ตอนที่ 2 : กะทิ กับ ตี 3

“เมื่อตัวเธอ พบคนที่ดี ที่เธอวาดไว้ในหัวใจ”

“ปล่อยมือฉัน ถูกแล้ว ...."

“ฮะแฮ่ม!”

กะทิสามารถมองพี่ทาร์ตได้อย่างเต็มตาขณะร้องเคลอไปกับเสียงลูกค้า

ก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อถูกใครบางคนขัดจังหวะเข้าเสียก่อน

”อ๊ะ! คุณเต้าหู้เสร็จธุระแล้วหรอครับ.....โอ๊ย!”เพราชื่อเรียกขัดใจคนตัวสูงกว่า กะทิเลยถูกเคาะหัวด้วยแฟ้มบัญชีเข้าให้

“บอกแล้วไงให้เรียกผู้จัดการ แล้วมาแอบอู้อะไรตรงนี้เจ้าทิ”

“แฮ่ ขอโทษครับ”

ชายหนุ่มผมยาวสลวยประบ่าสีทอง รูปร่างสูงโปร่งเพรียวบางเหมือนนายแบบ เขาดุผมด้วยใบหน้าคมสวยอันดูจริงจังแต่ไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ วันนี้เขาแต่งตัวเรียบร้อยด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสามส่วน กางเกงขายาวสีดำ และ รองเท้าหนังแบรนด์ดังคู่โปรดเช่นเคย ดวงตาสีน้ำอ่อนจนเกือบทองมองมาที่ผมดุๆ

พี่เต้าหู้หรือ คุณมายุเรศ ทวิชา เป็นผู้จัดการร้าน YAMANON DRINKER  จริงๆแล้วพี่หู้มีชื่อเล่นจริงๆว่า ทวิช แต่เวลาไปกินหมูกระทะพี่แกชอบสั่งเต้าหู้ครับ พี่เต้าหู้ปลา เต้าหู้ไข่ เต้าหู้ขาว เต้าหู้แข็ง จนเป็นฉายาพี่เต้าหู้จนถึงเดี๋ยวนี้(ฮ่าๆ).

“แล้ววันนี้ ที่พี่...เอ๊ยผู้จัดการไปคุยเรื่องจัดงานเป็นอย่างไรบ้างครับ”

“ยุ่งยากนิดหน่อยน่ะ ทางนี้เองก็เพิ่งรู้ว่าลูกค้าที่เช่าร้านเราเป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกัน ฉันเองก็ไม่มีประสบการณ์ตรงนี้ด้วยสิเรื่องนี้ทางทีมของคุณสิงห์คงจะจัดการเอง....."

"RRRR……RRR….RR” ระหว่างที่คุยกันเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้น พี่เต้าหู้รีบล้วงกระเป๋ากางเกงรับแทบจะในทันที

ปกติแล้วเขาจะเป็นคนใจเย็นและไม่โผงผางจึงดูเป็นผู้ชายที่มีกิริยาสง่างามตลอดราวกับนกยูง ทว่าสีหน้ากังวลของชายหนุ่มผุดขึ้นชัดเจนระหว่างที่สนทนาจนกะทิสังเกตได้หากแต่เพียงเด็กหนุ่มถูกเขาสั่งให้ไปรีบไปดูแลนักร้องวงTIME TAI เสียก่อน

"เดี๋ยวก่อนปิดร้านอีกสักพี่จะลงมาดูใหม่นะกะทิ คุณสิงห์โทรมาพอดี”

“ได้ครับ ”   ร่างบางยิ้ม   ว้ากกกกกกก ลืมไปเลยว่ากำลังอินกับเพลงของพี่ทาร์ตอยู่อดเลยสิทีนี้ ฮือๆT T พี่หู้นะพี่หู้พี่ทำลายสวรรค์ของลงเชียวนะครับ ผมมองพี่เต้าหู้เดินขึ้นบันไดไป ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนคำนวณเงินเดือนให้ผมคงวิ่งไปขัดขาลีบๆนั้นตกบันไดหัวไถลแท่ดๆแล้ว!

