#บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าแกล้งฝุ่น ( YAOI )

รูปภาพ:https://pbs.twimg.com/media/DtlDHyeU4AAKA1f.jpg

" เคยไหมถูกคน ๆ หนึ่งแกล้งจนเกิดความสงสัย ว่าที่เขาแกล้งเราเพราะอะไร "ทำไมเขาถึงปฏิบัติกับเราไม่เหมือนที่ทำกับคนอื่น เขาทำไปทำไม..เกลียดเหรอ?แค่อยากแกล้ง?ลองนึกให้ออกสิ ว่าเขาแกล้งคุณเพราะอะไร


>>> ระวังจะเป็นเหมือนผู้ชายคนนี้ <<<

รูปภาพ:https://cache.gmo2.sistacafe.com/images/uploads/content_image/image/927899/1561632150-20cb84a50518ba572d5e6a72812dd112.jpg

#พาร์ท สีฝุ่น

เสียงเพลงยังคงดังอย่างต่อเนื่องในสถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ไกลมหาลัย [SISXTA] ลูกค้าส่วนใหญ่ที่แวะเวียนเข้ามาจึงเป็นเด็กมหาลัยมากกว่านักท่องเที่ยว แต่วันนี้ทั้งร้านถูกยึดครองโดยคณะนิเทศศาสตร์ของพวกผมที่ร่วมกันจัดงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่ปี 4 ที่กำลังจะจบในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าดวงตากลมโตลอบมองเพื่อน ๆ รุ่นพี่ในคณะชนแก้วยกดื่มกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็เต้นไปตามเพลงจังหวะเพลงที่พี่สาวคนสวยมิกซ์ออกมามันจนอยู่นิ่งไม่ได้

ถึงอย่างนั่นผมก็ไม่เห็นว่ามันจะสนุกตรงไหน…

ท่ามกลางแสงสีเสียงที่ดังกระหึ่มมีเพียงชายหนุ่มร่างผอมบาง เจ้าของผมสีช็อกโกแลตยังคงนั่งนิ่ง ๆ อยู่คนเดียวที่มุมโต๊ะ กระชับแก้วน้ำผลไม้ในมือสีฝุ่น..คือชื่อของผมเอง เพราะผมเป็นคนไม่ดื่มและไม่ชอบมาสถานที่ที่เสียงดังหรือคนเยอะ ๆ แต่ก็ถูกพี่ ๆ ในสายลากมาจนได้ ด้วยนิสัยขี้เกรงใจอย่างผมทำให้ไม่กล้าพูดปฏิเสธออกไป แต่ถึงฝุ่นจะไม่สนุกกับงาน ใบหน้าของผมก็ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มราวกับว่าผมสนุกไปกับมัน

“ ฝุ่น ”

สีฝุ่นหันไปตามเสียงเรียกของเพื่อนสนิทที่สูงห่างกับเขาราว 10 เซนจนต้องเงยหน้าคุย “ ครับ ? ”

“ อยากกลับหรือยัง เดี๋ยวโซ่่ไปส่ง ” ใบหน้าหล่อดีกรีเดือนคณะหันมาถามผมที่นั่งเงียบมาตั้งแต่งานเริ่ม โซ่รู้ว่าผมเป็นคนไม่ค่อยเที่ยวและปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นของผมไม่ค่อยจะดี คงกลัวผมอึดอัดแต่...

โซ่กับภีมยังดูสนุกอยู่เลย...ผมไม่อยากให้พวกเขาหมดสนุกเพราะผม จึงส่ายหน้าเป็นการตอบ

คนตัวสูงยิ้มน้อย ๆ วางมือใหญ่บนหัวโยกไปมา โซ่มองออกว่าผมกำลังฝืนยิ้มให้เขาอยู่แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ รอยยิ้มของโซ่ไม่ว่าสาวคนไหนเห็นเป็นต้องหลง “ ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่บอกโ - ”

“ น้องฝุ่นจ้าาาา ”

“ เหว่ออ ” จู่ ๆ ผมก็ถูกใครบางคนดึงตัวเข้าไปในอ้อมกอด เขาเป็นรุ่นพี่ปี 3 ในสายรหัสของผมพี่เล้งหน้าพี่เขาจะออกไปทางตี๋ ๆ หน่อยเพราะมีเชื้อคนจีน กลิ่นเหล้าบนตัวพี่เล้งทำให้ผมคาดเดาได้ว่าพี่เขาคงจะดื่มไปไม่น้อย แต่การที่เจอพี่เล้งแบบนี้ ใจผมหวิว ๆ ชอบกล มองซ้ายมองขวาหาบุคคลสีแดงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นตัวอันตรายสำหรับผม

เมื่อผมมองจนแน่ใจว่าไม่ใครมากับพี่เล้งถึงได้เกร็งน้อยลง

" น้องฝุ่นที่น่ารักของพี่ 3 ปี มันสั้นเหลือเกินนน พี่ยังไม่อยากจากเราไปไหนเลยยย " ไม่พูดเปล่าพี่เล้งเอาหัวมาถูหัวผมไปมาเหมือนลูกหมาตัวน้อย ๆ ผมปล่อยคนเมาทำไปพลางยื่นมือไปหยิบแก้วในมือเขาออกกลัวว่ามันจะหกใส่ตัวพี่เขา อีกอย่างพี่เล้งอยู่แค่ปี 3 ยังไม่จบสักหน่อย

“ เมาแล้วนะครับพี่เล้ง ”

" ไม่ม้าววว อึก ดื่มก้านน้องฝุ่นนน "

" ฝุ่น..ไม่ดื่มเหล้าครับ "

" ม่ายล้าว ม่ายล่าวว เป๊ปซี่่ ~ " พี่เขาพูดพร้อมกับดันแก้วน้ำมาตรงหน้าผม ซึ่งสีมันก็ไม่ได้เหมือนน้ำที่ผสมเหล้าอย่างที่พี่เขาบอก " กินนนน "

" กินครับกิน " ผมยิ้มน้อย ๆ รับแก้วมาจากมือคนตรงหน้าก่อนจะดื่มเข้าไปเพราะถ้ามันเป็นแค่น้ำธรรมดาผมกินได้สบายมาก ๆ ถ้าไม่ติดว่าภีมเดินแหวกรุ่นพี่มาดึงแก้วน้ำในมือผมออกพลางทำหน้าดุใส่

" ฝุ่น มึงก็ไปเชื่อคำพูดไอพี่เล้งมัน "

" ก็พี่เขาบอกน้ำ.. "

" อะ! นี่น้ำเปล่า กินเข้าไปดิ "เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลทองกระแทกเสียงพร้อมกับยื่นแก้วน้ำของเขาที่สีออกเหลือง ๆ มาทางผมอย่างโมโห เขาเป็นเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่ผมรู้สึกสบายใจเวลาอยู่ด้วยแต่เพราะผมเป็นคนหัวอ่อน เชื่อคำพูดคนง่าย ๆ เลยมักจะโดนภีมดุบ่อย ๆ

" ก็ฝุ่นไม่รู้.. "

