ตอนที่ 2

ชั้นมีความลับจะบอกเพื่อนๆอย่างหนึ่ง แต่คุณห้ามเอาไปบอกใครน่ะค่ะ ความลับนั้นก็คือ เวลาที่ชั้นชอบใคร ชั้นจะจามออกมา เสียงดัง “อัด ชิ้ว” แบบเมื่อกี้ยังไงล่ะต่อเลยละกัน จากนั้นพี่กั้งก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของชั้น ชั้นทำอะไรไม่ถูก จะวิ่งหนีก็ไม่ได้ ชั้นจึงต้องเผชิญหน้ากับพี่เค้า บอกตรงๆว่าวินาทีนั้น หัวใจของชั้นแทบเต้นไม่เป็นจังหวะเลย

พี่กั้ง –น้องอาย ที่ฝากจดหมายมาให้พี่ใช่มั้ยครับอาย-- ....<เงียบ> มีแต่เพียงรอยยิ้มที่เขินอายส่งไปให้พี่เค้าพี่กั้ง – คือ ขอบจัยน่ะ พี่เพิ่งรู้ว่าพี่มีแฟนคลับน่ารักๆ แบบอายด้วย 555+ เราอยู่ห้องเดียวกับส้มใช่ป่าวอาย—เอิ่ม ชะ ใช่ค่ะ

พี่กั้ง – ดีเลย เราสองคนอ่ะ พี่ฝากขนมไปให้ส้มทีน่ะ บอกว่าพี่ฝากขอโทษ ที่ไม่ได้ไป รับ – ส่ง เพราะช่วงนี้พี่มีแข่งบาส ต้องซ้อมหนัก ฝากด้วยนะคับ น้องๆและแล้วพี่กั้งสุดเท่ห์ก็เดินจากไปทิ้งให้เราและยัยนุ่ม นั่งอึ้งอยู่ นุ่มจึงตัดสินใจเป็นผู้เริ่มบทสนทนานุ่ม – แกรรร หรือว่า พี่กั้ง กับ ยัยส้มลูกคุณหนูนั่น คบกันว่ะ

อาย—บ้าหร๋อ เค้าจะคบกันได้ไง ไม่เห็นมีใครรู้ข่าวเลย

นุ่ม –ถ้าไม่คบกัน เค้าจะไปรับ ไปส่ง แล้วฝากขนมไปให้แบบนี้หร๋อ แกลองคิดดูดีๆสิ

อาย— ไม่จริงๆๆ

ตาของชั้นเริ่มแดงก่ำ ใบหน้าจากที่ซีดๆเริ่มแดงระเรื่อ เหมือนกำลัจะร้องให้ แล้วชั้นก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที

นุ่ม—เอ๋า ไปแล้วหร่อ นี่ ยัยอาย งั้นเครป 2 ชิ้นนี้ ชั้นขอละกันน่ะนุ่ม—ไม่ตอบ งั้นขอละกัน อย่ามาทวงตังค์ทีหลังน๊า ชั้นไม่คืนนะ

ชั้นไปยืนรอรถเมย์อยู่หน้าโรงเรียน น้ำตาของชั้นค่อยๆเอ่อ ลงมา แล้วชั้นก็กดเข้าไปในเฟสบุ๊คของพี่กั้ง กดดูรูปทุกรุปของเค้า สเตตัส รวมถึง สังเกตเห็นว่า สเตตัสของพี่กั้ง จะมียัยส้มลูกคุณหนู มาเม้นต์บ่อยๆ และแถมยังชอบเช็คอินที่เดียวกัน เวลาเดียวกันด้วย ทำไมชั้นถึงเพิ่งมาสังเกตเอาตอนนี้ได้น่ะ พรุ่งนี้ชั้นจะต้องคาดคั้นคำตอบจากยัยส้มลูกคุณหนูให้ได้ ถึงแม้ว่าชั้นจะรู้คำตอบอยู่แก่ใจก็เถอะ ชั้นจึงได้ส่งไลน์ไปหายัยนุ่ม

อาย—นุ่ม พรุ่งนี้เราต้องหาคำตอบให้ได้ ว่าสองคนนั้นเป็นอะไรกันนุ่ม – โอเค อย่าคิดมากล่ะกันน่ะอาย—อืมส์นุ่ม—ส่งสติกเกอร์ สู้ๆ

