8 เหตุผลดีๆ ที่บ่งบอกว่า 'โชคดี' แล้วที่คุณไม่ใช้เด็กยุคนี้
ดิฉันเองนึกภาพของโลกอนาคตไม่ออกจริง ๆ โดยเฉพาะเด็กไทยที่จะกลายเป็นผู้ใหญ่ในอนาคต เพราะเด็กเหล่านี้เติบโตมากับสังคมที่ต่างจากเราอย่างสิ้นเชิง ทำให้คิดได้ว่า เราโชคดีแค่ไหนที่ได้เกิดก่อน
เผยแพร่: 7 ม.ค. 2559 09:00 น.
Views: 10,000
รหัสบทความ: 6047
ดิฉันเกลียดเด็กค่ะโดยเฉพาะเด็กในยุคนี้ที่เป็นความโกลาหลจากความผิดพลาดในการเลี้ยงดูของผู้ใหญ่บางคน ดิฉันรู้สึกถึงความหายนะของชีวิตอันสงบสุขทุกครั้งที่ต้องเข้าโรงหนังพร้อมกับเด็ก ๆ หรือทานอาหารโดยที่มีเด็กนั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ พร้อมกับครอบครัวสุขสันต์ของเขา
หลายครั้งที่ชาวโลกสวย "Pantip" เอาเรื่องราวของเด็ก (จากนรก) เหล่านี้มาแบ่งปันทำให้ดิฉันเองนึกถอนใจกับอนาคตของประเทศชาติที่จะต้องฝากเอาไว้ในกำมือเด็กเหล่านี้ ไม่สิต้องพูดว่ากำมือของผู้ปกครองเหล่านี้ถึงจะถูก ดิฉันจินตนาการไม่ถูกเหมือนกันว่า หากได้มีโอกาสเป็นผู้ปกครองแล้วจะสามารถรับผิดชอบชีวิตเด็กเหล่านี้ให้เดินได้ถูกทางอย่างไร และนี่คือเหตุผลที่ดิฉันอยากให้พวกเราได้ช่วยกันตระหนักว่าเราโชคดีแค่ไหนที่ไม่ใช่เด็กในยุคนี้ค่ะ
1. เราเติบโตมากับการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนของเทคโนโลยี
เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงได้ผ่านเทคโนโลยีต่าง ๆ ในอดีต อย่าง โทรศัพท์บ้าน เพจเจอร์ (pager) บัตรโทรศัพท์ ตู้โทรศัพท์ หรืออินเตอร์เน็ตความเร็ว 56K (dial-up modem), adsl ความเร็ว 128k 256k กันมาบ้าง อ่านดูแล้วอาจจะดูตลก มองไม่ออกว่าเราโชคดีอย่างไรกับสิ่งของล้าสมัยและเชื่องช้าเหล่านี้ แต่สิ่งเหล่านี้แหละค่ะ ที่ทำให้คนในยุคของเรารู้จักคำว่า"รอ"และ"ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้"
หลายครั้งที่เราต้องรอเพราะความเชื่องช้าของเทคโนโลยีเหล่านี้ หลายครั้งที่เราต้องยอมรับความผิดพลาดของสิ่งเหล่านี้ ทำให้เราสามารถที่จะใจเย็น และแก้ปัญหาในสถานการณ์ที่อะไร ๆ ไม่เอื้ออำนวยได้ ในทางกลับกันเมื่อมีเทคโนโลยีเข้ามาใหม่เราก็สามารถปรับตัวไปกับมันได้อย่างก้าวกระโดดผิดกับเด็กสมัยนี้ที่เติบโตมากับ tablet smartphone อินเตอร์เน็ตความเร็วสูง ที่ตอบสนองทุกอย่างที่เขาร้องขออย่างทันใจ ดังนั้นอะไรที่ช้าเกินไปเขาจะทนไม่ได้ กลายเป็นคนใจร้อน และส่งผลให้สมาธิสั้นด้วยค่ะ