ภีมทำหน้าเอื้อมที่เห็นผมทำหน้าหง่อยสำนึกผิดแต่ไม่เคยจำ ก่อนจะหันไปเอาเรื่องรุ่นพี่ที่เบ้หน้าใส่  " พี่ก็เหมือนกัน! กินไปสองแก้ว เมาก็หมาละ คิดจะมอมเพื่อนผมก็แหลให้มันเนียน ๆ หน่อย "

" บ บ้าาา กูเมาาา กุจะชนกับน้องกูวว "

" ไม่! ไปชนกับเพื่อนพี่ดิว่ะ "

" โว้ะะ อย่ามายุ่ง กุจะอยู่กับฝุ่นนนน " คนแกล้งเมาโวยวายไม่ยอม ยื้อแย่งแก้วในมือภีมกลับมาให้ผมแต่ก็ถูกดึงกลับไปอยู่ดี " ไอเชี้ยภีม! "

" พี่ก็เอามือออกไปจากเพื่อนผมสิโว้ยย! "

" ภีมเดี๋ย-! "

โซ่เข้ามาห้ามไม่ทัน แก้วในมือพี่เล้งหกใส่เสื้อผมเต็ม ๆ จากที่เป็นสีขาวอยู่ดี ๆ กลายเป็นสีน้ำตาลแถมยังส่งกลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งอีก ทั้งภีมและโซ่รีบหยิบกระดาษทิชชู่ยื่นมาให้ผมที่ตัวเปียกเป็นลูกหมาแต่ดูท่าจะไม่ช่วยให้กลิ่นมันหายนอกจากจะต้องไปล้างออกเท่านั้น

พี่เล้งมองดูผลงานของตัวเองอย่างภูมิใจ ก่อนจะหันไปเรียกใครอีกคนมา " โหหห เลอะหมดเลยวะไอเหนือเว้ยย มาดูแลน้องหน่อยดิ "

" !!! " ผมเด้งตัวสุดแรงทันทีที่ได้ยินชื่อใครบางคน“ ฝ ฝุ่นไปห้องน้ำนะ ”

“ โซ่ไปเป็นเพื่อนไหม ”

ผมรีบส่ายหน้า “ ฝุ่นไม่เมา โซ่กับภีมกินกันต่อเลย ” ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่เขย่งยังไงก็ได้แค่ 167 ซม. โชว์คนตรงหน้าว่าผมไม่ได้เมาจริง ๆ ก่อนจะรีบเดินเบียดคนตรงโซนข้างเวทีออกไป เพื่อหนีใครบางคนที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุด แต่ดูเหมือนโชคผมจะไม่ดีเอาสะเลย..

ป้ายห้องน้ำอยู่ใกล้แล้วแท้ ๆ แต่มันดูไกลขึ้นเมื่อผมดันไปเห็นใครบางคนในโต๊ะที่อยู่ถัดไปจากห้องน้ำ


รูปภาพ:https://i.pinimg.com/564x/45/60/ac/4560ac9dc2dd76cff89adb3468e81f45.jpg

พี่ทางเหนือ..

ก็ไหนเมื่อกี้พี่เล้งบอก..สีหน้าสับสนของฝุ่นเปลี่ยนเป็นเลิกลั่ก เมื่อคนตัวสูงหันมาสบตากับเขาพอดีจนคนตัวเล็กรีบหันหนีมือเล็กกำชายเสื้อที่เปียกอย่างกลัว ๆ บุคคลสีแดงคนนี้คือพี่ทางเหนือเพื่อนในกลุ่มของพี่เล้ง เขาเป็นทั้งหัวหน้าและตัวเก็งชมรมเทควันโด ผิวสีแทนของคนตัวสูงเกือบ 180 ซม. มีรอยแผลเป็นที่หางคิ้ว ช่วงไหล่กว้าง ทั้งแขน ขา มีกล้ามนู้น ๆ ตามหุ่นนักกีฬา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงใบหน้าที่หล่อร้ายฉบับหนุ่มเข้มสเปคสาว ต่างจากผมที่ผอมแห้งแรงน้อย มีรุ่นพี่เอ็นดูอยู่บ้างเพราะเป็นคนง่าย ๆ สั่งให้ทำอะไรก็ทำ และนั้นทำให้ตั้งแต่รับน้องปี 1 ผมโดนพี่เหนือแกล้ง! เขาลงโทษให้ผมอยู่คุมตึกกับเขาหลังเลิกด้วยเหตุผลที่ว่าผมตัวเล็กยุงมันชอบ เป็นผมที่ถูกพี่เหนือลากไปใช้แรงงานให้เป็นผู้จัดการชมรมเทควันโดโดยไม่ถามความสมัครใจผมสักคำ ขึ้นปี 2 งานทุกอย่างที่รุ่นพี่ปี 3 ต้องรู้ก็ต้องเป็นผมที่คอยส่งเรื่องให้เขาทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้เป็นประธานปี 2 ยังไม่รวมสารพัดเรื่องแกล้งที่พี่เหนือเขารังแกผมอีก

ภายนอกเขาก็ดูเป็นคนดีไม่มีพิษมีภัยอะไรแต่พี่เหนือเป็นปีศาจร้ายในสายตาฝุ่น

ฝุ่นไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้พี่เขาไม่พอใจทำไมต้องแกล้งฝุ่นด้วย!แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป ทำได้แค่เลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับพี่เหนือคนขี้แกล้งเท่านั้น...เอาเป็นว่าผมจะเดินผ่านไปเงียบ ๆ ย่องเบา ๆ ทำเป็นไม่เห็นพี่เขาแล้วกั-

หมับ!" รีบไปไหน ลูกแหง่ " ยังไม่ทันก้าว หัวผมก็ถูกมือใหญ่คว้าหมับ จับหมุนตัวให้ไปเผชิญหน้ากับรอยยิ้มยียวนที่ผมมักจะเห็นมันทุก ๆ วันสามเวลา " เดี๋ยวนี่กล้าเดินผ่านไม่ทักทายรุ่นพี่เหรอวะ "

ผมไม่ชอบที่คนตัวสูงยักคิ้วชวนโมโหให้เลย " ...สวัสดีครับ "

" ผู้ปกครองมึงไปไหนแล้วล่ะ "

" โซ่กับภีมไม่ใช่ผู้ปกครองฝุ่น " คนตัวเล็กบ่นอุบอิบในลำคอ " .. แล้วฝุ่นเองก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย"

พี่เหนือมักจะเรียกผมว่า ลูกแหง่ ไม่ก็ เด็กน้อย เสมอ แต่ฝุ่นไม่ใช่เด็กแล้ว ฝุ่นโตเป็นผู้ชายเต็มตัวที่อายุครบ 20 แล้วด้วย! ถึงตัวผมจะไม่ค่อยโตแต่ผมก็ภูมิใจในส่วนสูงและความเป็นผู้ใหญ่ของผม!