เช้าวันใหม่และแล้ว วันนี้ก็มาถึง วันที่ทุกอย่างจะเปิดเผยสักทีชั้นและนุ่มนั่งรอ ยัยส้มลูกคุณหนูในห้องเรียนอยู่ก่อนแล้ว แล้วเทอก็เดินเข้ามาอาย—ส้ม คือชั้นเอาขนมมาฝากส้ม—ห๋า เอามาฝากชั้นทำไมอ่ะ

อาย—พี่กั้งฝากมายัยส้ม หน้าแดงขึ้น แล้วหันซ้ายขวาไปมองเพื่อนรอบโต๊ะ ในขณะนั้นทุกคนหันมามองยัยส้มกันหมดยัยส้มเงียบไปสักพักใหญ่ ชั้นจึงเปิดบทสนทนาอีกครั้ง

อาย --เอ้อ พี่เค้าบอกมาว่า พักนี้เค้าคงไปส่งเธอไม่ได้แล้ว เพราะเค้าต้องซ้อมแข่งบาสนะยัยนุ่ม –แก คบกับพี่กั้งจริงๆหร่อ ถ้าแกคบกับพี่กั้ง กูรู้มั้ย ว่ายัยอายจะต้องอกหักและเสียใจแน่ๆเลยยยทุกคนมองหน้าชั้น แต่เรื่องนี้ยังไม่ใช่ประเด็นใหญ่สุด เพราะเรื่องใหญ่สุดคือออ พี่กั้งคบกับยัยส้ม

รูปภาพ:http://dardbharishayari.com/pic/5.jpg

ยัยส้มทำหน้าละลักละเลิก แล้วเดินออกไปนอกห้องเรียนไป

พวกชั้น ซึ่งได้แก่ ตัวชั้นเอง นุ่ม มิ้น กิ่ง ก้อย และเพื่อนๆอีก2-3คนก็ได้เดินตามยัยส้มไป

พวกเราเห็ยยัยส้ม โทรศัพท์หาใครสักคน พร้อมทั้งร้องให้ออกมา จากนั้นยัยส้มก็เดินไปที่มุมตึกแถวโรงอาหาร ซึ่งเป็นที่ลับตาผู้คน และแล้วคนที่ตกเป็นประเด็นอยู่ในตอนนี้ก็ปรากฏตัว ใช่แล้ว พี่กั้งนั่นเอง

เขากึ่งเดิน กึ่งวิ่งเข้ามาหายัยส้ม แล้วเข้ามาลูกหัวยัยส้มเบาๆพี่กั้ง—ส้ม เป็นอะไรไป ร้องไปทำไมยัยส้ม—พี่กั้ง ทำไมพี่ ได้ฝากขนมมากับยัยขี้อาย แล้วยังบอกว่า มารับมาส่ง ไม่ได้อีก

พี่กั้ง—ก็พี่ขอโทษจริงๆ คือช่วงนี้พี่ต้องซ้อมแข่งบาสอ่ะครับ พี่ขอโทษน่ะ คนดีพร้อมกับลูกหัวยัยส้มเบาๆส้ม— ส้มไม่ได้ร้องให้เพราะเรื่องนั้น แต่ส้มร้องให้เพราะเรื่องที่ทุกคนรู้ความจริงแล้ว ว่าพี่กับหนู เราคบกัน

