ทริค 7 ข้อเมื่อต้องร่วมงานกับคนที่เรา "เกลียด/ไม่ชอบ"
การทำงานบางสถานการณ์มันเลือกคนไม่ได้เลยน่ะสิ
เผยแพร่: 28 เม.ย. 2559 18:30 น.
Views: 6,052
รหัสบทความ: 8981
ไม่ใช่ทุกครั้งไปที่เราจะสามารถร่วมงานกับคนที่ถูกคอถูกใจกับเราได้ยิ่งโตขึ้น โอกาสที่จะพบปะผู้คนก็ย่อมหลากหลายขึ้น จนบางครั้งเราไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าจะต้องไปเจอกับใครบ้าง และบางทีก็เป็นการโคจรมาเจอกันระหว่างเรากับคนที่เราไม่ชอบขี้หน้ากันมาก่อนซะด้วย !
สำหรับสถานการณ์ที่แสนจะอึดอัดอย่างนี้ ใช่ว่าจะแย่เสมอไปซะหน่อย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่บอกว่า" พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส สถานการณ์สร้างฮีโร่ "เราทำผลงานได้ โดยไม่ต้องเปลืองแรงทะเลาะกับใครให้เหนื่อยเลย
#1 เกาะกลุ่มสมาชิกคนอื่นๆ ที่เรารู้สึกสบายใจเข้าไว้
เพื่อลดโอกาสการกระทบกระทั่งกันโดยไม่จำเป็น เราจำเป็นต้องมี" คนกลาง "ไว้เป็นกำแพงอีกชั้น ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นไกลนอกจากสมาชิกคนอื่นๆ ที่เราไม่ได้รู้สึกเกลียดอะไร ส่วนคนที่เราไม่ถูกโฉลกด้วย คิดซะว่าเขาก็แค่เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่เดี๋ยวเข้ามาแล้วก็ออกไป หรือไม่ก็เป็นเพียงแค่อากาศธาตุ ที่ไม่ค่อยสำคัญอะไรก็ได้
#2 ถ้าได้มีโอกาสสนิทเป็นส่วนตัวกับสมาชิกคนอื่น อย่าปกปิดความจริง
ในเคสนี้ไม่เรียกว่าเป็นการนินทาลับหลัง เพราะเราจะบอกความจริงเฉพาะ" เราไม่ถูกกับคนนั้นมาก่อนนะ "โดยไม่ต้องใส่สีตีไข่ อธิบายอะไรยืดยาวจนเป็นเรื่องสนุกปาก การบอกความจริงกับสมาชิกคนอื่นเป็นการส่วนตัว เป็นการช่วยเสริมกำแพงขึ้นมาอีกชั้นว่า อย่างน้อยสมาชิกบางคนก็พอจะรู้บ้างว่าไม่ควรนำเราไปใกล้ชิดกับคนที่เราเกลียด เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาระหว่างการทำงานได้
#3 อย่าเล่นสกปรกในการทำงาน
ต่อให้เกลียดกันแค่ไหน อย่าฉวยโอกาสกลั่นแกล้ง แม้ว่าฝ่ายนั้นจะแกล้งเราก่อนก็ตามเราควรเกาะกลุ่มและหาพวกด้วยความโปร่งใสที่สุด เพราะความจริงใจคือเครื่องมือที่ดึงดูดมิตรภาพดีๆ เข้ามามากการเล่นสกปรกต่อกันไม่ได้ประโยชน์อะไรกับการทำงานเลย นอกจากเสียสุขภาพจิตไปกับเรื่องส่วนตัวเปล่าๆ
#4 หากจำเป็นต้องเผชิญหน้าในการทำงาน คิดซะว่านี่คือเวทีการแข่งขัน
