้ฉันจะเลี้ยงเองค่ะ”

“แล้วแต่คุณเลย คุณเป็นเจ้ามือนี่”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างพึงใจก่อนจะเดินนำเธอไปที่รถของเขา

จบบทที่ 4 ในเล่มกระดาษเเละฉบับอีบุ๊กนะคะ

การอัปในเว็บจะซอยตอนค่ะ ถ้าในเล่มฉบับกระดาษหรืออีบุ๊กจะรวมตอนให้เท่ามาตราฐานเล่มนิยายต่อบททั่ว ๆ ไปนะคะ พอจบเเต่ละบทในเล่ม ผู้เขียนจะเเจ้งไว้นะคะ ( บางทีอาจมีลืมนิดหน่อย ฮา ๆ )

ติดตามเเละให้กำลังใจนักเขียนได้นะคะ

Mamaya Writer