2. โลกของเราไม่ได้อยู่แค่ที่หน้าจอสี่เหลี่ยม
ดิฉันขอยอมรับค่ะ ว่าในวัยประถม-มัธยมของดิฉันไม่มีเทคโนโลยีมือถือที่สามารถเล่นเกมส์และหาความบันเทิงได้อย่างเต็มรูปแบบความสนุกเดียวที่เกิดขึ้นกับดิฉันคือการได้เล่นกีฬากับเพื่อน ๆ และเราก็ทราบถึงประโยชน์ของกีฬาดี ว่านอกจากจะได้สุขภาพที่แข็งแรงแล้ว ยังสอนให้เรารู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย รวมถึงการเคารพกติกา และสร้างมิตรภาพด้วยดิฉันจินตนาการไม่ออกเหมือนกัน หากในวัยเด็กของเรามี Smart Phone กันแล้วจะเป็นอย่างไร ดิฉันคงเลือกที่จะวิ่งในเกมส์ Cookie Run มากกว่าที่จะวิ่งตามเก็บลูกบอลจริง ๆและคงไม่ได้มีเพื่อนเยอะอย่างทุกวันนี้แน่นอน นึกแล้วก็รู้สึกเสียใจที่ทุกวันนี้เมื่อกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่า สนามกีฬาที่ดิฉันใช้ทำกิจกรรมหลังเลิกเรียน กลับเงียบลงถนัดตา หลงเหลือแต่เด็กที่เป็นนักกีฬาโรงเรียนฝึกซ้อมอยู่บ้างประปรายเท่านั้น
3. เราอยู่ในยุคนักร้องวัยรุ่น RS รุ่งเรือง
จริง ๆ แล้วการอยู่ในยุคที่นักร้องวัยรุ่นของ RS รุ่งเรืองสุด ๆ จะเป็นโชคดีอะไรเหรอ? มันคือยุคที่เราเลือกชอบศิลปิน และแต่งตัวตาม เต้นตามเสียมากกว่า หากมองไปในยุคนั้นเราคงจะอดขำในเทรนด์การแต่งตัวสุดประหลาดของเหล่าศิลปินไม่ได้ และเราก็แต่งตัวกันตามสุดพลังเช่นกันมันเป็นช่วงเวลาดี ๆ ของวัยที่ยังไม่รู้ว่าอะไรคือความพอดี อะไรดูดี อะไรดูตลก ที่เราได้มีโอกาสได้เก็บไว้ในความทรงจำพร้อมภาพถ่ายที่โพสท่าแปลก ๆ ค่ะ
การที่ไม่ใช่เด็กในยุคนี้ เรามีโอกาสได้มีไอดอลของตัวเอง และเติบโตมากับไอดอลของเรา ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของเขา และเราเองด้วย รู้จักการสะสมสิ่งที่เรียกว่า เทป ซีดี ไม่ใช่แค่การดาวโหลดเพลงเฉพาะที่ชอบ เหมือนอย่างทุกวันนี้
จะว่าไปแล้วเด็ก ๆ ยุคนี้ที่ชื่นชอบศิลปินเกาหลี ก็จัดว่ากำลังดำเนินรอยตามพวกเราเหมือนกัน เพียงแต่ในอนาคตเขาอาจจะไม่ได้ข่าวศิลปินที่เขาชื่นชอบเหมือนศิลปินไทยที่ติดตามข่าวคราวได้ง่ายเหมือนเราเท่านั้นเองค่ะ
4. ยุคนั้นสอนให้เราเป็นนักประดิษฐ์ นัก D.I.Y.