แต่กลับถูกคนตรงหน้าไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้มเยาะด้วยสายตา ' นี่คือโตแล้วถูกไหม '

" ... ถ้าไม่มีอะไรแล้วฝุ่นขอตัวนะครับ " ผมพยายามไม่ใส่ใจแล้วเดินเลี่ยง ๆ ไปอีกทางแต่กลับถูกคนตัวสูงลากคอกลับมาที่เดิมจนได้ ไม่ใช่ว่าผมไม่ขัดขืนแต่ให้เทียบกับแขนที่ใหญ่ของพี่เหนือ ผมเหมือนลูกนกที่ถูกงูอนาคอนด้ารัดไว้ไม่มีผิด " พ พี่เหนือปล่อยย เลิกแกล้งฝุ่นสักทีเถอะครับ "

" มีเด็กมันสู้ไม่ได้แล้วเดินหนีวะ ให้ทำยังไงกับมันดี "

" ฝุ่นไม่ได้หนี ฝุ่นจะไปเข้าห้องนะ.." อยู่ ๆ คนตัวสูงก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำจมูกฟุดฟิดเหมือนน้องหมา ก่อนจะส่งสายตาดุ ๆ มาทางผม

" มึงดื่ม ? "

ผมไม่รู้ว่าพี่เขาถามทำไมแต่เลือกที่จะส่ายหน้าเป็นคำตอบแทน

คนตัวสูงดูจะไม่เชื่อ" เป็นเด็กเป็นเล็กหัดโกหกหรอ หืออ "

" ป่าวสัก- โอ้ยยย พี่เหนือฝุ่นเจ็บ " คนตัวสูงที่บีบแก้มทั้งสองข้างผมจนแดงเถือก แถมยังจ้องตาจับโกหกผมไม่กระพริบ แต่พอเห็นผมร้องเพราะเจ็บจริง ๆ ก็ยอมปล่อยมือทันที แถมยังเอามือมาลูบเบา ๆ ตรงแก้มทำทีเหมือนจะขอโทษแต่..

" หลุดแล้วไอเสือ " พี่ไปป์เพื่อนในกลุ่มของพี่เหนือยิ้มแหย่ คนตัวสูงดูเลิกลั่กรีบดึงมือกลับ พี่โน่ก็เข้ามาร่วมด้วย

" ฮ่า ๆ เสือเปลี่ยนเป็นแมวว่ะ "

คนโดนแซวหันมาโวย " เดี๋ยวกูถีบให้ "

ผมไม่รู้ว่าพี่ ๆ เขาพูดถึงเรื่องอะไร ทำไมพี่เหนือถึงดูโกรธขนาดนั่น แต่ ตอนนี้แหละ! ผมแอบหนีคนชอบแกล้งออกมา รีบวิ่งเข้าไปหลบในห้องน้ำทันที

... เฮ้ออ ผมอยากกลับหอจัง



รูปภาพ:https://cache.gmo2.sistacafe.com/images/uploads/content_image/image/927905/1561631992-31d56d28a3665ee13c08b3d24183bcd4.jpg

# พาท ทางเหนือ


" อ้าว แล้วน้องฝุ่นกุ- โอ๊ย! " หนุ่มลูกครึ่งจีนที่พึ่งเดินกลับมานั่งโต๊ะหลังจากถูกผมบังคับให้ไปล่อสีฝุ่นมาให้ ร้องลั่นที่โดนผมเตะโด่ง ดูมันมาของกงของกูกับฝุ่น เจอตีนสิครับ " เชี้ยเหนือ กูพลีชีพให้ไอภีมด่ายับขนาดนั้น มึงต้องกราบกูสิ กราบกู ! "

" ฮ่า ๆ ใครใช้ให้มึงไปลวนลามน้องฝุ่นของมันล่ะ เนอะไอโน่ "

" เออ ตอนมึงกอดน้องเขานะ หน้าแมร่งดำเหมือนราหูอม " คนผมสีควันบุหรี่พยักหน้าตอบพลางเดินไปกอดคอเล้งเพื่อนรักที่ทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ ก่อนที่พวกมันสามตัวจะหันมาแสยะยิ้มให้ผมเหมือนฝูงไฮยีน่าหน้าโง่ในเรื่องไลออนคิง

" ไอเสือของเราแมร่งเล็บหลุดว่ะ ฮ่า ๆ "

" พี่เหนือปล่อยย ฝุ่นเจ็บบ " โน่พูดพลางทำท่าประกอบ อีกคนรับไม้ต่อเลียนแบบท่าทางของผมตอนชักมือกลับอย่างเลิกลั่ก

" จะแกล้งเขาแต่เด็กมันร้องหน่อย นิ่งเป็นหมาหงอยเชียวนะมึง "

แต่ละคำพูดของพวกมัน ทำเอาเท้าผมกระตุกยิบ ๆ มองหน้าพวกแมร่งอย่างเอาเรื่อง เพราะทุกครั้งที่เจอฝุ่นผมมักจะมีเรื่องให้พวกมันเอาไปเล่ากันสนุกปาก ผมผิดอะไร ฝุ่นมันตัวแค่เนี้ยยย โดนลมพัดทีเดียวก็ปลิวแล้ว ผมก็ต้องทะนุถนอมลูกแมวของผมเปล่าวะ

เกิดสิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุดในโลกของผมหายไป ผมคงอกแตกตายแน่..

ไอไปป์เห็นผมที่ยืนหน้าดำคร่ำเครียดที่ถูกเพื่อนแซวเดินมาแตะไหล่ " เอาเหอะ แต่แกล้งเด็กมันแรง ๆ เดี๋ยวน้องเขาก็คิดว่าเกลียดหรอกไอเสือ "

" ... " ผมถูกพวกมันพูดกรอกหูประจำว่าชอบน้องก็ให้เลิกแกล้งน้องแล้วหันไปทำดีกับเขาได้แล้ว ฝุ่นเป็นเด็กน่ารัก ถึงจะพูดไม่เก่งแต่ใคร ๆ ก็เอ็นดู มีแต่คนทำดีด้วย เพราะงี้ไงผมถึงได้อยากแตกต่าง..ยอมเป็นคนนิสัยไม่ดีในตาเขา ถ้ามันจะทำให้ฝุ่นจดจำผมในแบบที่ไม่เหมือนกับคนอื่น ๆ และคิดกับผมในแบบที่ไม่เหมือนกับใคร...ถึงมันจะออกมาไปในทางที่ไม่ดีก็เถอะ

ผมกระดกเหล้าดื่มหมดแก้วตามด้วยเสียงถอนหายใจ" ..หรือกูแสดงออกไปไม่ชัดวะ ฝุ่นถึงไม่รู้ "

" เหอะ! มองจากดาวอังคารยังรู้ว่ามึงชอบน้องกู มีก็แต่ไอฝุ่นแหละที่ดูไม่ออก "หนุ่มลูกครึ่งจีนเถียงกลับทันควัน

จริงครับ..เป็นใครถูกแกล้งขนาดนี้ต้องคิดแล้ว ว่าทำไมถึงถูกแกล้งวะ หรือไม่ก็ถามกลับไปตรง ๆ เลยก็ได้ แต่ฝุ่นคือเงียบ..ไม่หือไม่อือให้ผมแกล้งตลอด แถมหน้าฝุ่นตอนกำลังอดทนที่โดนผมแกล้งแมร่งโคตรน่าฟัดเลย กลายเป็นว่าผมเสพติดการแกล้งฝุ่นไปโดนปริยาย

ถ้าถามว่าใครผิด เด็กชายฝุ่นผิดหลายกระทงเลยครับที่น้องมันเกิดมาน่ารัก !

