[ Novel ] สามีพันธกาลรัก : บทที่ 27

บทที่ 27

เวลาผ่านไปรวดเร็วอีกไม่ถึงหนึ่งนาทีก็หมดเวลาทำงาน มิราวดีเก็บของและเอกสารทั้งหมด หยิบกระเป๋าออกไป หลังจากเดินพ้นประตูอาคารของบริษัท สองเท้าก้าวยาวตรงไปยังลานจอดรถอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเห็นมีคนสวมชุดดำยืนดักรออยู่ที่หน้าทางออก

หญิงสาวรู้สึกหวาดระแวงเมื่อเจอคนชุดดำมายืนรอ แม้พยายามไม่คิดอะไรแต่กลับทำไม่ได้ เพราะสายตาของคนพวกนั้นจับจ้องมาที่เธอ ระหว่างที่กำลังอยู่ในภวังค์เธอเปิดประตูวางของ มีมือหนึ่งรั้งไว้ที่ไหล่ทำให้ร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะ ไม่แม้แต่จะกล้าหันไปมอง ดวงตากลมควานหาของตรงหน้าเตรียมที่จะต่อสู้ทันที

“วันนี้คุณควรนั่งรถผมกลับไปด้วยกัน” น้ำเสียงคุ้นหูทำให้มิราวดีรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาทันที และรีบหันไปมองรชตทั้งที่ยังมีท่าทางตื่นตระหนก

“คุณเองเหรอคะ”

“ใช่ผมเอง” เขาพูดพลางเหลือบมองชายชุดดำ “พวกเขาตามคุณมาหลายวันแล้วละ”"หลายวันแล้วเหรอคะ”

มิราวดีมีท่าทางที่หวาดกลัว เพราะหากต้องไปอยู่ในสถานที่นรกนั่นอีกครั้งและหนีไม่ได้อีก คราวนี้เธอขอตายตรงนี้เลยยังจะดีกว่า

รชตมองก่อนดึงคนตัวเล็กที่มีท่าทางหวาดกลัวเข้ามากอดปลอบประโลม

“ผมเคยบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าผมจะปกป้องคุณ” น้ำเสียงทุ้มกระซิบบอกทำให้มิราวดีรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง เธอเงยหน้าสบตาชายหนุ่ม

“ขอบคุณนะคะ”

“เราไปกันเถอะ” รชตพูดก่อนจะหยิบกระเป๋าของหญิงสาวที่เก็บไว้ออกมา และพาเธอมายังลานจอดรถอีกฝั่งที่จอดสำหรับผู้บริหาร

มิราวดีมองฝ่ามืออุ่นที่กุมมือของเธอไว้ด้วยความรู้สึกดี ความหวาดกลัวเมื่อครู่ได้คลายลงไปจนเกือบหมด

"จริงสิ วันนี้พ่อบ้านไม่ได้ทำอาหารเย็นไว้ใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถามหลังจากที่ขึ้นมานั่งในรถแล้ว

“ใช่แล้ว วันนี้เขาต้องคอยดูคนแต่งสวนน่ะ ผมเลยให้งด และเขาก็อายุเยอะแล้ว”

หญิงสาวพยักหน้ารับ ในใจก็รู้สึกลังเลอยู่นิดหน่อย เพราะหากจะเก็บตัวหนีคนพวกนั้นไปตลอดก็คงทำไม่ได้

“เอ่อ ถ้าอย่างนั้นเราไปตลาดกลางคืนนอกเมืองกันไหมคะ”

“ตลาดนัดกลางคืน ?”

“ใช่ค่ะ แต่ว่าถ้าคุณไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่เคยเห็นรีวิวแล้วมันดูน่าสนใจดี” มิราวดีทำท่าเลิ่กลั่กไปต่อไม่ถูกเพราะเห็นสีหน้าเรียบนิ่งของอีกฝ่าย จึงคิดว่าเขาไม่อยากไป อันที่จริงเธอเคยตั้งใจจะไปกับอดีตคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่พอเกิดเรื่องจึงไม่ได้ไป

“งั้นเราไปกินข้าวแล้วกลับกันดีกว่านะคะ”

“ไปสิ คุณอยากไปไม่ใช่เหรอ”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่ม

“ได้เหรอคะ !”

เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นผิดกับความหวาดกลัวเมื่อครู่

“อืม” รชตมองแววตาสดใสของอีกฝ่ายอย่างหลงใหล ก่อนรีบหันหน้าหนีและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

เสียงหยดน้ำจากฝักบัวไหลเป็นระยะ อรวรรยาหยิบผ้าเช็ดตัว เเละสวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกจากห้องน้ำ สายตาคู่สวยมองชายหนุ่มที่หลับสนิทอยู่บนเตียง ของเล่นชิ้นใหม่ที่ยังไม่ถูกทิ้ง เเน่นอนว่าความเอาอกเอาใจรวมถึงคำพูดหวาน เเละลีลาร้อนบนเตียงทำให้หญิงสาวไม่คิดจะปล่อยไป เเต่ก็รู้ดีว่าเขามีนิสัยเจ้าชู้ อีกทั้งหน้าตาดี ย่อมมีผู้หญิงเข้ามาหามากมาย

เเละไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาผู้หญิงก่อน อรวรรยามองไปบนเตียงด้วยสายตาขุ่นเคือง เคยคิดจะกำจัดสั่งสอนเขา ทว่าไม่ดีกว่า หากของเล่นหนีไปมันก็น่าเสียดายอุตส่าห์เสียเงินปรนเปรอไปเยอะ

ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ

เสียงเคาะประตูเบา ๆ ทำให้หญิงสาวเดินมาเปิด

“คุณหนูครับ”

อรวรรยารู้ทันที จึงรีบหันมองคนที่นอนหลับบนเตียง เเล้วเดินออกมานอกห้องก่อนปิดประตูด้วยเสียงเบาที่สุด

“จัดการมันหรือยัง” อรวรรยาถามขึ้นในทันที เพราะผู้หญิงที่เจอคราวก่อนทำให้ชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนไป เเม้จะไม่มากเเต่ก็รู้สึกได้ว่าความเอาใจน้อยลง ทั้งยังให้ไปสืบมาเพิ่มจึงรู้ว่าก่อนหน้านั้นทั้งสองเป็นคู่หมั้นที่กำลังจะเเต่งงานกัน เเต่เพราะหนี้สินของณัฏฐ์ทำให้เเฟนสาวต้องถูกพาตัวไปเเละหนี้ก้อนนั้นเธอเป็นคนจ่ายให้เพื่อตัดปัญหา หากไม่กำจัดผู้หญิงคนนั้น สักวันเขาจะต้องกลับไปหาและทิ้งเธอแน่นอน

“ยังครับ”

เพี้ยะ ! อรวรรยาฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของลูกน้องทันที

“ฉันสั่งให้เเกจัดการมันซะ แล้วมัวรออะไรอยู่ !” หญิงสาวกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

“เธอไม่ได้อยู่คนเดียวครับ เเละรู้สึกเหมือนมีผู้มีอำนาจหนุนหลังอยู่ ถ้าหากรีบลงมือเกรงว่าจะเดือดร้อนมาถึงนายใหญ่ที่อยู่ต่างประเทศด้วยครับ”

“หมายความว่ายังไง”

“จากที่ลูกน้องผมไปสืบ ผู้ชายที่อยู่กับผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลทั้งในประเทศและต่างประเทศมาก และเส้นสายเยอะด้วยครับ”

อรวรรยามีสีหน้าที่ไม่พอใจมากนัก ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงบิดาที่คุมธุรกิจสีเทาอยู่อาจได้รับผลกระทบไปด้วย เเต่ทว่า “งั้นเเกก็รีบ ๆ หาโอกาสกำจัดมันซะ ถ้าทำได้ฉันจะตอบเเทนให้อย่างงาม”

“ครับ คุณหนู”

อรวรรยายิ้มออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะเปิดประตูเดินกลับเข้ามาในห้อง หากใครคิดจะเเย่งเขาไป มันจะต้องตายเท่านั้น

โปรดติดตามตอนต่อไป...

ส่งเล่มเข้าโรงพิมพ์แล้วค่า อีบุ๊กก็จัดการเรียบร้อย

ฝากติดตามด้วยนะคะ หากชอบฝากสนับสนุนผลงานเราด้วยน้า

ขอบคุณมากค่า

Mamaya Writer