เนื่องจากในวัยเด็กของเราไม่ค่อยมีอะไรให้เล่นมาก หากมีอะไรเข้ามาก็จะกลายเป็นกระแสอย่างง่ายดาย เช่น รถแข่งทามิย่า ที่ต้องแต่งกันสุดพลัง ปรับเปลี่ยน D.I.Y. ชิ้นส่วน เพื่อเอามาแข่งกัน หรือจะเป็นบ้านกระดาษที่แถมมากับขนมจาจา ที่ต้องเอามาต่อสะสมกัน ไม่ได้ให้เกียรติ์ขนมที่อยู่ข้างในเลย ( แต่มันอร่อยนะ ปริมาณไม่น้อยไปด้วย ) นอกจากนี้ยังมีช่วงที่ฮิตการถักกำไลข้อมือด้วยค่ะ ( ดิฉันตัวแม่เลย ) และยังมีกิจกรรม DIY อื่น ๆ อีก แต่ดิฉันจำไม่ค่อยได้แล้ว เพราะมันก็นานนะคะ
การที่ไม่ได้มีเทคโนโลยีมากนัก ไม่มีอะไรที่สำเร็จรูปไว้บริการ ทำให้เราเป็นนักประดิษฐ์ นัก DIY โดยธรรมชาติค่ะ นอกจากนี้ทักษะพวกนี้ยังทำให้เรากลายเป็นคนที่สามารถแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีอีกด้วยค่ะ
5. เราเข้าถึงเทคโนโลยีเมื่อเราพร้อม
อย่างที่ทราบกันดีว่าปัจจุบันเด็ก ๆ เข้าถึงสื่อต่าง ๆ ได้โดยง่าย โดยเฉพาะจาก tablet หรือ Smart Phone ทำให้มีความเสี่ยงสูงที่จะเข้าไปเจอะเจอกับสิ่งไม่พึงประสงค์เช่น เว็บลามก การพนัน ยาเสพติดอาจจะทำให้เด็กในวัยที่ยังแยกแยะอะไรไม่ได้มาก เสียงต่อการโดนล่อลวงโดยสิ่งเหล่านี้ค่ะ
ทั้ง Smart Phone แบบถ่ายรูปถ่ายคลิปได้ หรืออินเตอร์เน็ตความเร็วสูง เข้ามาในชีวิตดิฉันจริง ๆ ก็ตอนที่ดิฉันมีความคิดอ่านเป็นผู้ใหญ่บ้างแล้ว รู้ว่าอะไรควรไม่ควร มีภูมิคุ้มกันที่ดีแล้วค่ะ จึงถื่อเป็นโชคดีของคนในยุคของดิฉันจริง ๆ และหากไม่เป็นอย่างนี้คงมีคลิปหรือมีภาพของดิฉันโชว์...หราไปทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วล่ะค่ะ
6. เราไม่ได้ถูกเลี้ยงโดย Tablet
ผู้ปกครองหลายคนเลือกที่จะโยน tablet ให้กับลูกเพื่อตัดความรำคาญ มากกว่าที่จะลงมาเล่นด้วย แต่หารู้ไม่แทนทีอุปกรณ์เหล่านี้จะช่วยเสริมพัฒนาการกับจะไปขัดขวางพัฒนาการเสียมากกว่า จากคำบอกเล่าของกุมารแพทย์หลาย ๆ เคส พูดถึงอาการของเด็กที่ติด tablet เอาไว้ว่า มีอาการลุกลี้ลุกลน สมาธิสั้น ปวดศีรษะเป็นระยะ และสายตาไม่สามารถจับโฟกัสได้ บางคนเลือกที่จะไม่พูด แสดงสีหน้าไม่เป็น หรือพูดไม่ได้ซึ่งอาการเหล่านี้อาจจะเกิดจากการให้เด็กเล่น Tablet ตั้งแต่ยังเล็กมากจนเกินไป โดยเฉพาะ 2-3 ขวบ ซึ่งเป็นวัยที่สมองเรียนรู้ได้รวดเร็วที่สุด
7. เราเป็นนักวางแผน และเคารพกติกาสังคม