" เฮ้ยไอเหนือ นั่นน้องฝุ่นเปล่าวะ " ไอโน่ชี้ให้ผมที่พึ่งซักเหล้าไปอีกหนึ่งแก้วมองไปทางห้องน้ำที่คนตัวเล็กหนีหายไป นั่นมั่น...สีฝุ่น ยืนคุยอยู่กับใคร เฮ้ย เฮ้ย-! ภาพตรงหน้าที่ไอยักษ์ที่ไหนไม่รู้มากระชากตัวฝุ่นจนตัวปลิวเข้าไปในกอดมันทำเอาผมของขึ้น สองขาผมเร็วกว่าความคิดถลาตัวไปดึงตัวฝุ่นกลับมา เห็นได้ชัดว่าฝุ่นหน้าซีดมาก ตัวเล็ก ๆ สั่นอยู่ด้านหลังผม

" .... "

" มึ- อั๊กกก! " มือหนาของคนตัวใหญ่ยื่นมาผลักไหล่ผมเข้ามาขว้างแต่ถูกผมจับเอาไว้ได้แล้วบิดไปทางด้านหลังจนได้ยินเสียง กร๊อบ! ก่อนจะใช้อีกมือจับคอไอยักษ์ไว้แล้วทุ่มเข้ากำแพงแรง ๆ หนึ่งที เสียงร้องที่ดังอยู่ตอนแรกค่อย ๆ หายไปเหลือแต่เสียงครวญครางในลำคอที่พยายามร้องขอความช่วยเหลือแต่ได้แค่เสียงลมเบา ๆ

" ช..ช่ว...ย "

คนตัวเล็กที่หลบอยู่ด้านหลังจับชายเสื้อผมไว้ " พ พี่เหนือ "

ดูจากสายตาก็รู้ว่าฝุ่นกลัวจนหยุดสั่นไม่ได้แต่ก็ยังคงแสดงออกทางสีหน้าเป็นนัย ๆ ให้ผมว่าอย่าทำรุนแรงกับไอชั่วนี่...ผมถอนหายใจยาวพยายามข่มความโกรธเอาไว้ ก่อนจะยอมปล่อยร่างยักษ์ลงกับพื้น

" ออกไป " แค่คำสั้น ๆ คำเดียว พวกคนที่มันพามาด้วยรีบพยุงร่างสะบักสะบอมของหัวหน้าออกไปให้ไว เหลือเพียงผม สีฝุ่น และ ความเงียบ

" .... "

" .... "

คนตัวเล็กที่เห็นผมนิ่งจนน่ากลัวหลุบหน้าลงต่ำกว่าเดิม มองมือตัวเองที่กำชายเสื้อไว้แน่น " ฝะ ฝุ่นขอ- "

" ทำไมถึงไม่ตะโกนให้คนช่วย

" .... "

"เป็นใบ้หรือไง "

" ...ก็โซ่กับภีมไม่อยู่ " เสียงของฝุ่นเบาจนเหมือนเสียงกระซิบ

แล้วผมไม่อยู่ตรงนี้หรือไงว่ะ?!ตอนเห็นฝุ่นโดนรังแกผมโคตรอยากต่อยหน้าแมร่งให้ยับเลย แต่หงุดหงิดที่สุดก็คนตัวเล็กเนี่ยแหละ ... ผมอยู่ใกล้กว่าแท้ ๆ ทำไมไม่นึกถึงผมบ้างวะ

" แล้วสู้กลับไม่เป็นหรือไง ถึงตัวจะขี้ก้างแต่ต่อยอะรู้จักไหม ไม่ก็ผลักก็ได้ ปล่อยให้แมร่งยืนรังแกอยู่นั่น "

ยิ่งโดนผมดุ เสียงของคนตัวเล็กยิ่งเบา " เขาตัวใหญ่กว่าฝุ่นหนิ.. "

" ถึงได้บอกว่าเด็ก ๆ กลับบ้านไปนอนกินนมแม่ได้แล้ว "

อยู่ ๆ สีหน้าของคนตัวเล็กก็เปลี่ยนไป เขาดูไม่พอใจที่ผมชอบว่าฝุ่นเป็นเด็ก ๆ ดวงตาลูกแมวน้อยสั่นระริกจ้องกลับอย่างไม่ยอม " ฝุ่นไม่ใช่เด็กแล้วน่ะ "

ถึงจะพยายามทำให้ดูน่ากลัวยังไงแต่ภาพที่ผมเห็นกลับเป็นภาพของลูกแมวน้อยขู่แง้ว ๆ แทนที่จะเป็นราชสีห์ขู่ มันยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งคนตัวเล็กมากขึ้นไปอีก

" .. หึ " รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าหล่อเป็นสัญญาณเตือนให้คนตัวเล็กถอยหนีแต่ดันโชคไม่ดีที่ถอยไปได้แค่สามก้าวหลังฝุ่นก็ติดกำแพง เปิดช่องให้เสืออย่างทางเหนือตะครุบเหยื่อ สองแขนแกร่งยกขึ้นยันกำแพงไม่ให้เด็กน้อยของเขาหนีไปไหน ยิ่งได้เห็นปฏิกิริยาของคนน่าแกล้งที่เริ่มปะท้วงมันยิ่งทำให้ผมพอใจ


รูปภาพ:https://i.pinimg.com/564x/54/23/62/542362129ed7909424c0587517d40100.jpg

" อะ ออกไป ฝุ่นหายใจไม่ออก "

" ก็หายใจเข้าสิ "

" พี่เหนือ!! "

" ฮ่า ๆ ๆ" ทางเหนือหัวเราะชอบใจที่ได้เห็นท่าทีแมวขู่ของสีฝุ่นโดยไม่ลืมหันไปหยอกให้เด็กมันฉุนเล่น " อยากให้พี่ถอยก็สู้พี่สิ ไม่ใช่เด็กแล้วไม่ใช่เหรอ "

สีฝุ่นย่นหน้า บ่นอุบอิบ " แรงพี่เหนืออย่างกับหมีควายใครจะไปสู้ได้ "

" เดี๋ยวนี่หัดด่าคนเหรอ "

" ก็ฝุ่นไม่ใช่เด็กแล้วหนิ "

โอโหห มียอกย้อนด้วย เดี๋ยวได้รู้กันเด็กชายฝุ่น..ดวงตาเล็กเบิกกว้างเมื่ออกแกร่งเบียดเข้ามาแนบชิดกับร่างบางจนคนตัวเล็กสัมผัสได้ถึงเสียงหัวใจของคนตรงหน้าที่เต้นเป็นจังหวะ ผิดกับตัวเองที่เต้นดังจนหน้าหนวกหู รอยยิ้มมุมปากของทางเหนือเป็นสิ่งเดียวที่สีฝุ่นเกลียดมากที่สุด

" พ พี่เหนือออกไป ฝ ฝุ่นอึดอัด "

" บ่นงึมงำอะไรไม่เห็นได้ยินเลย " ผมทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเสียงของเด้อยพูดจนเจ้าตัวหน้าบูด

" ทำไมต้องแกล้งฝุ่นด้วย "

" .... "