ผมพูดเล่นนะอย่าเพิ่งไปฟ้องนะครับ....ใครจะไปกล้าทำเล่าในเมื่อพี่แกมีพ่อสิงโตคอยประกบ&โทรจิกแทบตลอดเวลา  พอเด็กหนุ่มนึกถึงหน้าดุๆของคุณสิงห์แล้วก็อดขนลุกซู่ไม่ได้

ร่างบางเดินหอบเอาถังผ้าเย็นสำหรับนักร้องจำนวนหนึ่งไว้รอในเวลาตี 3 การแสดงทุกอย่างเป็นอันจบลงแล้ว ผมจึงยืนเป็นสต๊าฟระหว่างรอคนทยอยออกจากร้าน ก่อนจะทำหน้าที่รีบเก็บทุกอย่างบนเวทีเข้าห้องให้เร็วที่สุด

ใช่ ทุกอย่างเลยครับ กลอง เบส คีย์บอร์ด ไมค์ โต๊ะ ลำโพง ขยะอื่นๆ นอกจากกีต้าร์สีแดงหรือไอหนูแดงของพี่ทาร์ต หลังจากนั้นผมก็ต้องคอยบริการสิ่งอื่นๆที่พวกพี่ทาร์ตต้องการตามคำสั่งของผู้จัดการ หรือการยืนแจกผ้าเช็ดตัวให้ทุกคนในวงนั้นเอง

วงของพี่ทาร์ตที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในกลุ่มวัยรุ่นโดยเฉพาะกับเหล่าผีเสื้อราตรีแม้จะไม่ได้โด่งดังก็ตามวงดนตรีประกอบด้วย พี่โก พี่อิ๊กคิว พี่ยู และพี่จีนมือกลองสาวคนเดียวในวงเธอรับผ้าจากผมไปอย่างเงียบๆแล้วเดินจากไปเป็นคนแรก

แต่ผมไม่ได้สนใจเธอมากนัก เนื่องจากใจผมมันตั้งใจเพ้อชะเง้อรอพี่ทาร์ตที่กำลังยืนให้ลูกค้าถ่ายรูปคู่อยู่คนเดียวเท่านั้น เฮ้ย!ยัยผมสีชมพูพาสเทลนั้นกับเพื่อนๆอีก3-4คน

“พี่ทาร์ตคะ น้องจินนี่ขอแลกกลิ่นกับพี่ได้ไหมคะ”

“หืม อะไรคือแลกกลิ่นครับสาวน้อย พี่ไม่ใช้แมวเหมียวนะ เหมี๊ยวววว”

ร่างสูงแกล้งร้องเสียงน่ารักใส่พวกเธอทำเอาสาวๆร้องกรี๊ดในลำคอเบาๆแทบจะละลายกันไปตรงแทบเท้านั้น  คราวนี่พวกเธอหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อไม่ให้พลาดฉากน่ารักหน้าหยิกเมื่อกี้อีก.....ถ้ามันเกิดขึ้นอีกล่ะนะ หึ หึพี่ทาร์ตไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อยนะพวกพวกเธอ....เขาก็แค่เอาใจแฟนคลับเท่านั้นแหละ.

ทันใดนั้น

“ไม่เข้าใจใช่ไหม งั้นจินนี่จะทำให้ดูทีนึงละกันนะคะ จุ๊บบบบ! >3<”

เฮ้ยยยยย!!

ผมตาโต เด็กสาวตัวเล็กดึงร่างสูงลงมาใกล้ ก่อนจะหอมแก้มเบาๆด้วยริมฝีปากฉ่ำวาวสีชมพู ม่ายยยยยยยยเพ่จะเข้าไปห้ามชีเดี๋ยวเน๊!เธอทำอะไรกับพี่ทาร์ตของช้านนนนน ผมไม่คิดว่ายัยนั้นจะทำอย่างนี้อิจฉาเฟ้ยยยย

“กะทิ พี่ของโค้กสักแก้วสิไหมร้อนอ่ะ” พี่โกสะกิดผม

“จะกินก็ไปหยิบเซ่!”

“เอ้า โกรธพี่ทำไมเนี่ย???” คนโตกว่าตกใจเสียงแหวใส่

“ฮือๆ..........ขอโทษฮับT ^ T”

เด็กหนุ่มไม่ตอบเพียงแต่เดินไปหยิบโค้กใส่แก้วให้พี่โกดื่มแต่โดยดี.........

แย่จังเลยใครมาจุ๊บพี่ทาร์ตของน้องทิเนี่ย อย่างนี้ต้องแอบปล่อยลมล้อซะให้เข็ดเลยคอยดูสวัสดีค่ะทุกคน ซาโต้ซังไม่มีอะไรมากเพิ่งสอบมาขอตัวนอนก่อนนะคะ ฝันดี ฟุว้า ฟุว้า >w< *+/*