ต้องท้าวความไปยังสมัยก่อนที่เรายังไม่ได้มีโทรศัพท์มือถือกันทุกทั่่วตัวคน เวลาที่จะนัดเพื่อนไปที่ไหนสักแห่ง เราต้องนัดล่วงหน้า กำหนดสถานที่ เวลา และต้องไปกันให้ตรงเวลา เพื่อที่จะได้ไม่คลาดกันไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน เพราะหากหลงกันก็จะหากันไม่เจอ บางครั้งต้องวางแผนว่าถ้าหลงกันจะไปเจอกันที่นั่นนู่นนี่ ดังนั้นในวัยของพวกเราจะมีการวางแผนอยู่ในหัวตลอดเวลา มีลำดับการคิดที่ดี และแก้ปัญหาอย่างมีขั้นตอนค่ะ ซึ่งต่างจากสมัยนี้ที่สามารถกำหนดสถานที่หรือปรับเปลี่ยนเวลาได้อย่างง่ายดายเพียงแค่โทร หรือส่งข้อความหากัน
เด็กสมัยนี่มีความกล้าแสดงออก กล้าแสดงความคิดเห็นมากขึ้นกว่ายุคก่อน ๆ ค่ะ แต่เรื่องมารยาทและการเคารพกติกาสังคมก็ต่ำลงเช่นกัน เด็ก ๆ เลือกที่จะให้ความใส่ใจกับตัวเองมากกว่าที่จะใส่ใจสังคมรอบข้าง ยกตัวอย่างง่าย ๆ เลยค่ะ เราจะเห็นดราม่าการแสดงความคิดเห็นเรื่องการตัดผม หรือแต่งเครื่องแบบในทุก ๆ ปี ซึ่งถ้าคิดด้วยเหตุผลแล้ว ทรงผมและเครื่องแบบเป็นส่วนหนึ่งในการสอดส่องดูพฤติกรรมนักเรียนเมื่ออยู่นอกโรงเรียน และให้ความเสมอภาคกับนักเรียนเมื่ออยู่ในโรงเรียน เป็นการลดปัญหาปวดหัวต่าง ๆ ที่จะเกิดกับผู้ปกครองค่ะ
" ลองสมมุติว่าเรามีลูกสาววัยมัธยมต้นแต่โรงเรียนให้ไว้ผมยาวได้และไม่ต้องแต่งเครื่องแบบ วันหนึ่งลูกของเราถูกล่อลวงเข้าโรงแรมม่านรูดที่ไม่มีการตรวจบัตรประชาชนกับผู้ชาย มีคนเห็นเยอะมาก แต่ไม่มีใครเอะใจเพราะลูกเราหน้าแก่มาก เป็นเราจะรู้สึกอย่างไร? "
8. เราถูกเลี้ยงมาโดย พ่อ และ แม่
ยุคนี้เรื่องเงินเป็นเรื่องใหญ่มากค่ะ ค่าครองชีพ "โหดสัส" จริง ๆ ทำให้พ่อแม่ต้องออกทำงาน และฝากลูกไว้ให้คุณตาคุณยายเลี้ยง
แล้วการทิ้งเด็กไว้กับตายายมันไม่ดีตรงไหน ในเมื่อพ่อกับแม่ท่านก็เลี้ยงมา? จริง ๆ แล้วคนแก่จะมีลักษณะที่แตกต่างจากผู้ใหญ่ค่ะ ตรงที่มีความขี้น้อยใจและต้องการความรัก จะรู้สึกไม่ดีหากจะถูกเกลียดแม้เพียงนิดเดียว ทำให้พวกท่านค่อนข้างเลี้ยงหลานอย่างตามใจ ไม่อยากขัดใจ เพราะกลัวหลานไม่รักเด็กที่ถูกเลี้ยงมาโดยคุณตาคุณยายส่วนใหญ่จึงมีลักษณะเอาแต่ใจ พูดไม่ฟัง ความอดทนต่ำค่ะ ถ้าโชคดีหน่อยเด็กเหล่านี้เมื่อโตขึ้นอาจจะคิดเองได้ แต่เราก็ไม่ได้โชคดีกันทุกคนจริงไหมคะ
ในความเป็นจริงเด็กทุกคนเติบโตมาโดยการปลูกฝังจากสิ่งแวดล้อม ไม่ว่าจะเป็นผู้ปกครอง สังคม หรือสื่อค่ะ เด็กสมัยนี้มีโอกาสที่ดีในการเข้าถึงทุกอย่างที่เขาต้องการได้อย่างง่ายดาย แต่ความสะดวกสบายก็เป็นเหมือนดาบสองคมเช่นเดียวกัน เพราะความสะดวกสบายมักถูกสร้างขึ้นเพื่อสร้างเม็ดเงินให้กับผู้ผลิตมากกว่าที่จะใส่ใจสังคม อาจจะเป็นความยากขึ้นไปอีกขั้นสำหรับการเลี้ยงดูเด็ก ที่ผู้ปกครองต้องตั้งสติ "#Strong" และปรับตัวให้ทันเด็ก ๆ ในโลกที่เปลี่ยนไปค่ะ
ด้วยรักและอยากให้เด็ก ๆ เป็นคนดี เพราะ " เด็กคืออนาคตของมวลมนุษยชาติ ดิฉันรักเด็กค่ะ "
แอนนา เบลล์