" ถ้าพี่เหนือไม่ชอบฝุ่นพี่ก็ไม่ต้องยุ่- " คนตัวเล็กรีบปิดปากเงียบทันทีที่คนตัวสูงยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกของทั้งสองชนกัน ลมหายใจร้อน ๆ ของคนตัวสูงทำเอาสีฝุ่นขนลุกซู่ได้แต่ยืนแข็งทื่อไม่กล้าขยับไปไหน

" พี่ไม่เคยไม่ชอบเรา "

" ..... "

" แต่ถ้าเราอยากให้พี่เลิกแกล้ง ... ก็รับผิดชอบมาสิ "

คิ้วเรียวบางขมวดเป็นปมแทนคำถามเพราะกลัวว่าระยะห่างแค่นี้ถ้าเขาเปิดปากพูดปากของเขาต้องชนกันแน่ ๆ แต่สิ่งที่สีฝุ่นได้คำตอบกลับมาก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีนักเท่าไหร่

" ก็เราทำให้น้องพี่มันเป็นแบบนี้ "

" !!! " คนตัวเล็กเลิกลั่กยิ่งกว่าเดิมที่ถูกทางเหนือดันตัวเข้าไปแนบชิดจนสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่มันไม่ปกติอีกต่อไป ใบหน้าเล็กขึ้นสีจนแดงก่ำ ตอบโต้ก็ไม่ได้เลยเลือกหลับตาหนีใบหน้ายียวนของคนตัวสูงที่จ้องจะแกล้งไม่เลิก

ฮ่า ๆ ก็แกล้งแล้วเป็นซะแบบนี้ ใครมันจะไปอดใจไหว

นิ้วเรียวยกขึ้นปัดเส้นผมที่ปกข้างแก้มคนตรงหน้าออกแต่ร่างบางกลับสะดุ้งโหยงทันทีที่นิ้วเย็นสัมผัสโดนผิว ยิ่งเห็นยิ่งน่าฟัด " เป็นผู้ใหญ่แล้วไม่ใช่หรอ มีความรับผิดชอบหน่อยสิ "

" .... " พลันน้ำเสียงกระเส่าของคนตัวสูงดังขึ้นข้างหู

" เร็วสิครับ ทำให้พี่หน่อย " ผมพูดพรางงับหูที่แดงเถือกของสีฝุ่นเล่น แกล้งให้เด็กมันทนไม่ไหวแล้วโวยวายออกมานั้นแหละคือเป้าหมายของผม คืนนี้ผมคงนอนหลับฝันดีเป็นตาย

" .... " คนตัวเล็กเม้มปากเน้น ดวงตาที่ปิดสนิทไม่รู้เพราะโกรธหรือเขินอายที่โดนผมแกล้ง บอกเลยโคตรคุ้มที่ผมยอมโดดซ้อมมางานในวันนี้ ทำให้ผมได้มาเห็นสิ่งมีชีวิตตัวน้อยน่ารักเกินกว่าที่บนโลกจะมีได้ " ต .. "

" หือ? "

ผมมองหน้าสีฝุ่นที่หลับตาปี๊จนถึงเมื่อครู่ ดวงตาสั่นระริกเปิดออกช้า ๆ ช้อนสายตาขึ้นมาผมจากด้านล่าง " ตะ แต่..ฝุ่นทำไม่เป็น "

เชี้ยยยย! สีหน้านี้แมร่งโคตร @#%%$#@ ไหนจะคำพูดไร้เดียงสาที่ชวนให้ย่ำยีอีก ฝุ่นจะรู้ไหมว่าเขาทำผมแทบคลั่ง!! ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเด็กน้อยคนนี้ไม่รู้ว่าหน้าตาตอนนี้มันน่าจับกดแค่ไหน

ใจเย็นไว้ไอเหนือ ใจเย็นนนน!ในตอนที่ผมกำลังควบคุมจิตใจด้านลบที่กำลังคิดร้ายกับคนตรงหน้าให้สงบ แต่เด็กมันดันมากระทืบแผลซ้ำ

แววตาใสซื่อของสีฝุ่นพูดพลางกำชายเสื้อผมแน่น " ฝุ่นต้องทำยังไงบ้าง.. "

ผมไม่ทนแล้วโว้ยยยยย!

ร่างสูงเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กเลิกลั่กถอยหนีแต่ถูกทางเหนือจับหลังคอเอาไว้ไม่ให้ไปไหน ใบหน้าที่ห่างกันแค่คืบ เหลือระยะไม่กี่มิลก่อนที่ริมฝีปากจะประกบลงบนสีกุหลาบบางมอบสัมผัสหวานหอมที่คนตัวเล็กจะไม่มีวันลืมไม่จนตาย แต่เขาได้ชั่งใจไว้... เสี้ยววินาทีที่ปากกำลังประกบกันผมหยุดตัวเองไว้ไม่ให้ถลำลึกไปไกลแต่ก็อดใจไม่ไหวงับเบา ๆ ที่ปากล่างหนึ่งที ก่อนจะเลื่อนลงไปฝากรอยเล็ก ๆ ที่คอขาวเนียนอีกหนึ่งรอย ไม่รู้เพราะเหล้าที่กินเข้าไปก่อนหน้าหรืออะไรที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผิวของคนตัวเล็กมันยังคงหวานติดที่ปลายลิ้นจนเผลอก้มลงไปชิมอีกรอบอย่างลืมตัว

" อื้อออ "

มือเล็กจิกไหล่ผมแน่นทันทีที่ผมเม้มจนเป็นรอยใหเเห็นที่ผิวเนียนจากตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะจูบเบา ๆ แต่มันกลับขึ้นเป็นจ้ำสีแดงชัด ใบหน้าของคนตัวเล็กแดงก่ำ หอบหายใจถี่อย่างเหนื่อยอ่อน มันน่า...วุ้ยยย ผมรีบเบือนหน้าหนีก่อนที่ผมจะลงมือกับฝุ่นไปมากกว่านี้

" .... "

"เป็นเด็กรับผิดชอบแค่นี้พอ" ถึงผมจะสติหลุดแค่ไหนก็ยังไม่ลืมหันไปแหย่เด็กมันก่อนเดินออกมา " ไว้โตกว่านี้พี่จะมาต่อให้นะครับ "

[ 10 นาทีต่อมา ]