พี่กั้ง—เงียบส้ม --- จริงๆพี่อยากให้ทุกคนรู้เรื่องเราใช่มั้ย ส้มบอกแล้ว ว่าส้มไม่อยากให้ใครรู้ ทำไมพี่ถึงไม่ฟังส้มเลย ฮือๆพี่กั้ง –ทำไมล่ะส้ม ความรักของเรา มันน่าอายนักหร๋อส้ม – ปล่าว แต่พี่กั้งก็รู้ ว่าพี่กั้งมีแฟนคลับมากขนาดไหน สาวๆในโรงเรียนหลายคนก็ชอบพี่กันทั้งนั้น รวมถึงเพื่อนสนิทหนูด้วย ถ้าพวกนั้นเค้ารู้ว่าพี่กั้งคบหนู เค้าต้องไม่ชอบหนูแน่ๆ และอีกอย่างแม่ของส้มก็ห้ามไม่ให้ส้มมีแฟนด้วย ถ้าแม่รู้ แม่ต้องฆ่าส้มแน่ๆพี่กั้ง –โถ่ ส้ม จะไปสนใจคนอื่นทำไม ในเมื่อเรารักกัน แล้วเรื่องแม่ส้มเดี๋ยวพี่จะคุยให้เอง พี่บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าส้มอย่าคิดมากและเก็บเอาแต่ความรู้สึกคนอื่นมาทำร้ายตัวเองแบบนี้ส้ม—ตอนนี้ทุกคนคงรู้เรื่องของเราหมดแล้วสิน่ะพี่กั้ง—รู้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ดีซ่ะอีก จะได้ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาจีบพี่ไง อย่างเมื่อวานก้มีน้องคนนึง ชื่ออะไรไม่รู้ ที่อยู่ห้องเดียวกับส้ม ฝากให้เพื่อนเอาจดหมายรักมาให้พี่ เห็นมั้ยว่าถ้าเราไม่เปิดตัว ทุกคนก็จะยังไม่เลิกยุ่งกับเรา น่ะส้มน่ะ เชื่อพี่ส้ม—พี่กั้ง...งั้นเราเลิกกันเถอะพี่กั้ง –ห๋า ส้ม นี่ส้มพูดอะไรออกไป มะ ไม่!!! พี่ไม่เลิกเด็ดขาดส้ม---ฮือๆๆๆ ลาก่อนและแล้วส้มก็วิ่งออกไป เธอวิ่งเร็วมากจนไม่ทันได้สังเกตเห็นพวกเราที่แอบฟังอยู่ณ ห้องเรียนชั้นกำลังนั่งอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้ความรู้สึกของชั้น มันเสียใจและรู้สึกผิด ที่ตัวเองไปทำให้สองคนนั้นเลิกกัน แทนที่ความรู้สึกโกรธยัยนุ่มที่มันปากโป้งไปบอกเพื่อนในห้อง“นี่ชั้น เป็นสาเหตุทำให้คู่รัก เค้าเลิกกันหร๋อเนี่ย!!!”นุ่ม---แกร ป่านนี้แล้ว ยัยส้มลูกคุณหนู ยังไม่เข้าห้องเรียนเลยหร๋อเนี่ยอาย— ชั้นจะไปดู ยัยส้มสักหน่อย แกรจะมาด้วยป่ะนุ่ม – ไม่อ่ะ เดี๋ยวอาจารยืก็เข้าห้องแล้วชั้นยืนขึ้นกำลังจะเดินออกจากโต๊ะ ยัยอายก็เดินเข้ามาพอดี ยัยอายเดินเข้ามาพร้อมกับเก็บกระเป๋า แล้วเดินออกไปพูดอะไรบางอย่างกับอาจารย์ วาสนาอ.วาสนา – เด็กๆ วันนี้เด็กหญิง กมลวรรณ ลาป่วยน่ะ เห็นเค้าบอกว่าปวดหัว หัวหน้าลงชื่อเพื่อนด้วยน่ะหัวหน้าห้อง---ครับอาจารย์วันนั้น ชั้นรู้สึกไม่สบายๆเอามากๆ ทั้งห้องก็ต่างพากันซุบซิบนินทาเรื่องของยัยส้มลูกคุณหนู กันอย่างสนุกปากไม่เพียงแต่ในห้องของชั้นเท่านั้น เรื่องนี้ยังลามไปทั่วทั้งโรงเรียน และแน่นอนว่า คนที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการนินทาครั้งนี้ นั่นก็คือ ยัยนุ่มนั่นเองนุ่ม –แกๆๆ ยัยส้มนี่ย เห็นเรียบร้อย เด็กเรียนแบบนั้น อุ้ยต๊ายยย แอบไปมีฟงมีแฟน เป็นรุ่นพี่เชียวน้า แหมมม ชั้นล่ะอิจฉาจริงๆ เมื่อไหร่ที่ชั้นจะมีแฟนหล่อ เท่ห์ แบบนั้นบ้างน่ะ 555+มิ้น---โห ยัยนุ่มอ้วน ชั้นว่าชาตินี้แกคงหาแฟนไม่ได้ว่ะนุ่ม---แหม๋ๆ ยัยมิ้น พูดอย่างกะตัวเองสวยตายหละ แล้วชั้นบอกแล้วไงว่าให้เรียกว่า อวบระยะสุดท้ายก็พอ เว่ย เข้าจั๊ยเพื่อนๆ –555+ชั้นปลีกตัวออกมาจากวงสนทนา มานั่งที่โต๊ะเรียนของตัวเอง ภาวนาว่าเมื่อไหร่จะเลิกเรียนสักที ชั้นรู้สึกไม่สบายใจและรู้สึกผิด ชั้นอยากกลับบ้าน ไม่อยากได้ยินอะไรพวกนี้แล้วววว...


#โปรดติดตามตอนต่อไป