ในเวทีการแข่งขัน ไม่มีคำว่าเพื่อนฉันใด ก็ไม่มีคำว่าศัตรูฉันนั้น เรามีแต่คำว่า" คู่แข่ง "มาแข่งกันทำงานอย่างแฟร์ๆ ในสนามชั่วคราวให้จบๆ กันไป ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ทำตามกฎกติกามารยาทให้ผ่านไปก็แค่นั้น เราจะไม่มีการผูกใจเจ็บไปเรื่อยๆ อย่างไม่สิ้นสุดหรอก จบเกมก็จบกัน ไม่ฟื้นฝอยหาตะเข็บอีก
#5 คิดในเชิงบวกที่สุด ไม่ว่าออกไปนำเสนอแล้วต้องเจออะไรกลับมาบ้าง
ถ้าถึงคิวเราที่ต้องไปพรีเซนต์ในนามตัวแทนของทีม อะไรที่เป็นคำชมก็เก็บไว้เป็นกำลังใจ อะไรที่เป็นเสียงติเตียน วิพากษ์วิจารณ์ ก็คิดซะว่ากรรมการเขาคอมเมนท์ในนามของกลุ่ม ไม่ใช่คอมเมนท์เฉพาะตัวเราซะหน่อย อย่าอาย อย่านอยด์ เชิดๆ มั่นใจๆ แสดงความเป็นมืออาชีพเข้าไว้
ในทางกลับกัน ถ้าถึงคิวคนที่เราเกลียดออกไปพรีเซนต์ อะไรที่เป็นคำชมเราก็คิดซะว่ากรรมการชมทีมเรา ไม่ได้ชมตัวเขาซะหน่อย (แอบร้ายนะ555+) อะไรที่กรรมการด่า แอบสะใจได้เล็กน้อย แต่ออกนอกหน้านอกตามมาก อย่าลืมว่าเขาก็เป็นตัวแทนของทีมคนหนึ่ง กรรมการติเตียนเขา นั่นก็เท่ากับกรรมการติเตียนการทำงานของทุกคนในกลุ่มไปด้วย
#6 เมื่อจำเป็นต้องประเมินผลกัน ควรคอมเมนท์ตามเนื้อผ้าการทำงาน อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปน
บางโปรเจคจะมีการฟีดแบ็กหรือประเมินผลกันในทีมก่อนทำรายงาน ในจุดนี้ หากเราจำเป็นต้องคอมเมนท์การทำงานของคนที่เราเกลียด ก็ขอให้คอมเมนท์กันตามเนื้อผ้า ตามความเป็นจริง คิดซะว่าก็แค่สมาชิกกลุ่มคนหนึ่ง อย่าให้อารมณ์ส่วนตัวนำพาให้งานพังในขณะเดียวกัน ไม่ว่าเขาจะคอมเม้นท์อะไรเรามาก็ตาม เราก็แค่รับฟังในฐานะสมาชิกกลุ่มคนหนึ่งเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องดิ้น เพราะอะไรถูกหรือผิดอย่างไร สายตาสมาชิกคนอื่นย่อมมองดูออก ใช่จะมีแค่เราคนเดียว
#7 จบงานคือจบทุกสิ่ง ไม่ต้องอยากรู้อยากเห็นอะไรทั้งนั้น
แทนที่จะเสียเวลาไปอยากรู้อยากเห็นกับคนที่เราเกลียดขี้หน้า สู้เอาเวลาไปสานต่อมิตรภาพดีๆ กับคนดีๆ อีกมากจะดีกว่า ไม่ต้องอยากรู้ อยากเห็น กระตุ้นจิตใจไปคิดกับคนที่เราไม่ชอบอยู่ตลอดเวลาหรอก สิ่งดีๆ ใหม่ๆ รอเราอยู่
ดูเหมือนจะเป็นทริคที่เล็กน้อย ใครก็ทำได้ แต่บางคนเจอสถานการณ์จริงก็แยกแยะไม่ออกก็มีถมเถไป ( ว่าไม่ได้ ผู้หญิงเรา บทได้เกลียดใคร เกลียดแบบหน้ามืดตามัวไปหมด เกลียดไร้เหตุผลก็มี )อย่างไรก็ดี จำเอาไว้ ไม่เสียหลายค่ะ ฝึกตัวเองเอาไว้ โตไปจะได้สบาย ฉายแววโปรเฟสชันนัลได้เริดๆ กันไปเลย เราเป็นนางเอกที่เก่งได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นนางร้ายสกปรกนี่เนอะ