รูปภาพ:https://i.pinimg.com/564x/be/39/52/be39522b56fdcd7dd04f1eca65588cf6.jpg

ปึง!แก้วเปล่าที่พึ่งถูกเติมด้วยน้ำผลไม้วางลงบนโต๊ะด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวของเด็กชายฝุ่น หลังกลับมาจากห้องน้ำก็เอาแต่พูดถึงคนขี้แกล้งไม่หยุด จนภีมกับโซ่มองหน้ากันอย่างงง ๆ เพราะคนตัวเล็กนอกจากจะเล่าไม่ได้ความแล้วยังพูดวนไปวนมาอยู่แค่ว่า' ฝุ่นไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว ' ' ทำไมต้องแกล้งฝุ่นด้วย ' ' เกลียดพี่เหนือ ' บ้างละนึกถึงเรื่องที่พี่เหนือแกล้งให้ฝุ่นอายแล้วยิ่งมีน้ำโห กระดกน้ำผลไม้เข้าปากแต่กลายเป็นว่าในแก้วว่างเปล่า ภีมเห็นท่าทีของฝุ่นได้แต่ส่ายหน้าเป็นรอบที่ร้อย หยิบแก้วในมือคนตัวเล็กแล้วเดินไปที่บาร์" โซ่เอาอะไรไหม "" ไม่อะ รีบ ๆ กลับมาก็พอ " คนที่ถูกพูดถึงชูหนึ่งในนิ้วทั้งห้าให้เพื่อนคนสนิทที่ชอบพูดจากวนโอ๊ยก่อนเดินหนี โซ่ยิ้มพอใจในปฏิกิริยาของคนตรงหน้าแล้วหันกลับมาสนใจฝุ่นต่อ " สรุปคือฝุ่นโดนพี่เหนือแกล้งมาใช่ไหม ? "ผมพยักหน้าตอบ บ่นอุบอิบในลำคอ " ทำไมพี่เหนือถึงชอบแกล้งฝุ่นด้วยนะ "" .... "" ฝุ่นไปทำให้อะไรให้พี่เหนือไม่ชอบกัน " โซ่ได้แต่ยิ้มแห้งนึกสงสารรุ่นพี่คนนี้ขึ้นมาเพราะดูเหมือนว่าเพื่อนตัวน้อยของเขาจะไม่เข้าใจถึงความหมายที่คนตัวสูงต้องการสื่อแล้วยังมองกลับในแง่ลบอีกมือหนาถูกวางลงบนหัวของสีฝุ่น " พี่เขาแกล้งฝุ่นแรงมากเลยหรอ ฝุ่นถึงได้โมโหพี่เขาขนาดนี้ ? "" ก็ ... " ฝุ่นนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ตรงหน้าห้องน้ำจู่ ๆ ก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าว ส่ายหัวไล่ภาพหน้าอายออกไป มือเล็ก ๆ ทุบโต๊ะเบา ๆ เมื่อนึกถึงหน้าคนขี้แกล้งฝุ่นไม่เคยรู้สึกโกรธใครจนอยากจะเตะก้นใครมาก่อน!" อ้าวน้องฝุ่- " มือบางเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำเปล่าในมือพี่เล้งที่เดินผ่านมาพอดีขึ้นดื่ม เพื่อดับความร้อนในตัวที่จะปะทุขึ้นมาอีกแต่มันไม่ช่วยเลยกลับกันผมยิ่งรู้สึกร้อนท้องมากกว่าเดิม ภีมที่เดินมาเห็นแก้วเปล่าในมือผมบวกกับเห็นหน้าพี่เล้งรีบดึงตัวผมออกห่างทันที" ไอพี่เล้ง! มึงเอาอะไรให้ฝุ่นดื่มอีกเนี่ย! "" ...ห๊า? " คนไม่รู้เรื่องอยู่ ๆ ก็ถูกภีมด่ายับในตอนที่สติผมเลื่อนลอยไปไกล สายตาผมไปสะดุดกับร่างสูงของใครบางคนที่ยืนอยู่แถว ๆ หน้าเวทีและคน ๆ นั้นก็เห็นว่าผมมอง รอยยิ้มยียวนที่ผมเกลียดนัก ถูกส่งกลับมาให้อย่างกวน ๆ พร้อมกับพูดอะไรสักอย่างก่อนจะหันกลับไปเต้นกับรุ่นน้องปี 1 ต่อ ซึ่งผมดันอ่านปากเขาออก' รีบ ๆ โตนะเด็กชายฝุ่น '" .... "" ฮ เฮ้ย ! ไอฝุ่นไปไหน! "" ฝุ่นเดี๋ยว รอก่อน ! " เสียงภีมกับโซ่ตะโกนไล่หลังผมมาไกล ๆ เหมือนจะเดินตามมาแต่เพราะถูกคนที่เต้นอยู่ข้างเวทีเบียดออกไปด้านนอก ผมบอกเลยว่าตอนนี้หัวผมหนักมาก แถมยังร้อนท้องแปลก ๆ รู้สึกพะอืดพะอมบอกไม่ถูก แต่สายตายังคงจับจ้องคนผิวแทนที่ยืนเต้นเกือบ ๆ กลางวงตาไม่กระพริบ ผมก้าวเพียงอีกสองก้าวก็ถึงคนตัวสูง ดึงไหล่พี่ทางเหนือหันมาเผชิญหน้ากับผมที่ยืนตัวเอียง หน้าแดงไปทั้งตัวเพราะฤทธิ์เหล้า พี่เขาดูตกใจไม่น้อยที่เห็นสภาพผมเป็นแบบนี้" เกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรเรา?? " มือหนาเอื้อมมาทาบหน้าผากอย่างเป็นห่วงแต่ที่ผมทำคือสะบัดมือนั่นทิ้งแล้วกระชากคอเสื้อพี่เขาลงมาจนหน้าเราอยู่ห่างกันแค่คืบ แรงกระชากทำให้กระดุม 3 เม็ดบนกระเด็นไปคนละทาง เผยให้เห็นเจ้าก้อนซิกแพ็คเน้น ๆ ที่ถูกฟิตร่างกายมาอย่างดีจนผมเองยังเผลอจ้องแวบนึง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ทางเหนือ " ฝ ฝุ่นเป็.. "งับ !คนตัวสูงสะดุ้งที่จู่ ๆ คนตัวเล็กก็ฝังเขี้ยวไว้ที่อกแกร่งจนเป็นรอยฟัน ฝุ่นรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดในปากช้อนสายตามองพี่ทางเหนือที่หลุดหน้าเหว่ออย่างสับสน มุมปากกระตุกยิ้มอย่างดีใจที่ได้เอาคืนคนขี้แกล้ง ก่อนจะดึงคอเสื้อคนตัวสูงให้เข้ามาใกล้กว่าเดิมจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นที่ผิดจังหวะของพี่เหนือชัดเจนไม่มีอีกแล้วสายตาของลูกแมวน้อยตอนที่มองมาทางเขา" ฝุ่นไม่ใช่เด็กที่พี่จะมาแกล้งเล่น ๆ แล้วก็ไป "" .... "" ส่วนจูบนี้ .. ฝุ่นขอคืน! " ใบหน้าของคนตัวเล็กเลื่อนเข้าหาริมฝีปากของคนตัวสูงราวกับว่าฝุ่นมองเห็นทุกอย่างเป็นภาพสโลโมชั่น ดวงตาของพี่ทางเหนือ จมูกของพี่ทางเหนือ ปาก..ของพี่ทางเหนือฝุ่นจะเอามันมาให้หมดทุกอย่าง

รูปภาพ:https://i.pinimg.com/originals/e9/c2/94/e9c2943276965aa218c13c8b23c098e3.jpg

คนตัวเล็กที่ซุกตัวอยู่ใต้ฝ้าห่มขยับหนีแสงแดดที่รอดผ่านม่านเข้ามาแยงตา ดวงตากลมโตปรือตาขึ้นด้วยความยากลำบาก สีฝุ่นตื่นมาด้วยความไม่สบายตัว รู้สึกมึน ๆ เหมือนมีอะไรหนัก ๆ มาทับตัวตลอดเวลา พยายามลุกขึ้นนั่งแต่หัวก็ทิ่มลงหมอนเหมือนเดิม อาการปวดหัวโถมเข้าใส่คนตัวเล็กจนต้องยกมือกุมขมับ" อื้ออ "" ตื่นแล้วหรอฝุ่น ปวดหัวไหม "โซ่หรอ ..คนตัวเล็กพยักหน้าตอบน้อย ๆ " จ..จะ อ้วกด้วย "" รอแปปนึงนะ " คนตัวสูงเด้งตัวลุกจากเตียงหายไปในห้องน้ำครู่นึงก่อนจะออกมาพร้อมกับแก้วน้ำ แขนใหญ่โอบคนตัวเล็กขึ้นมาก่อนจะยื่นน้ำให้อีกคนดื่มแก้อาการเมาค้างผมจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้เลยว่าตัวเองกลับห้องมาตอนไหนเห็นภาพลาง ๆ แค่ว่าฝุ่นกินน้ำของพี่เล้งไปร่างกายก็ร้อนไปหมด...มันคือเหล้าหรอ เฮ้ออ นึกว่าจะตายซะแล้ว ผมทิ้งตัวลงนอนกับหมอนอีกครั้งเพราะยังรู้สึกพะอืดพะอมอยู่ สายตาพยายามปรับให้เข้ากับแสงแดดยามเช้า มองเห็นคนตัวสูงนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียงเป็นเงาดำ ๆมือหนาเอื้อมมาลูบหัวคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน " ยังปวดหัวอยู่ไหม "" ฝุ่นเมา " ผมได้ยินแค่เสียงหัวเราะเบา ๆ ของโซ่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้ผมเคยเมาในงานเลี้ยงวันเกิดภีมมาก่อน ผมจำได้แค่ว่าหลังจากตื่นมาภีมสวดฝุ่นยับเลยเพราะเวลาผมเมาผมมักจะทำอะไรในสิ่งที่ผมไม่กล้าและเป็นเหตุให้งานวันเกิดภีมพังเกือบไม่เป็นท่า" ฝุ่นทำให้โซ่กับภีมลำบากอีกแล้ว "" ..... "" ขอโทษนะครับ "คนตัวสูงเงียบไปสักพัก ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงของใครบางคนดังข้างหู " เปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นจุ๊บทีนึงได้ไหมครับ "

สีฝุ่นพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เลื่อนหน้าไปจุ๊บแก้มคนที่นั่งอยู่ข้างเตียงตามคำบอกแต่เดียวก่อน ...ฝุ่นยกมือขึ้นขยี้ตาก่อนเพ่งมองเจ้าของใบหน้าเปื้อนยิ้มที่นั่งยักคิ้วน้อย ๆ อยู่ข้างเตียง รอยยิ้มแบบนี้.. หน้าแบบนี้ .. ดวงตากลมโตเบิกกว้างถลาตัวถอยไปชิดกับกำแพง " ทะ ทะ ทำไมพี่เหนือ.. " พอเริ่มปรับสายตาได้แล้ว ทุกอย่างก็ดูชัดเจนมากขึ้น ว่านี่ไม่ใช้บ้านของโซ่ ไม่ใช่ห้องของภีมที่ผมคุ้นเคยแต่มันเป็นของรุ่นพี่ผิวแทนในชุดนอนสีน้ำตาลลายน้องหมี จะมีสักกี่คนที่ใส่ชุดนอนยังดู... ไม่ใช่สิ!!" โซ่กับภีมอยู่ไหนครับ "

" พี่ไม่ตอบจนกว่าฝุ่นจะมอนิ่งคิสพี่อีกข้าง " พี่ทางเหนือยิ้มกวนพรางยื่นแก้มอีกมาให้แต่ผมขยับหนี มองเขาด้วยตายตาข่มขู่" ถ้าพี่เหนือไม่บอกฝุ่นจะฟ้องตำรวจ "" ฮ่า ๆ ถ้าเราอยากไปในสภาพนี้ก็เอาเลย "สภาพนี้... พรึ่บ!!!ผมรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว " พี่เหนือ..คนเลว " สายตาที่จ้องมองเขาเหมือนจะร้องไห้" เอาเสื้อกับกางเกงผมคืนมานะ "" พี่ผิดที่ไหน เราเป็นคนบอกไม่ต้องการเอง "" ฝุ่นไม่เคยพูด "" คนเมาจะไปจำอะไรได้ "" จะให้ฝุ่นเชื่อพี่..ได้..ห.. " เสียงผมค่อย ๆ เบาลงหลังจากพี่ทางเหนือเปิดคลิปในมือถือให้ดูภาพที่ในคลิปคือตอนที่ผมดึงให้พี่เหนือหันมาแล้วกระชากเสื้อเขาออกก่อนจะทำสิ่งที่ผมแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองนั้นคือ กะ กัด คอพี่เหนือ แถมยังทำถ้าจะจูบอีก แต่ก่อนที่ปากจะปะกบกันตัวผมก็หยุดชะงัด

[ เฮ้ยย! ฝุ่น ดะ เดี๋ยว ฝุ่นน!! ][ แหวะะะ ] ผมอ้วกใส่เสื้อพี่ทางเหนือ ไม่เพียงแค่นั้นภาพยังถ่ายยาวไปถึงตอนอาละวาดพังร้านอีกฝุ่นทำใจดูต่อไม่ได้รีบปิดคลิปแล้วยื่นโทรศัพท์คืนคนตัวสูง สายตาหลุบต่ำลงมองมือตัวเองที่กำผ้าปูแน่น ได้แต่นึกโทษตัวเองที่ทำอะไรน่าอายลงไป ในตอนที่กำลังสำนึกอยู่คนเดียว น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหู " ตกลงเชื่อพี่หรือยังครับ "คนตัวเล็กนั่งนิ่งไปสักพักก่อนจะพยักหน้ารับเบา ๆ " .... "ทางเหนือหัวเราะในลำคอ ท่าทางว่าง่ายของฝุ่นที่ถึงจะอายแต่ก็ยอมรับแต่โดยดี เลยอดไม่ได้แกล้งเด็กซะหน่อย" เพราะเราไปอาละวาดไว้เมื่อคืนพวกพี่เลยถูกเจ้าของร้านด่ายับ "" .... "" แถมข้าวของในร้านยังเสียหายอีก อยากรู้ไหมว่ามันเป็นเงินเท่าไหร่ หือ เด็กชายฝุ่น! " ความเป็นจริงคือไม่ได้หนักหนาขนาดนั้น อีกอย่างร้านนั่นเป็นร้านลูกพี่ลูกน้องของไปป์เลยคุยด้วยง่ายหน่อย เหมือนเห็นสีฝุ่นเงียบไปนานเขาเลยกะว่าจะเลิกแกล้งเด็กน้อยเท่านี้ แต่ว่า..." ฝะ ฝุ่นขอโทษครับ ฝุ่น..ไม่ได้ตั้งใจ.. "" ..... "" มีอะไรที่ฝุ่นจะทำแทนคำขอโทษได้ไหมครับ ฝ ฝุ่นจะรับผิดชอบเอง.. "หลังจากได้ยินคนตัวเล็กพูดแบบนี้ด้วยสีหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วมันอดใจไม่ไหว ดึงคนตัวเล็กกอดจากทางด้านหลังพลางเกยคางบนหัวเล็ก ๆ ของเด็กชายฝุ่น" มีสิ แต่ไม่ใช่เรื่องร้านนะ ...มารับผิดชอบพี่แทน "" ค ครับ..? "" เป็นของพี่ไง "" !! " ปะ เป็นของพี่เหนือ ..!! เสียงเล็ก ๆ ตะโกนสวนขึ้นมาทันควัน" ม ไม่ได้ ! "คนที่ถูกปฏิเสธหน้าทะมึนลงจนผมสะดุ้ง น้ำเสียงกดต่ำเหมือนระงับอารมณ์เอาไว้ " ทำไม "" ก ก็ พี่เหนือไม่คิดว่าแปลกเหรอ ท ที่คนไม่ชอบกันมาค- "" พี่ไม่เคยไม่ชอบเรา "" .... "" พี่ว่าพี่พูดชัดแล้วนะเมื่อคืน " สายตาของคนตัวสูงจ้องผมกลับเหมือนจะสื่อข้อความบางอย่าง บรรยากาศรอบตัวเขาทำเอาหน้าร้อนแปลก ๆ จนผมเป็นฝ่ายที่เบือนหน้าหนีเขามะ หมายความว่ายังไง ถ้าไม่ได้เกลียดแล้ว... ชอบ...หรอ" .... "" .... "" ต แต่พี่เหนือ..ชอบ ก แกล้งฝุ่น "" ฝุ่นน่ารักพี่เลยแกล้ง เพราะฝุ่นทำตัวน่ากอดพี่เลยอยากอยู่ใกล้ ๆ อยากให้อยู่ในสายตาตลอด เพราะพี่- " คนตัวเล็กเอามือปิดปากคนตัวสูงที่เอาแต่พูดเรื่องหน้าอาย จนตอนนี้หน้าเขาร้อนจนไม่รู้จะร้อนยังไงแล้ว ทุกคำพูดย้ำเตือนทุกการกระทำที่พี่เหนือทำ ว่าเขารู้สึกยังไงมีแต่ฝุ่นที่ไม่รู้ ...ทางเหนือเห็นฝุ่นเอาแค่เขิน เจ้าตัวเลยดึงมือคนตัวเล็กออกแล้วจูบเบา ๆ

รูปภาพ:https://i.pinimg.com/564x/67/21/ba/6721baed04710be7092d55437af9f9ef.jpg

" พี่พูดขนาดนี้แล้ว ยังไม่เห็นใจอีกเหรอครับ.. "

" ตะ แต่ฝุ่น ... ไม่ได้ชอบพี่ "

" ..... " คนตัวสูงรู้สึกจุกอยู่ไม่น้อย ถึงจะเตรียมใจมากว่า 10 ส่วนแต่พอเอาเข้าจริง ๆ เขาเหมือนโดนค้อนก้อนหนัก ๆ ทุบเลย ทางเหนือสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ " ฝุ่นยังไม่ชอบพี่ไม่เป็นไร "" ..... "" แต่สักวันพี่จะทำให้ฝุ่นชอบพี่ให้ได้ "" ..... "" เพราะงั้นช่วยเปิดใจรับพี่หน่อย ให้พีได้ดูแลเรา..ได้ไหมครับ " เสียงของเขาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด สี่ฝุ่นเม้มปากแน่นเหมือนกำลังขบคิดอะไรบ้างอย่าง ก่อนจะตัดสินใจ" ก็ได้ครับ "" เยส- "" แต่.. "" แต่ ? "" พี่เหนือต้องสัญญาณกับฝุ่นนะ " ดวงตากลมโตจ้องมองคนตัวสูงอย่างกับลูกแมวน้อย " ว่าพี่เหนือจะไม่ทำอะไรที่ฝุ่นไม่ชอบ""..... "" ห้ามทำแบบเด็ด-ขาด !"" แค่กอดก็ไม่ได้หรอครับ.. " เสียงบ่นอุบอิบในลำคอแต่คนตัวเล็กได้ยิน

" ไม่ครับ! "" ฝุ่นใจร้ายจัง "พี่ทางเหนือทำหน้าหงอยลงจนเห็นได้ชัด" ... " คนที่ถูกหาว่าใจร้ายเห็นท่าทีของคนตัวสูงพลันใจอ่อน " กะ ก็ถ้าจะทำพี่เหนือจะทำ พี่เหนือต้องบอกฝุ่นก่อน "คนตัวสูงพยักหน้ารับอย่างเร็ว" แล้วต้องเลิกแกล้งฝุ่นด้วยนะครับ "" พี่สัญญาด้วยชีวิตของพี่เลย "ผมยื่นนิ้วไปให้พี่คนหน้าเกี่ยวก้อยสัญญาซึ่งพี่เขารับปากแต่โดยดี รอยยิ้มมุมปากของคนตัวเล็กระบายออกมาในที่สุด " สัญญาณแล้วนะครับ "" ... ฝุ่น "" ครับ? "" พี่จะจูบเราใน 3...2...1 "จุ๊บ<3ไม่รอให้คนตัวเล็กอนุญาติรีบโฉบลงไปชิงเรียวปากสีชมพูน่าจุ๊บของคนตรงให้หายอยากหนึ่งแมทช์หวาน ๆ สีฝุ่นนิ่งค้างไปแป๊บหนึ่ง ใบหน้าร้อนผ่าว ไม่รู้ว่าเพราะความอายหรือน้ำโห ลุกขึ้นไล่ตีพี่ทางเหนือคนขี้แกล้งที่ยิ้มทะเล้นใส่คนน่าแกล้งไม่เลิก" บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าแกล้งฝุ่น!!! "

◢ ◣ ◥◤ ▽◢ ◣ ◥ ◤ ▽◢ ◣ ◥ ◤ ▽◢ ◣ ◥◤ ▽

เซย์ฮายยยทุกคนอยากจะกำลังสงสัยว่าเฮ้ยยย ทำไมวันนี้มาแปลกอยู่ ๆ ลุกขึ้นมาจับเม้าส์กดแป้นพิมพ์ซะงั้นก็นอกจากเทคนิคการจีบผู้ แอ๊วเด็ก ต่าง ๆ ที่ให้ไป เรามาจำลองสถานการณ์ให้ดูว่ารูปแบบของความรักเกิดได้หลายแบบไม่ใช่เราเดินดุ่ย ๆ ไปจีบเขา ขอเป็นแฟน ตกลง แฮปปี้เอนนะคะกว่าจะเป็นความรักได้มันมีเรื่องราวของมันดูอย่างพี่เหนือเป็นตัวอย่าง แหม่~ แกล้งน้องไว้สะ เพราะอยากให้น้องจำตัวเองในแบบที่แตกต่างจากคนอื่น แก๊~ อยากได้แบบพี่เหนืออีกสักคนสาว ๆ เองก็ลองกลับไปสังเกตกันบ้างนะว่ามีหนุ่ม ๆ คนไหนชอบแกล้งซิสเป็นพิเศษบ้างงง ..เพราะพวกที่ชอบแกล้งเนี่ย 70% คือหนุ่มกำลังสนใจซิสอยู่ค่ะหรือถ้าอยากเช็คให้ชัวร์ลองสังเกตตามนี้ดูเลยยย